Σαν σήμερα 22-4-1959 γεννήθηκε ο Πέτρος Ξανθόπουλος “ο Άνετος” όπως έχουμε συνηθίσει να τον λέμε.
Τιμής ένεκεν για τα γενέθλιά του χρόνια πολλά, αναδημοσιεύουμε την συνέντευξη που μας έδωσε 29-6-2016 στο τότε πρακτορείο του ΟΠΑΠ στο Χαλάνδρι .
Ο Πέτρος Ξανθόπουλος μεγάλωσε στη Νίκαια και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στις αλάνες. Τεχνίτης, άνετος, και με αρχοντικό στιλ. Το μεγαλύτερο του προσόν ήταν οι μεταβιβάσεις ακριβείας. Έκανε καριέρα στον Ολυμπιακό σαν ακραίος δεξιός μπακ αλλά έπαιξε και πολλά παιχνίδια σαν αμυντικός μέσος. Η πρώτη του ομάδα ήταν η Χαλκηδόνα. Ξεκίνησε να παίζει μαζί με τον αδελφό του Γιάννη το 1974 σε ηλικία 15 χρονών. Η φήμη του έφθασε στην ΑΕΚ μέσω του τότε προπονητή Φάνη Παπαγεωργίου. Έκανε πολλές προπονήσεις στην AEK το 1978 υπό τις οδηγίες του κ. Τσαϊκοφσκι και με συμπαίκτες τους Μπάγεβιτς, Μαύρο, Παπαϊωάννου, Δομάζο και Αρδίζογλου. Ήταν θέμα χρόνου να υπογράψει στην ΑΕΚ. Όμως, φαίνεται πως ένα άλλο σενάριο είχε γραφτεί για αυτό. Ο προπονητής Δημητρίου του προτείνει να δοκιμαστεί στον Ολυμπιακό. Άρεσε στον Τόζα Βεσιλίνοβιτς και ο Λεωνίδας Θεοδωράκης ανέλαβε να κάνει τη μεταγραφή δίνοντας 1.000.000 δραχμές στην Χαλκηδόνα το καλοκαίρι του 1978. Έτσι, παρά το ότι ο πατέρας του ήταν ΑΕΚτζης ντύθηκε στα κόκκινα.
Ο Πέτρος Ξανθόπουλος πήρε με τον Ολυμπιακό 5 πρωταθλήματα, ένα σουπερ-καπ με δικό του γκολ επί του ΟΦΗ και ένα νταμπλ. Ήταν διεθνής με την Εθνική Ελλάδος 21 φορές με 1 γκολ. Συμμετείχε σε δυο αγώνες τελικούς μπαράζ πρωταθλήματος στον Βόλο επί του Άρη στις 24-5-1980 με 2-0 (Κουσουλάκης και Άλστρομ), και επί του Παναθηναϊκού στις 29-6-1982 με 2-1 (Εσταβίλιο, Αναστόπουλος, Ζιάκας).
Με τον Ολυμπιακό έπαιξε 238 αγώνες πρωταθλήματος με 8 γκολ. Είχε φορέσει την φανέλα του Ολυμπιακού συνολικά 457 φορές.
Το πρώτο του παιχνίδι με τον Ολυμπιακό ήταν στην 10η αγωνιστική πρωταθλήματος στις 10-12-1978 με τον Εθνικό Πειραιώς 2-0 (Καραβίτης, Γαλάκος). Το τελευταίο του ήταν στις 15-5-1988 επί του ΟΦΗ 2-1 (Χαντζίδης, Μουστακίδης, Βερί), στο Ολυμπιακό στάδιο.
Το καλοκαίρι του 1988, όταν ανέλαβε τον Ολυμπιακό ο Γιώργος Κοσκωτάς τον «διέταξε» να πάει στον Εθνικό. Εκείνος ήθελε την ΑΕΚ. Τον απείλησε ότι αν δεν πάει στον Εθνικό θα του κόψει το ποδόσφαιρο. Προφανώς είχε τους λόγους του. Εκείνη την περίοδο έφερε στον Ολυμπιακό, την μεγάλη φουρνιά των Ποντίων ποδοσφαιριστών, Τσαλουχίδη, Μουστακίδη, Παχατουρίδη Κριεζή, Νεντίδη, Καλταβερίδη, Ταληκριάδη, Σαββίδη, Κοφίδη και πολλούς άλλους.
4
Ο Πέτρος Ξανθόπουλος αγωνίστηκε 2 χρόνια στον Εθνικό, 1 χρόνο στον Πανιώνιο και 3 χρόνια στην Προοδευτική. Το 1994 «κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια μετά από 20 χρόνια στα γήπεδα. Κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας, μας είπε κάτι αρκετά ενδιαφέρον από ένα στιγμιότυπο που είχε με τον αείμνηστο Σταύρο Νταϊφά. Οι δυο τους είχαν συναντηθεί τυχαία σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί. Ο Σταύρος Νταϊφάς, αφού τον χαιρέτισε εγκάρδια του είπε πόσο καλός παίχτης και εξαιρετικό παιδί είναι. Ο Ξανθόπουλος, έχοντας ζήσει το σκηνικό με τον Κοσκωτά του είπε «στα λόγια είναι πανεύκολο να λέμε τα καλύτερα, αφού είναι έτσι όπως το λέτε δώστε μου τώρα 50.000.000 δραχμές που τα έχω ανάγκη». Όπως μας είπε, δεν έγινε τίποτα.
Ο Πέτρος Ξανθόπουλος εξέφρασε ένα πολύ μεγάλο παράπονο από κάποιο διαιτητή που του έδωσε τη μοναδική κόκκινη κάρτα εντελώς άδικα στην 20ετη καριέρα – υπάρχει και η σχετικοί φωτογραφία που κλαίει και τον παρηγορεί ο Τάκης Λεμονής.
Μαζί, θυμηθήκαμε τα πρώτα του παιχνίδια στον Ολυμπιακό. Το πρώτο χρονικό διάστημα δεν ήταν βασικός. Όπως έλεγε ο Τόζα στον Δημήτριου στην προπόνηση δεν ήταν και τόσο κεφάτος. Εκείνος παραπονιόταν στον Δημήτριου και αυτός του έλεγε ότι άμα δεν δουλεύει σκληρά δεν πρόκειται να πάρει φανέλα βασικού. Οι συμβουλές έπιασαν τόπο και έγινε αρχηγός του Ολυμπιακού για πολλά χρόνια. Του θύμισα ακόμα το παράπονο που μου είχε εκφράσει ο Κώστας Δημήτριου, ότι δεν τον έχει πάρει κανένα τηλέφωνο. Ο Πέτρος προς τιμήν του το παραδέχτηκε.
Ο Πέτρος Ξανθόπουλος διατέλεσε και προπονητής σε πολλές ομάδες, (Φωστήρα, Βύζαντα, Παναιγιάλειο, Παναργειακό, Χαλκηδόνα, Κερατσίνι, και πρόσφατα στον Πανελευσινιακό.) Όπως μας είπε ο ίδιος, το πιο σημαντικό πράγμα που απεκόμισε από το ποδόσφαιρο ήταν η αγάπη και η εκτίμηση του κόσμου. «Αυτό που νιώθω όταν με σταματούν στο δρόμο και μου σφίγγουν το χέρι, δεν πληρώνεται ούτε με όλο το χρυσάφι του κόσμου» μας είπε χαρακτηριστικά.
