Ο άγιος Κελεστίνος γεννήθηκε στη Ρώμη. Από νεαρή ηλικία, ως διάκονος, διακρίθηκε για την ευσέβεια, το ορθόδοξο φρόνημα, τη μόρφωση και το θερμό ζήλο στην εκτέλεση των καθηκόντων του, πάντοτε με αγάπη και διάκριση. Για τις αρετές του αυτές, μετά το θάνατο του Πάπα Βονιφάτιου το 422, ανήλθε στο θρόνο της παλαιάς Ρώμης ως Πάπας, δηλ. Πατέρας Πατέρων.
Πρώτο του μέλημα ήταν η παρέμβασή του για την εφαρμογή των Ι. Κανόνων στην εκλογή των επισκόπων. Παροιμιώδης ήταν η πολεμική του εναντίον των αιρέσεων. Εργάσθηκε για την αναίρεση των κακοδοξιών του Πελαγιανισμού στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ συγχρόνως η ιεραποστολική του προσπάθεια στην Ιρλανδία στέφθηκε με πλήρη επιτυχία. Απέστειλε επίσης αντιπροσωπεία στη συγκληθείσα Γ΄ Οικουμενική σύνοδο στην Έφεσο το 431, η οποία καταδίκασε την πλάνη του Νεστορίου σχετικά με τη θεολογία της Εκκλησίας για το πρόσωπο της Μητέρας του Θεού.
Η ευχή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, η οποία επαναλαμβάνεται αυτές τις ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής μας προσφέρει όλο το νόημα των Αγίων της Εκκλησίας μας.
«Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καὶ ἀργολογίας μή μοι δῷς. Πνεῦμα δὲ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.
Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα, καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν».
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου.
