Δραπετσώνα – Κερατσίνι: Μια πόλη που ασφυκτιά δίπλα στη “βιομηχανική κανονικότητα”.
Για περισσότερα από δέκα χρόνια, οι κάτοικοι της Δραπετσώνας και μεγάλου μέρους του Κερατσινίου ζουν καθημερινά με μια αόρατη απειλή.
Η έντονη δυσοσμία, η ρύπανση της ατμόσφαιρας και ο διαρκής κίνδυνος ενός σοβαρού βιομηχανικού ατυχήματος, έχουν γίνει η νέα “κανονικότητα” μιας περιοχής που βρίσκεται στη σκιά μιας εγκατάστασης υψηλού ρίσκου: της Oil One.
Το πρόβλημα δεν είναι νέο.
Οι μαρτυρίες, οι καταγγελίες, οι κινητοποιήσεις και οι επιστημονικές ενδείξεις είναι πολυάριθμες.
Κι όμως, λύση ουσιαστική δεν έχει υπάρξει.
Οι εκάστοτε δημοτικές και κρατικές αρχές αρκούνται σε διαπιστώσεις και ευχολόγια, αφήνοντας τους κατοίκους εκτεθειμένους, χωρίς ξεκάθαρο σχέδιο αντιμετώπισης.
Σε αυτό το πλαίσιο, διατυπώνεται μια συγκεκριμένη, ρεαλιστική και ταυτόχρονα μαχητική πρόταση: με τρεις βασικούς στόχους, καλεί τον Δήμο, τους τοπικούς φορείς και τους ίδιους τους πολίτες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους — διεκδικώντας απομάκρυνση της μονάδας, άμεσο έλεγχο της λειτουργίας της και προετοιμασία για κάθε ενδεχόμενο.
Γιατί η υγεία, η ασφάλεια και η αξιοπρέπεια μιας πόλης δεν μπορούν να μπαίνουν σε παύση.
Δελτίο τύπου από τον Παντελή Καμά
Oil One: Η ώρα να υπάρξει Λύση
Η Δραπετσώνα και το μισό περίπου Κερατσίνι πνίγονται στις οσμές, τις περισσότερες μέρες του χρόνου, εδώ και έντεκα περίπου χρόνια.
Η ρύπανση της ατμόσφαιρας, από άοσμα σωματίδια και η επιβάρυνση της υγείας μας, είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να μετρήσει με ακρίβεια.
Το μόνο που ξέρουμε, είναι ότι ο αέρας στη Δραπετσώνα είναι πιο επιβαρυμένος από εκείνον στο κέντρο της Αθήνας σε ώρα αιχμής.
Ταυτόχρονα, μια εταιρεία, η οποία από τη δραστηριότητά της ενέχει αυξημένο κίνδυνο βιομηχανικού ατυχήματος, βρίσκεται εντός του οικιστικού ιστού.
Όλα αυτά είναι γνωστά και συνεχώς επαναλαμβάνονται σε άρθρα, ομιλίες, καταγγελίες.
Επετειακά και σποραδικά ξεσηκωνόμαστε (όσοι το κάνουμε), αλλά λύση δεν βρίσκεται.
Ο Δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας προφανώς και δεν μπορεί να νομοθετήσει.
Υπάρχουν όμως πράγματα που δεν έχει κάνει, ενώ έχει δεσμευτεί ότι από εδώ και πέρα, τουλάχιστον, θα κάνει — στο πλαίσιο μιας συστηματικής ανάδειξης του προβλήματος.
Οι τρεις βασικοί στόχοι
1. Πρώτος στόχος: Η απομάκρυνση της εγκατάστασης
Αυτός είναι ο βασικός και μακροπρόθεσμος στόχος.
Η απομάκρυνση της μονάδας είναι αναγκαία.
2. Δεύτερος στόχος: Να μην επιβαρύνει μέχρι να απομακρυνθεί
Σε αυτό το πλαίσιο, απαιτούνται:
Συνεχείς και επαναλαμβανόμενες δράσεις και κινητοποιήσεις με ευθύνη του Δημοτικού Συμβουλίου και σε συνεργασία με τους φορείς της πόλης μας.
Να συμφωνήσουμε ότι την ευθύνη θα την έχουμε εμείς και όχι κάποια γενική και αόριστη “πρωτοβουλία συλλογικοτήτων”.
Επίσης, στις συναντήσεις με την πολιτική ηγεσία που έχει ζητήσει (και οφείλει να συνεχίσει να ζητά) ο Δήμος, πρέπει να τεθεί ξεκάθαρα:
Ο έλεγχος της τήρησης των όρων λειτουργίας της επιχείρησης, βάσει της άδειας λειτουργίας της.
Η σύγκριση των όρων αυτών με αντίστοιχες εγκαταστάσεις στην Ευρώπη.
Ο έλεγχος της τεχνολογίας των φίλτρων και των μεθόδων που χρησιμοποιούνται, για να διασφαλιστεί ότι τηρούνται τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας.
Η διοίκηση του κυρίου Βρεττάκου προβάλλει το επιχείρημα ότι ο μόνος στόχος είναι η μετεγκατάσταση και απορρίπτει τη διερεύνηση αυτής της πτυχής του προβλήματος.
Όμως, κάποιος μπορεί εύκολα να αντιτείνει:
Μια στρατηγική απομάκρυνσης χωρίς συστηματική προσπάθεια, οδηγεί τελικά στη διατήρηση της εγκατάστασης και της ρύπανσης.
Εξάλλου, είναι πιθανό το κόστος συμμόρφωσης της εταιρείας με διεθνή πρότυπα να είναι μεγαλύτερο από το κόστος μετεγκατάστασης.
Άρα, όλα πρέπει να μπουν στο τραπέζι των δράσεων και των προτάσεων.
Όλα να διευρύνονται, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί.
3. Τρίτος στόχος: Προετοιμασία για το ενδεχόμενο βιομηχανικού ατυχήματος
Να γίνουν ασκήσεις ετοιμότητας στα σχολεία, ιδιαίτερα σε αυτά που βρίσκονται δίπλα στη βιομηχανική εγκατάσταση.
Να αποσταλεί επιστολή σε όλα τα νοικοκυριά της πόλης με τις οδηγίες Πολιτικής Προστασίας, για το τι πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση ατυχήματος.
Αν φτάσουν οι οδηγίες σε κάθε σπίτι, όπως ορίζει η Υπουργική Απόφαση του 2019, να είστε βέβαιοι ότι «θα σηκωθούν και οι πέτρες».
Και κάτι ακόμα, πιο βαθύ: Ανάπτυξη και προοπτική
Είναι πεποίθησή μου ότι αν το Κερατσίνι και η Δραπετσώνα δεν αποκτήσουν μια δική τους αυτοδύναμη αναπτυξιακή προοπτική, επενδύοντας στο πολιτιστικό τους κεφάλαιο και την ιστορία τους, και παραμείνουν ένα απλό παρακολούθημα της ανάπτυξης του Λιμανιού, τότε:
Πολλά θα μείνουν στην πόλη μας, όπως η Oil One.
Και πολλά ακόμα θα έρθουν.
Δυστυχώς, στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, αυτή η αντίληψη συγκέντρωσε μόλις το 4%.
Σχηματίστηκε ένα δίπολο αδιεξόδου, με κυρίαρχες δύο λογικές που δεν μπορούν και δεν θέλουν να συγκροτήσουν εναλλακτική πορεία για την πόλη:
Ο Άλλος Δρόμος του κυρίου Βρεττάκου, γιατί έχει βρει τον εύκολο δρόμο επανεκλογής μέσα από πανηγύρια και χαμηλές προσδοκίες.
Η παράταξη του κυρίου Μύτογλου, παρά το ειλικρινές ενδιαφέρον ορισμένων μελών, είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τις κυβερνητικές επιλογές.
Τι χρειάζεται τώρα;
Περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία μια γενναία σύμπραξη δυνάμεων που μπορούν να διατυπώσουν ένα άλλο στρατηγικό αφήγημα για την πόλη.
Τα νεα απο το ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ από την Α&Β ΠΕΙΡΑΙΑκαι τον ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ , στα https://peiraiotika.gr/
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Κάνε like στη σελίδα μας στο https://www.tiktok.com/@stathisgiapappas3
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του μόνο αν αναφέρεται ως πηγή τα https://peiraiotika.gr/ με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.
