Εκεί χτυπάει η καρδιά του αθλήματος, εκεί αναδεικνύεται η σημασία του να αγαπάς και να παλεύεις για κάτι κυρίως για το γινάτι σου, εκεί μαθαίνουν όλοι όλα τα κόλπα (και του ποδοσφαίρου του ίδιου και όσων «εντός, εκτός και επί τα αυτά» το συνοδεύουν). Για τη Lady Hope, εκεί οι πρωταγωνιστές μοιάζουν περισσότερο γειωμένοι με την ουσία των πραγμάτων, εκεί η κάθε συμμετοχή λαμβάνει μία ιδιαίτερη χροιά που αξίζει να αναδειχθεί.
Ο Φωστήρας του Ταύρου είναι ευρέως γνωστός στις παλιότερες γενιές ως ο «φονέας των γιγάντων», γιατί στα χρόνια της παρουσίας του στην Ά Εθνική δυσκολεύτηκαν στην έδρα του πέραν του δέοντος όλες οι παραδοσιακές μεγάλες δυνάμεις του εγχώριου ποδοσφαίρου. Δεν έλλειψαν και οι πολλές σχετικές νίκες των γηπεδούχων, κυρίως επί του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ και του Άρη, ο δε Παναθηναϊκός συχνά-πυκνά «έφτυνε αίμα» για να μην ηττηθεί…
Στο σήμερα, μετά από μία (βαθμολογικά) «καταδικαστική» εκτός έδρας ισοπαλία με 2-2 στην έδρα του Ηλυσιακού στα τέλη του περασμένου Μαρτίου, η ομάδα του Ταύρου «έπαιρνε την άγουσα» για το τοπικό της ΕΠΣΑ εγκαταλείποντας τη Γ΄Εθνική… Εκείνες τις ημέρες αρκετοί άνθρωποι, εκτός του στενού πεδίου της οικογένειας της ομάδας «των Νέων Σφαγείων», είχαν σταθεί σε αυτή την εξέλιξη, κάνοντας λόγο για έναν υποβιβασμό με σημειολογία.
Η αγωνιστική περίοδος 2018-2019 συνιστούσε a priori ένα νέο κεφάλαιο στη μεγάλη ιστορία του Φωστήρα. Ένα νέο ξεκίνημα, σε αχαρτογράφητα νερά. Με τις έξτρα δυσκολίες της συγκεκριμένης κατηγορίας να απαιτούν γρήγορη προσαρμογή, και σε αγωνιστικό επίπεδο, και σε όλα τα υπόλοιπα. Με τον οργανισμό να μη μπορεί να μένει ανεπηρέαστος, στην αρχή τουλάχιστον, από το γεγονός της πτώσης σε ένα τόσο χαμηλό (για τα διαχρονικά στάνταρ του σημαντικού αυτού σωματείου του αθηναϊκού ποδοσφαίρου) επίπεδο ανταγωνισμού. Αλλά, με το βάρος της φανέλας, την επιθυμία και την αποφασιστικότητα να κυριαρχούν στις τάξεις των ανθρώπων του σωματείου, για ένα μέλλον περισσότερο επιτυχημένο και ελπιδοφόρο.
Δύο αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου στο δεύτερο όμιλο της φετινής Ά Αθηνών ο Φωστήρας οδηγεί την κούρσα με 11 νίκες, 1 ισοπαλία και 1 ήττα, έχοντας διαφορά έξι βαθμών από τον Ολυμπιακό Λιοσίων και το Χολαργό που ισοβαθμούν στη δεύτερη θέση. Ο δε συντελεστής τερμάτων είναι το εντυπωσιακό 41-6! Προς την κατεύθυνση αυτού του συντελεστή συνέβαλε φυσικά τα μέγιστα το εκκωφαντικότατο 10-0 με το οποίο ο Φωστήρας συνέτριψε τον Α.Ο. Ιλίου την Κυριακή. Στο 76ο λεπτό το σκορ ήταν ήδη 6-0, αλλά στο τελευταίο τέταρτο της αναμέτρησης οι ποδοσφαιριστές του Θύμιου Γεωργούλη δεν κατέβασαν ταχύτητες, αντιθέτως…
Φαίνεται πως πλέον όλοι στο Φωστήρα θέλουν να συνδυάσουν την άνοδο με ωραίο ποδόσφαιρο. Να αποδειχθεί η διαδικασία επανεκκίνησης ως μία διαδρομή που θα προσφέρει και τέρψη, πέρα από την απαραίτητη αποτελεσματικότητα. Που θα «αναγκάσει» τους ουδέτερους να γνέψουν καταφατικά, που θα δημιουργήσει θετική αίσθηση και αύρα για ένα καλύτερο μέλλον στις εθνικές κατηγορίες, πια, από του χρόνου.
Κανένας δεν θυμάται πως στην πρώτη αγωνιστική -στα τέλη Σεπτέμβρη- ο Φωστήρας άφηνε δύο βαθμούς στο Περιστέρι (1-1 με τον τοπικό ΑΟ Περιστερίου), ενώ δύο αγωνιστικές αργότερα έχανε 3-2 στην έδρα του Χολαργού γνωρίζοντας την πρώτη του ήττα σε αυτή τη νέα προσπάθεια. Φυσικά, η διαφορά των έξι βαθμών δεν εξασφαλίζει τίποτα, παρά μόνο τον τίτλο του φαβορί που αυξάνει την πίεση και τις απαιτήσεις. Με την μέχρι τώρα, όμως, παρουσία τους οι ποδοσφαιριστές της ομάδας του Ταύρου δείχνουν να ανταποκρίνονται με το δέοντα τρόπο.
Ο Φωστήρας ιδρύθηκε το 1926, συμμετείχε εφτά φορές στην Ά Εθνική, ενώ έφτασε μία φορά έως την ημιτελική φάση του Κυπέλλου Ελλάδας, το μακρινό 1977, όταν και του στέρησε τη συμμετοχή στον τελικό ο μεγάλος τότε ΠΑΟΚ. Στην τροπαιοθήκη του έχει προσθέσει πρωταθλήματα τόσο της Β΄ Εθνικής, όσο και της Γ΄, αλλά και της πάλαι ποτέ Δ΄Εθνικής.
Στο σήμερα κανένας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ποιο είναι το ταβάνι του αύριο, μέχρι που φτάνουν οι δυνατότητες της παρούσας τάξης πραγμάτων. Όμως, σε κάθε τι που αναμετρήθηκε άμεσα με το παρελθόν του, που πλήρωσε τις συνέπειες και είναι αποφασισμένο για μία διαφορετική μελλοντική ρότα, είναι άξιο σεβασμού και αιτία παραδειγματισμού…
Σε κάθε περίπτωση, η συμμετοχή του Φωστήρα στη συγκεκριμένη κατηγορία, την Ά Αθηνών, συνιστά τιμή για την ίδια. Μία ευκαιρία να αυξήσει -έστω και λίγο πρόσκαιρα κατά τα φαινόμενα…- την αίγλη της. Βέβαια, η Lady Hope γνωρίζει πολύ καλά πως υπάρχει διαφορά από ενδιαφέρον σε ενδιαφέρον. Υπάρχει, για παράδειγμα, το πρόσκαιρο για κάποιο λόγο, υπάρχει και το μόνιμο, το σταθερό. Ας αποτελεί η πρώτη κατηγορία ενδιαφέροντος το πιο ελκυστικό προσκλητήριο για τη δεύτερη…
ΥΓ. Θα είναι «ευχής έργο» στο άμεσο μέλλον ολοένα και περισσότερος κόσμος να αυξήσει το ενδιαφέρον του για τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό περιοχών της χώρας. Αυτό θα συνιστά, είτε άμεσα, είτε έμμεσα, μία ουσιαστική τόνωση του ίδιου του αθλήματος.
Η στήριξη, με το μικρό χρηματικό αντίτιμο του εισιτηρίου και κυρίως με τη φυσική παρουσία, είναι το ισχυρότερο δέλεαρ για τους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτές τις κατηγορίες για να συνεχίσουν. Οι δυσκολίες είναι πολλές και πολύπλευρες, επομένως η κάθε ανταμοιβή είναι μία μικρή νίκη, που θα μπορέσουν κάποια στιγμή όλες μαζί να φέρουν τη «μεγάλη νίκη».
Την εδραίωση του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου στις συνειδήσεις πολλών ανθρώπων. Όπως παλιά, στις πολύ καλές εποχές. Και όσοι περισσότεροι βοηθήσουν, με στοιχεία μονιμοποιημένης συμμετοχικότητας κάθε είδους, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το εύρος αυτής της νίκης. Αναφανδόν.
.
