«Παίζω στον Φιλαθλητικό Ζωγράφου. Θέλω να δουλέψω και να προσπαθήσω να γίνω παίχτης του ΝΒΑ. Η καλύτερη στιγμή στην καριέρα μου στο μπάσκετ μέχρι σήμερα ήταν όταν μου είπαν ότι θα παίξω στην Εθνική Ελλάδος. Σε πέντε χρόνια θα είμαι δυνατότερος και πολύ καλύτερος σε οτιδήποτε κάνω μέσα στο γήπεδο»
Αυτά απαντούσε το 2013 ο σεμνός, εργατικός, προσηλωμένος, ανερχόμενος παίχτης του μπάσκετ που μπορούσε να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο, Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Ο τεράστιος αυτός αθλητής, έχοντας ήδη κατακτήσει τρομερούς τίτλους στο NBA, αλλά πάνω από όλα στις καρδιές των ανθρώπων, πριν από λίγες ώρες έγινε πρωταθλητής του NBA με τους Milwaukee Bucks – ή μάλλον οι Milwaukee Bucks έγιναν πρωταθλητές με τον Γιάννη αρχηγό τους. Γιατί ο Γιάννης έμεινε πιστός στην ομάδα.
Κι ύστερα έψαχνε τη μητέρα του στο πλήθος για να την αγκαλιάσει. Με τα τρόπαια στην αγκαλιά του και ριζωμένος στις καταγωγές του, δήλωσε πως ήθελε να δείξει σε όλους τους ανθρώπους στην Ελλάδα και στη Νιγηρία, στην Αφρική και την Ευρώπη ότι τα πάντα γίνονται.
Συγκίνηση και υπερηφάνεια. Σεβασμός για το ήθος του ανθρώπου και το μεγαλείο του πρωταθλητή. Ό,τι και να πει κανείς για τον Γιάννη, για τον αδελφό του επίσης πρωταθλητή Θανάση, και όλη την πολύπαθη οικογένειά τους που η οικονομική μοίρα τους έφερε από την Αφρική μετανάστες στα Σεπόλια είναι λίγο. Πρότυπα σε όλα τους.
Χαρά, ευγνωμοσύνη και αγάπη!!!!
Σ’ ευχαριστούμε Γιάννη, την είχαμε ανάγκη αυτήν την ανάταση.