Πίσω από την Kουρτίνα ενός Mεγάλου Tελικού

Το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό επίτευγμα στην Ελλάδα μετά το Euro του 2004. Ένα γεγονός που έστρεψε τα μάτια ολόκληρης της Ευρώπης στα στενά του Πειραιά που είχαν κατακλυστεί από χιλιάδες οπαδούς για ώρες. Η πρώτη ευρωπαϊκή κούπα σε συλλογικό επίπεδο θα κοσμεί την τροπαιοθήκη της πιο επιτυχημένης Ελληνικής ομάδας. Φυσικά, μιλάμε για την κατάκτηση του UEFA Conference League, το βράδυ της 29ης Μαΐου στην Ν. Φιλαδέλφεια από τον Ολυμπιακό Σ.Φ.Π. Πολλά έχουν γραφτεί για εκείνη τη μαγική βραδιά, όπου η αρμάδα του Βάσκου τεχνικού Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ υπερπήδησε τα εμπόδια, τα λάθη και τις κατηγορίες μιας προβληματικής χρονιάς για να καταφέρει το ακατόρθωτο. Εμείς θα κάνουμε κάτι διαφορετικό και θα εστιάσουμε σε έναν εθελοντή και την εμπειρία του στο παρασκήνιο μιας τέτοιας διοργάνωσης. Μια εμπειρία που όχι μόνο του έδωσε την δυνατότητα να είναι παρόν στην μεγαλύτερη βραδιά των 100 χρόνων ιστορίας της ομάδας του, αλλά του έδειξε ταυτόχρονα όλες τις πτυχές στις οποίες στηρίζεται το ποδόσφαιρο σαν θέαμα, πέρα από τα 90 λεπτά του αγώνα.

Η επιλογή εθελοντών είναι μια απαιτητική διαδικασία. Χιλιάδες πρόθυμοι φίλοι του αθλήματος κάνουν οτιδήποτε περνά από το χέρι τους για να πάρουν μέρος σε μια μεγάλη ποδοσφαιρική διοργάνωση, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ευρωπαϊκό τελικό. Ο Β. είναι φοιτητής δημοσιογραφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, δουλεύει σε μια αθλητική ιστοσελίδα του Πειραιά και ασχολείται με το ποδόσφαιρο από πολύ μικρή ηλικία. Έπειτα από παρότρυνση του κοινωνικού και επαγγελματικού του περιγύρου αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή στην διαδικτυακή πλατφόρμα και να δοκιμάσει την τύχη του. Χρειάστηκε μια διαδικτυακή αίτηση, αποστολή βιογραφικού και πτυχίων, συγγραφή επιστολής εκδήλωσης ενδιαφέροντος και τηλεφωνική συνέντευξη για να φτάσει στο στάδιο επιλογής. Τελικά, μετά από αρκετό καιρό, τον ενημέρωσαν πως ήταν στους τυχερούς που θα στελεχώσουν την εθελοντική ομάδα της τελετής έναρξης του αγώνα και το ταξίδι του για αυτην την μοναδική εμπειρία δειλά-δειλά ξεκίνησε.

Πρώτο βήμα ήταν η παραλαβή εξοπλισμού και διαπιστευτηρίων από τα ειδικά γραφεία της UEFA στους χώρους του γηπέδου της «Αγίας Σοφίας». Με την επίδειξη της ταυτότητας του ο Β. πήρε ένα ειδικό ταμπελάκι άδειας εισόδου επιπέδου 3, μια τσάντα πλάτης, ένα θερμός και ρουχισμό που έφερε το σήμα και τα χρώματα της διοργάνωσης. Αυτά ήταν αναγκαία για την παρουσία του τόσο στο γήπεδο την ημέρα του αγώνα, όσο και στο γήπεδο του Απόλλων Σμύρνης, Γεώργιος Καμάρας, όπου θα γίνονταν οι πρόβες της τελετής τις προηγούμενες μέρες. Το πρόγραμμα ήταν απαιτητικό, μιας και οι εθελοντές έπρεπε να παρουσιάσουν ένα αψεγάδιαστο θέαμα, γι’αυτό το λόγο χρειάστηκαν τρεις πολύ κουραστικές εξάωρες πρόβες.

Την πρώτη ημέρα ο Β. και οι υπόλοιποι εθελοντές, συνολικού αριθμού περίπου 100 ατόμων, γνωρίστηκαν με τους υπεύθυνους της χορογραφίας και της μουσικής. Μια ομάδα 10 ειδικών καλλιτεχνών ελληνικής και ξένης καταγωγής ανέλαβαν τη δημιουργία και οργάνωση της τελετής. Αρχικά, έγινε ο διαχωρισμός των εθελοντών σε ομάδας, μια για κάθε πανό, δίνοντας στον καθένα φανελάκι με ειδικό αριθμό και χρώμα. Ύστερα, όλες οι ομάδες άκουσαν πολλές φορές το τραγούδι της τελετής για να μάθουν την μελωδία και της εναλλαγές της μουσικής, ωστέ να τη συνδυάσουν καλύτερα με την εκάστοτε χορογραφία. Τέλος, η κάθε ομάδα ασχολήθηκε με το δικό της πανό, γιατί ήταν ζωτικής σημασίας να μάθουν τα μέλη τις θέσεις τους, πως ανοίγει το πανό αλλά και πως διπλώνεται σωστά. Ο Β. ήταν στην ομάδα του πανό της UEFA, λίγο στεναχωρημένος που δεν θα ήταν σε αυτό της ομάδας του, αλλά ενθουσιασμένος γιατί θα ήταν από τους λίγους τυχερούς που θα έβλεπαν ζωντανά αυτό το κορυφαίο αθλητικό γεγονός, τουλάχιστον έτσι τον είχαν ενημερώσει οι υπεύθυνοι.

Την δεύτερη ημέρα οι υπεύθυνοι της τελετής χωρίστηκαν ανά ομάδα για να εξηγήσουν την χορογραφία που αναλογούσε στο εκάστοτε πανό. Παρατέθηκαν αρκετά γραφικά και παρουσιάσεις που έδειχναν πως θα έπρεπε να φαίνεται το τελικό αποτέλεσμα. Αφότου, τα μέλη των ομάδων, έδειξαν πως είχαν καταλάβει και συγκρατήσει τα βήματα, τους χρόνους, την μουσική και όλα τα παρελκόμενα, ξεκίνησαν οι δοκιμές. Ξεχωριστά κάθε ομάδα έκανε πρόβα το δικό της μέρος της χορογραφίας, ενώ οι υπόλοιπες που περίμεναν την σειρά τους είχαν την ευκαιρία να ξεκουραστούν, να κοινωνικοποιηθούν και να γευματίσουν στις επιλογές φαγητού που είχαν προσκομίσει οι διοργανωτές.

Την τρίτη και τελευταία ημέρα προβών, ο Β. και οι υπόλοιποι εθελοντές έκαναν δεκάδες φορές επανάληψη ολόκληρη τη ρουτίνα, για να την τελειοποιήσουν, μιας και ο τελικός ήταν μια μέρα μακριά. Ταυτόχρονα στο σύνολο προστέθηκε ένας DJ αλλά και τέσσερις γυναίκες, κάθε μια από τις οποίες έπαιζε ένα διαφορετικό μουσικό όργανο. Υπό την επίβλεψη τόσο των υπευθύνων αλλά και μελών της UEFA, η χορογραφία είχε ολοκληρωθεί και ταιριάξει ακριβώς με την μουσική, τα φωτορυθμικά και τα πυροτεχνήματα. Με το τέλος της πρόβας, όλα τα μέλη ένιωθαν ενθουσιασμό για το θέαμα που θα παρουσίαζαν αλλά και άγχος, τόσο για το γεγονός πως θα έπρεπε να είναι άριστοι μπροστά σε χιλιάδες θεατές όσο και για την έκβαση του ίδιου του αγώνα.

Η μέρα του μεγάλου τελικού έφτασε. Ο Β. και οι υπόλοιποι εθελοντές ήταν στο πόστο τους πολύ πριν την έναρξη, φορώντας τον απαραίτητο ρουχισμό και τα διαπιστευτήρια. Ο χώρος του γηπέδου έσφυζε από άτομα της ασφάλειας, τεχνικούς, δημοσιογράφους και φροντιστές. Μισή ώρα πριν το σφύριγμα του διαιτητή, άτομα της ασφάλειας οδήγησαν το σύνολο των εθελοντων στην φυσούνα. Το γήπεδο έβραζε. Οι οχλαγωγίες των οπαδών δημιουργούσαν μια μοναδική ατμόσφαιρα που μπορούσε να αφήσει έκπληκτο τον οποιονδήποτε. Ακούστηκε το προκαθορισμένο σινιάλο και η τελετή ξεκίνησε. Όλα λειτούργησαν άψογα, με τους εθελοντές να παρουσιάζουν ένα αλάνθαστο αποτέλεσμα που χαροποίησε ακόμα περισσότερο τους θεατές αλλά και τους ιθύνοντες της UEFA. Με την λήξη του σόου, ο Β. ήταν συγκινημένος τόσο για την εμπειρία που είχε μόλις βιώσει όσο και για το γεγονός πως βρισκόταν μόλις βήματα μακρία από τους παίκτες της αγαπημένης του ομάδας, που θα πάλευαν με όλες τους τις δυνάμεις για να κερδίσουν το πολυπόθητο τρόπαιο.

Ωστόσο, τα πράγματα πήραν άσχημη τροπή. Με την επιστροφή των εθελοντών στο πόστο τους, ένας από τους διοργανωτές τους ενημέρωσε πως δεν υπήρχε η δυνατότητα να παρακολουθήσουν τον αγώνα και θα έπρεπε να αποχωρήσουν από το γήπεδο. Ο Β. και οι υπόλοιποι εθελοντές ήταν απαρηγόρητοι. Τους κατέκλυζαν συναισθήματα θυμού, στεναχώριας και απογοήτευσης. Ενώ, λοιπόν, η ασφάλεια τους συνόδευε εκτός γηπέδου και περίφραξης, ο Β. αποφάσισε πως δεν θα τα παρατούσε εύκολα και θα έκανε ότι περνά από το χέρι του για να δει το ματς από τις κερκίδες.

Το σχέδιο είχε ξεκινήσει. Οι υπόλοιποι εθελοντές έφυγαν αλλά ο Β. παρέμεινε και έψαχνε τρόπους για να μπει ξανά στο γήπεδο. Αφού άλλαξε από την ενδυμασία του εθελοντή σε κανονικά ρούχα, φόρεσε στον λαιμό του την διαπίστευση και κρατησε στο χέρι του την ερασιτεχνική δημοσιογραφική του ταυτότητα. Έφτασε ξανά στην είσοδο της «Αγίας Σοφίας» και εκεί προσποιούμενος τον δημοσιογραφό που είχε αργήσει, πέρασε ξανά από τους ελέγχους και έσπευσε προς τις θύρες. Η μοναδική θύρα με άδειες θέσεις ήταν αυτή των φιλοξενούμενων, οπότε αναγκάστηκε να κάτσει μαζί με τους Ιταλούς, ήσυχος, δίχως να φωνάξει ή να προκαλέσει δυσάρεστες καταστάσεις.

Με αυτόν τον τρόπο, ο Β. παρακολούθησε τον θρίαμβο της ομάδας του Πειραιά. Μια ομάδα, με την οποία τον έφερε σε επαφή ο πατέρας του από βρεφική ηλικία. Μια ομάδα που έχει δει χιλιάδες, ίσως, φορές σε σημαντικά και ασήμαντα ματς. Μια ομάδα που έχει στηρίξει στα άσχημα και ήταν εκεί να στηρίξει και στην κορυφαία στιγμή της ιστορίας της.

Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του μόνο αν αναφέρεται ως πηγή τα https://peiraiotika.gr/  με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.