Νομίζω πως όποιος γνωρίζει τις ομάδες όπου έχει βρεθεί στον πάγκο τους ο Παύλος Δαούτης, δεν θα έβρισκε τελείως άστοχη την παραπάνω παρομοίωση. 11 ο ένας, 28 ο ”μάθε μπαλίτσα”. Η αλήθεια είναι πως πρέπει να καταβάλει λίγη προσπάθεια ακόμη για να φτάσει τον αριθμό του Αλέφα, αλλά και μόνο που έχει πιάσει διψήφιο νούμερο είναι κατόρθωμα…
Πέρα από την περιπλάνηση του σε πολλές ομάδες του Πειραιά και όχι μόνο ως προπονητής, αλλά και ως ποδοσφαιριστής, ο Παύλος Δαούτης είναι εξίσου ένας άνθρωπος αρκετά δυναμικός και έτοιμος να απαντήσει σε κάθε ερώτημα. Σε συνέντευξη που μας παραχώρησε στα Peiraiotika.gr, ο προπονητής του Ολυμπιακού Περάματος μας μίλησε για τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει όλα αυτά τα χρόνια ως ποδοσφαιριστής και προπονητής, καθώς επίσης και για τον άγνωστο λόγο όπου ξανάρχισε το ποδόσφαιρο, ενώ το είχε σταματήσει.
-Πόσο επηρέασε και εσάς προσωπικά, αλλά και συνολικά την ομάδα η διακοπή των πρωταθλημάτων λόγω του κορωνοϊού;
-Ήταν αναμφισβήτητα μία καινούρια αρρώστια για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Εμείς, παρόλο που βρέθηκα τον Ιανουάριο με τα παιδιά (ο Δαούτης πήγε στα μέσα της σεζόν στον Ολυμπιακό), δεν προλάβαμε να στήσουμε την ομάδα όπως θέλαμε. Όμως, κατά τη διάρκεια της καραντίνας, τα παιδιά ήταν πολύ κοντά στην ομάδα, ζητώντας μάλιστα να κάνουμε και προπονήσεις.
-Είστε σύμφωνος με την απόφαση της Ένωσης να διακόψει το πρωτάθλημα;
-Δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για μία απόφαση στην οποία πρωταρχικό ρόλο έχει η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι φορείς. Θα ήθελα βέβαια να συνεχιστεί το πρωτάθλημα, αλλά πιστεύω πως πάρθηκε η καλύτερη απόφαση, με κύριο γνώμονα την προστασία των ποδοσφαιριστών.
-Η ομάδα σας κατάφερε να πάρει έστω και με αυτόν τον τρόπο την παραμονή στην κατηγορία. Ποιο είναι το δίδαγμα από αυτή τη δύσκολη χρονιά;
-Παρά το γεγονός οτι πέρυσι η ομάδα έκανε μία πολύ καλή χρονιά, φέτος οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές έφυγαν με αποτέλεσμα η ομάδα να μείνει χωρίς ποδοσφαιριστές. Έτσι, η πρόεδρος της ομάδας (Ιωάννα Μωρέ) έκανε ό,τι μπορούσε, φτάνοντας στο σημείο να υπάρξει μία ομάδα χωρίς οργάνωση. Όταν ήρθα στην ομάδα, συζητήσαμε για την εξέλιξή της και γι’αυτό πήραμε κάποιους ποδοσφαιριστές που αγαπούν το άθλημα και όχι για να πάρουν λεφτά, μιας και στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο προτεραιότητα δεν έχουν τα λεφτά. Το δίδαγμα είναι οτι μία ομάδα δεν πρέπει να έχει μόνο λεφτά, αλλά οργάνωση και στόχους.
-Η ομάδα σας πριν την καραντίνα ήταν σε αρκετά καλό φεγγάρι. Πιστεύετε πως θα σώζατε την κατηγορία με βάση και την ψυχολογία που είχατε εκείνον τον καιρό;
-Η αλήθεια είναι πως είχαμε κάνει πολύ καλά αποτελέσματα. Όμως, μία άτυχη στιγμή με έναν ποδοσφαιριστή που είχε αγωνιστεί σε άλλες 2 ομάδες μας έριξε στην τελευταία θέση. Πιστεύω πως θα σωζόμασταν εύκολα χωρίς μπαράζ, παρά το γεγονός οτι υπήρχαν αρκετές ομάδες που είχαν τον ίδιο στόχο με μας.
-Υπάρχει κάποια ομάδα την οποία να ξεχωρίσατε είτε αγωνιστικά είτε ακόμη και από την οργάνωσή της;
-Δεν υπήρχε κάποια που να μου έκανε κάποια εντύπωση. Οι ομάδες που θα ήταν πιο οργανωμένες και σοβαρές θα έπαιρναν την άνοδο, όπως και έγινε.
-Στον Ολυμπιακό Περάματος πήγατε στα μέσα της σεζόν. Πώς ήταν η προσαρμογή στα νέα δεδομένα;
-Πριν τον Ολυμπιακό βρισκόμουν στο γυναικείο τμήμα των Νέων Δραπετσώνας στο οποίο δεν μπορούσα να προσφέρω πάρα πολλά, επειδή είχα μάθει να δουλεύω σε άλλες συνθήκες με άνδρες. Όταν πήγα στον Ολυμπιακό, το καλό για μένα ήταν οτι μπορούσα να πάρω πολλές αποφάσεις για την οργάνωση της ομάδας, κάτι που σημαίνει οτι δεν είχα πρόβλημα στην προσαρμογή, δεδομένου οτι ήμουν και παλαιότερα προπονητής εκεί. Η διοίκηση με έχει στηρίξει σε όλες τις αποφάσεις, δουλεύοντας πλέον οργανωμένα και θέτοντας στόχους.
-Πριν τον Ολυμπιακό ήσασταν προπονητής σε γυναικεία ομάδα και πιο συγκεκριμένα σε αυτή των Νέων Δραπετσώνας. Σε ποια επίπεδα πιστεύετε ότι βρίσκεται το γυναικείο ποδόσφαιρο στη χώρα μας;
-Το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι πολύ πίσω σε όλους σχεδόν τους τομείς. Προσπαθούμε να το αναδείξουμε, αλλά θέλει παρά πολλή δουλειά και χρόνο ακόμα.
-Υπάρχει προκατάληψη στον χώρο του ποδοσφαίρου προς τις γυναίκες;
-Όχι. Άλλωστε, βλέπουμε οτι πλέον υπάρχουν αρκετές γυναίκες διαιτητές και επόπτριες. Οπότε πιστεύω οτι έχει εξαλειφθεί το φαινόμενο.
-Ήσασταν πιο ελαστικός στις γυναίκες ή συμπεριφερθήκατε αναλόγως όπως και στους άνδρες;
-Όχι. Τις αντιμετώπιζα σαν άνδρες, γιατί δεν μπορούσα να αλλάξω τον τρόπο σκέψης μου. Είναι ένα ευαίσθητο σημείο στο οποίο δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω.
-Εκτός από προπονητής στον Ολυμπιακό, ήσασταν και προπονητής στις ακαδημίες της ΑΕ Περάματος (Κ14). Πώς σας φάνηκε η φετινή προσπάθεια των παιδιών;
-Ήταν μία πολύ καλή χρονιά και για μένα και για τα παιδιά, καθώς πήραμε το πρωτάθλημα από πολύ νωρίς. Οι υποχρεώσεις μου όμως με έκαναν να μην έχω χρόνο να ασχοληθώ σε αυτό το κομμάτι και να σταματήσω από την ομάδα.
-Η συναναστροφή με τα παιδιά σας κάνει να νιώσετε και σεις παιδί;
-Άμα δεν μπεις στον ρόλο του παιδιού και γίνεις και συ με τη σειρά σου παιδί, δεν πρόκειται να ανταπεξέλθεις σε αυτό το κομμάτι. Είναι μία ηλικία πολύ ευαίσθητη στην οποία θα πρέπει να προσαρμοστείς για να μπορείς να κάνεις τον παιδαγωγό και όχι τον προπονητή, γιατί αυτό κάνεις σε αυτές τις ηλικίες. Μαθαίνεις στα παιδιά τη ζωή μέσα από το ποδόσφαιρο.
-Προτιμάτε να προπονείτε άνδρες, γυναίκες ή παιδιά;
-Άνδρες. Είναι ιδανικό αυτό το κομμάτι για μένα γιατί μπορώ και να το διαχειριστώ καλύτερα.
-Ψάχνοντας για εσάς στο διαδίκτυο, είδα ότι έχετε πάει σε αρκετές ομάδες του Πειραιά ως προπονητής, αλλά και ως ποδοσφαιριστής. Μπορείτε να μας πείτε πιο συγκεκριμένα ποιες είναι αυτές;
-Ως προπονητής, ξεκίνησα από τον Πορφύρα στη Β’κατηγορία. Μετά πήγα στον Προφήτη Ηλία, στη Δραπετσώνα, στη Χαραυγή, στην ΑΣ Ποντίων, στην Οδηγήτρια, στον Αστέρα Κερατσινίου, στον Παμμηλιακό, στη Δραπετσώνα ξανά, στα Αστέρια Δραπετσώνας, στον Ολυμπιακό Περάματος, στις Νέες Δραπετσώνας και τώρα πάλι στον Ολυμπιακό.
-Ως ποδοσφαιριστής πήγα σε ακόμη περισσότερες! Έπαιξα στη Στερεά Ελλάδα, στους Νέους Ευγενείας, στο Μόσχατο, στην Κηπούπολη, στον Φωστήρα, στην Καλλιθέα, στη Χαραυγή, στη Λαμία, στην Αταλάντη, στη Θήβα, στον Πόρο, στους Αγίους Αναργύρους, στον Θησέα, στον Φαληρικό και στον Αστέρα Κερατσινίου. Στο ποδόσφαιρο γενικά προσπαθούσα να ψάξω την ποιότητα και όχι την ποσότητα.
-Ισχύει οτι ενώ είχατε σταματήσει το ποδόσφαιρο αναγκαστήκατε να το ξαναρχίσετε;
-Ναι. Ήμουν προπονητής στη Χαραυγή και σχεδιάζαμε την επόμενη σεζόν. Ο θάνατος της μητέρας μου όμως σε συνδυασμό με την φυγή μου από την ομάδα, με έκανε να ψάξω να παίξω ποδόσφαιρο σε κάποια ομάδα ως αντίδοτο. Ευτυχώς, ο Αστέρας Κερατσινίου μου πρότεινε να έρθω προσωρινά για να ασχολούμαι με το άθλημα και να βοηθήσω παράλληλα και την ομάδα. Μάλιστα, έμεινα όλη την χρονιά, ανεβάζοντας και τον σύλλογο. Ήταν κάτι που με έκανε να ξεχνιέμαι όσο μπορούσα, πόσο περισσότερο ως ποδοσφαιριστής.
-Τελικά τί είναι πιο δύσκολο; Να είσαι ποδοσφαιριστής ή προπονητής; Επίσης, που πιστεύετε οτι διαφαίνονται καλύτερα στοιχεία του χαρακτήρα σας; Όταν είστε μέσα στο γήπεδο ή έξω από αυτό;
-Το ένα δένει το άλλο. Όταν είσαι καλός ποδοσφαιριστής μπορείς να δώσεις καλές συμβουλές και ως προπονητής. Ξέρεις από μέσα τα πράγματα. Όσον αφορά τα στοιχεία του χαρακτήρα, θεωρώ πως είτε είσαι προπονητής, είτε ποδοσφαιριστής, βγάζεις την ίδια προσωπικότητα. Δεν αλλάζουν πολλά.
-Προτιμάτε να είστε ποδοσφαιριστής ή προπονητής;
-Προπονητής, γιατί μεγάλωσα και δεν μπορώ να παίξω μπάλα!
-Με τι άλλο ασχολείστε εκτός από το ποδόσφαιρο;
-Έχω μία επιχείρηση εδώ και ενάμιση χρόνο η οποία είναι κουρείο. Παλιότερα, είχα και μία καφετέρια λίγο μετά τον θάνατο της μητέρας μου.
-Ένας πολύ αξιοσημείωτος αγώνας φέτος ήταν το Πανφαληρικός-Ολυμπιακός Περάματος. Τί συνέβη ακριβώς εκεί;
-Κάποιοι άνθρωποι του Πανφαληρικού γνώριζαν από πρώην ποδοσφαιριστή της ομάδας μας οτι υπάρχει κάποιος ποδοσφαιριστής στην αποστολή που είχε αγωνιστεί ήδη σε άλλες 2 ομάδες (Τάσος Θεοδωρακάκης). Αυτό δεν το γνωρίζαμε, γιατί τον πήραμε την τελευταία στιγμή. Θα μπορούσαν κάλλιστα να μας πουν να μην τον χρησιμοποιήσουμε, ώστε να δείξουν και την τιμιότητα που έχουν. Δυστυχώς αυτό δεν συνέβη ποτέ, με αποτέλεσμα η νίκη που είχαμε κάνει να μετατραπεί σε ήττα.
-Δεν πιστεύετε οτι η ομάδα σας έχει κάποιο μερίδιο ευθύνης;
-Φυσικά και έχουμε. Όμως μεγαλύτερο μερίδιο δεν έχουμε εμείς, αλλά οι υπεύθυνοι που βγάζουν τα δελτία. Δεν έπρεπε να βγάλουν το συγκεκριμένο δελτίο, δεδομένου οτι δεν επιτρεπόταν να παίξει σε άλλη ομάδα.
-Ο ποδοσφαιριστής δεν το γνώριζε;
-Θεωρούσε πως τα 20 λεπτά που είχε παίξει στη μία από τις δύο ομάδες είναι μηδαμινά. Από τη στιγμή όμως που εκδόθηκε το δελτίο του κανονικά, θεωρήσαμε πως η συμμετοχή του θα ήταν έγκυρη.
-Εκτός αυτού, ‘’είχατε την τιμή’’ να παρευρεθείτε σε ένα πολύ άσχημο καβγά με πρωταγωνίστριες κάποιες γυναίκες στον ίδιο αγώνα. Ποια είναι η άποψη για το συγκεκριμένο περιστατικό και ποιες δράσεις θα πρέπει να πάρει η πολιτεία για την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών αλλά και γενικότερα της βίας;
-Δυστυχώς είναι ένα περιστατικό το οποίο συμβαίνει καθημερινώς. Απλώς έτυχε να υπάρξει κάμερα εκείνη τη στιγμή και γι’αυτό πήρε τέτοιες διαστάσεις. Θα πρέπει η πολιτεία να πάρει τα καλύτερα δυνατά μέτρα, ώστε να νιώθουν ασφάλεια όλοι οι παρευρισκόμενοι, προσελκύοντας έτσι κάθε Κυριακή περισσότερο κόσμο στα γήπεδα.
-Ποια είναι η άποψη σας για το Ελληνικό ποδόσφαιρο;
-Δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που ρίχνει ο ένας την ευθύνη στον άλλον, ενώ άλλοι επωφελούνται από αυτό, με το άθλημα να είναι ο αποδέκτης του.
-Τί θα πρέπει να αλλάξει ώστε να γίνει καλύτερο;
-Να μην υπάρχει εμπλοκή της πολιτικής στο ποδόσφαιρο και να κρίνεται ο νικητής μόνο στον αγωνιστικό χώρο. Επίσης, για να υπάρξει ποδόσφαιρο, θα πρέπει να υπάρξουν υποδομές. Όταν γίνει κατανοητό αυτό και παρθούν δράσεις μέχρι και στα ερασιτεχνικά σωματεία, θα υπάρξει πολύ μεγαλύτερη ανάπτυξη. Ακόμη, για να υπάρξουν ακαδημίες, θα πρέπει να υπάρξουν και γήπεδα τα οποία δεν υπάρχουν. Άρα, η πολιτεία θα πρέπει να φτιάξει γήπεδα, ώστε οι ομάδες να στεγάσουν τις ακαδημίες τους. Έτσι, θα υπάρξει υγεία, γιατί αν υπάρχουν παιδιά στις ομάδες έχεις και υγεία.
-Στην ΑΕ Περάματος είχατε τέτοιο πρόβλημα;
-Σε όλες τις ερασιτεχνικές ομάδες υπάρχει αυτό. Κάναμε με 40-50 παιδάκια προπονήσεις στο μισό γήπεδο. Συνεπώς, υπάρχει μεγάλη έλλειψη χώρου και παράλληλα γνώσης. Το μόνο που υπάρχει είναι θεωρία και όχι πράξη.
