Ωδή στον Βασιλιά: Κατέκτησε οκτώ φορές το Γουίμπλεντον.

Το “πλήρωμα του χρόνου” για τον Ρότζερ Φέντερερ έφτασε. Άλλωστε, τον χρόνο κανείς δε νίκησε ποτέ. Μπορεί να κέρδισε 1251 αγώνες, όμως αυτή είναι μια ήττα που σύντομα ή αργότερα θα ερχόταν. Ναι, το 2017 τον… ξεγέλασε (και εμάς μαζί) επιστρέφοντας από σοβαρούς τραυματισμούς για να κατακτήσει άλλα τρία Grand Slam, ωστόσο δε θα δούμε κάποιο sequel της συγκεκριμένης ταινίας.

Μπορεί να πει κανείς ότι δεν χρειάζεται. Τι άλλο θα μπορούσε να μας χαρίσει; Τα κατάφερε όλα, αμέτρητες φορές. Άλλαξε τη σύγχρονη ιστορία του αθλήματος έχοντας impact (σ.σ. επιρροή) που αντίστοιχο μπορούμε να συναντήσουμε μονάχα στην περίπτωση του Μάικλ Τζόρνταν στο μπάσκετ.

Αντίστοιχη με αυτή του “MJ” ήταν και η κυριαρχία του στο κορτ. Από το καλοκαίρι του 2003 έως την άνοιξη του 2010, συμμετείχε σε 22 τελικούς Grand Slam (από τους διαθέσιμους 27) ενώ κατέκτησε τους 16. Τη διετία 2006-07 σημείωσε 41 σερί νίκες, έχοντας πρώτα παίξει σε 17 συνεχόμενους τελικούς τη διετία 2005-06. Βρέθηκε στο Νο.1 της παγκόσμιας κατάταξης για 310 εβδομάδες, και με 237 σερί εβδομάδες παραμονής στο Νο.1 (2 Φεβρουαρίου 2004 – 18 Αυγούστου 2008) κατέχει το σχετικό ρεκόρ συνεχόμενης παραμονής στην κορυφή.

Κατέκτησε οκτώ φορές το Γουίμπλεντον, όντας ο πολυνίκης του τουρνουά, έξι φορές το Αυστραλιανό Open, πέντε το Αμερικανικό Open και μια το Ρολάν Γκαρός, ενώ συνολικά πανηγύρισε 103 τίτλους στο μονό, όντας δεύτερος πίσω από τον Τζίμι Κόνορς (109) στη σχετική λίστα στην Open Era.

Το ρεκόρ του σε 1526 αγώνες στο μονό είναι 1251 νίκες και 275 ήττες. Στο διπλό, σε 224 αγώνες μετράει 131 νίκες και 93 ήττες. Το ανεπανάληπτο στοιχείο – που αντικατοπτρίζει πλήρως τη νοοτροπία του – είναι το γεγονός ότι δεν εγκατέλειψε κανένα από τα 1526 ματς του.

«Το τένις μου φέρθηκε πιο γενναιόδωρα από όσο θα ονειρευόμουν ποτέ και τώρα πρέπει να αναγνωρίσω πότε είναι η ώρα να τελειώσω την αγωνιστική μου καριέρα», είπε στην ανακοίνωσή του. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι μάλλον εκείνος φέρθηκε γενναιόδωρα στο τένις, εκτοξεύοντάς το σε ανεπανάληπτα ύψη. Φυσικά, οι δύο μεγάλοι του αντίπαλοι έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο σε αυτό. Ο λόγος για τους Νόβακ Τζόκοβιτς και Ράφα Ναδάλ.

Η κληρονομιά που αφήνει στο τένις είναι ανεκτίμητη, μιας στα 24 χρόνια επαγγελματικής καριέρας δημιούργησε εκατομμύρια θαυμαστές για το άθλημα. Χωρίς καμία αμφιβολία, μπορεί να θεωρηθεί μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες – αν όχι η μεγαλύτερη – που ανέδειξε ο παγκόσμιος αθλητισμός στον 21ο αιώνα. Λιονέλ Μέσι, ΛεΜπρόν Τζέιμς, Γιουσέιν Μπολτ, Σερένα Ουίλιαμς, Τομ Μπρέιντι, Λιούις Χάμιλτον και Τάιγκερ Γουντς είναι τα μοναδικά ονόματα που μπορούν σταθούν δίπλα του.

Ωστόσο, όταν μιλάμε για έναν αθλητή που αντιμετώπισε Βρετανό, μέσα στη Μεγάλη Βρετανία και είχε το κοινό… υπέρ του, τα λόγια περιττεύουν. Ο λόγος για τον περίφημο ημιτελικό του Γουίμπλεντον το 2015, κόντρα στον Άντι Μάρεϊ.

Το τένις, με το πέρασμα του 2022, θα είναι πια φτωχότερο. Η ταυτόχρονη απόσυρση του Φέντερερ και της Σερένα υποδηλώνει το… “end of an era” (σ.σ. τέλος μιας εποχής). Νομίζω πως αυτή η φράση δεν έχει ταιριάξει ποτέ άλλοτε τόσο καλό όσο σε αυτήν την περίπτωση. Ταυτόχρονα όμως, αυτές οι δύο σπουδαίες προσωπικότητες έβαλαν τις βάσεις για την περαιτέρω εξέλιξη του αθλήματος. Δεδομένα, η επόμενη μέρα βρίσκεται σε καλά – και ταλαντούχα – χέρια.

Οι στιγμές που έζησαν όσοι βρέθηκαν στην “O2 Arena” και παρακολούθησαν από τους δέκτες τους δεκάδες εκατομμύρια άλλοι το βράδυ της Παρασκευής (23/9) ήταν πραγματικά ανεπανάληπτες. Οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι – όχι εχθροί – να γίνονται ομάδα. Η ήττα στο “αντίο”. Τα τελευταία λόγια του Φέντερερ ως ενεργός αθλητής και φυσικά τα… ασταμάτητα δάκρυα του Ράφα Ναδάλ. Η παρακάτω εικόνα πραγματικά ισούται με χίλιες λέξεις για το τι… έζησε το τένις τα τελευταία 18 χρόνια.