Για δεύτερη χρονιά φέτος ΔΕΝ πραγματοποιήθηκαν:
– (την Δευτέρα τής Λαμπρής) “η Μέρα τού Σταυρού”, η αναστάσιμη μέρα τιμής και μνήμης των Μανιατών, των δικών μας Ανθρώπων που έφυγαν (πρόσφατα ή παλαιότερα) απ’ τη ζωή, στα Κοιμητήρια, όπως παραδοσιακά λαμβάνει χώρα σε πολλά χωριά τής Μάνης…
– (την Τετάρτη τής Λαμπρής) “ο Άι Γιώργης στον Μακρύναρο”, η θεία λειτουργία με παραδοσιακό φαγητό και δημοπρασία, ψηλά στον όρμο τής Τευθρώνης, στις ανατολικές πλαγιές τού Σαγγιά (νότιου Ταϋγέτου)…
– Ευχόμαστε να ‘ναι η τελευταία χρονιά που -λόγω κρατικών περιορισμών και υπακοής/οδηγιών επίσημης εκκλησίας…- θα κάνουμε εκ-πτώσεις σε έθιμα και συνήθειες που (δια)τηρήθηκαν με θρησκευτική ευλάβεια στο χρόνο και η αφετηρία τους έχει παλαιότατες, ιστορικές ρίζες στον ευλογημένο Τόπο μας…
[ΣΗΜ.: Τα όσα αφορούν τις δύο σημαντικές ημέρες τής Μάνης, τα έχουμε περιγράψει αναλυτικά σε παλαιότερες αναρτήσεις μας και Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος θα επανέλθουμε… Οι φωτογραφίες από το αρχείο τής Αδούλωτης Μάνης]
