Θα πρέπει να είναι κανείς κυνικός, αναίσθητος και οπωσδήποτε εχθρικός σε οποια-δήποτε έννοια δημοσίου και εθνικού συμφέροντος για να μη νιώσει «απέχθεια» με όσα συναντά στον Πειραιά, στη διαδρομή από τον σταθμό του ηλεκτρικού ώς τις πύλες του λιμανιού. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Κάθε χρόνο είναι εξίσου απωθητική η κατάσταση, αλλά η παράταση αυτού του εξωφρενικού φαινομένου, να είναι δηλαδή η διαδρομή προς το λιμάνι βουτηγμένη στη βρώμα, τη δυσωδία και την κακομοιριά, ξεπερνάει κάθε φαντασία. Ακόμη και τη νοσηρή.
Θα πρέπει να μιλήσει κανείς χωρίς περιστροφές καθιστώντας σαφές ότι αυτό που συμβαίνει καθημερινά στον Πειραιά είναι ο εξευτελισμός της τουριστικής εικόνας της χώρας. Είναι απολύτως γελοίο να είναι ο Πειραιάς σε αυτήν την κατάσταση και να διαφημίζουμε περιχαρείς την άνοδο των αφίξεων. Πώς το ανέχεται ο δήμος; Πώς το επιτρέπουν οι φορείς του τουρισμού; Ας αφήσουμε στην άκρη, προς το παρόν, τη διάλυση του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου… Ας αφήσουμε την κακομοιριά του σταθμού, που είναι τόσο όμορφος, αλλά εμείς μάλλον άχρηστοι στη διαχείρισή του. Ας αφήσουμε στην άκρη την ελλιπή σήμανση και την αίσθηση του χάους και της εξαιρετικά εχθρικής ατμόσφαιρας για τους τουρίστες.
Ας μη μιλήσουμε για πλάνα δεκαετίας ούτε για το πρόγραμμα αναβάθμισης του λιμένος και των υπηρεσιών του σε βάθος χρόνου. Ας μείνουμε στα βασικά και στα στοιχειώδη και ας αναρωτηθούμε χωρίς βεβαίως σημαντική ελπίδα ότι θα λάβουμε ποτέ απάντηση γιατί τα ερωτήματα διατυπώνονται κάθε χρόνο.
Για ποιο λόγο θα έπρεπε να βγαίνει κανείς από τον σταθμό του ηλεκτρικού και να αντικρίζει όσα αντικρίζει. Την εκτός λειτουργίας, για μία ακόμη χρονιά, ακριβοπληρωμένη πεζογέφυρα, με ελεεινές ταινίες και σκουπίδια, τα ξερά παρτέρια του Δήμου Πειραιά, με πεθαμένα φυτά και φυσικά (μαντέψτε!) σκουπίδια, τον ελάχιστο ελεύθερο χώρο για πολίτες με αποσκευές, ανάμεσα σε λαθρέμπορους, τις ανύπαρκτες ράμπες, τα σπασμένα πεζοδρόμια, το πιο βρώμικο οδόστρωμα που μπορεί να βρει κανείς στην ευρωπαϊκή ήπειρο, την αίσθηση της κακοποίησης σε σημείο βαναυσότητας της αξιοπρέπειας των πολιτών, την ανυπαρξία διαδρομών, το χάος με Ι.Χ., λεωφορεία, πλήθος-κοπάδι που προσπαθεί να βρει δρόμο.
Αυτά συμβαίνουν κάθε μέρα στον Πειραιά. Και αυτά δεν φαίνεται ότι ανησυχούν κανένα. Οσοι πανηγυρίζουν με τις κατακτήσεις του τουρισμού, ας κάνουν μια βόλτα στον Πειραιά και ας βάλουν τον εαυτό τους στη θέση ενός τουρίστα.
