Ο ποδοσφαιριστής φαινόμενο που «ερωτεύθηκε» την θεά μπάλα όσο κανένας αθλητής στον κόσμο.
Ήταν 7 Ιουνίου 2017 και όλη την ημέρα είχα αγωνία γιατί θα συναντούσα το απόγευμα τον «Στρατηγό» του Ελληνικού ποδοσφαίρου Μίμη Δομάζο. Είχα και ένα άγχος γιατί θα συναντούσα τον άνθρωπο που είναι μέσα στους 100 δημοφιλέστερους Έλληνες του 20ου αιώνα, πάνω από την κατάταξη των Ελευθέριο Βενιζέλο,
Οδυσσέα Ελύτη, Νίκο Καζαντζάκη, Αλίκη Βουγιουκλάκη, και ανάμεσα σε μεγαθήρια ονόματα της Ελλάδος Κωνσταντίνο Καραμανλή, Αντρέα Παπανδρέου Μίκη Θεοδωράκη, Γιώργο Σεφέρη, Μάνο Χατζηδάκη, Αριστοτέλη Ωνάση, Μελίνα Μερκούρη, Νίκο Γκάλη, Ειρήνη Παππά.
Θα συναντούσα τον κορυφαίο Έλληνα ποδοσφαιριστή του 20ου αιώνα, όπως ψηφίστηκε από τον Πανελλήνιο σύλλογο αθλητικού τύπου ΠΣΑΤ το 2002.
Και τέλος θα συναντούσα τον ποδοσφαιριστή που είχε γίνει εξώφυλλο στα μεγαλύτερα αθλητικά περιοδικά του κόσμου, και παρομοίαζαν την κλάση του με την κλάση του μάγου της μπάλας Βραζιλιάνου Πελέ.
Όταν φτάσαμε εγώ με τον συνεργάτη μου φωτορεπόρτερ κοντά στις Ακαδημίες Δομάζου σε κάποιο φανάρι πήραμε τηλέφωνο τον ίδιο να μας κατευθύνει, μάλιστα ήρθε ο ίδιος να μας πάρει. Από αυτή την κίνηση κατάλαβα πόσο απλός άνθρωπος είναι χωρίς ίχνος εγωισμού.
Φθάνοντας στο γήπεδο προηγείτο ένα άλλο κανάλι για συνέντευξη και ευγενικά μας είπε να περιμένουμε.
Όταν ήρθε η σειρά μας ξεκινήσαμε με φωτογραφίες . Ξεκινώντας είχα το σχετικό τρακ:
Δεν είχα ποτέ φαντασθεί ότι από ένας απλός φίλαθλος θα έφτανα στο σημείο να παίρνω συνεντεύξεις σαν δημοσιογράφος της ΕΠΣΠ από τους παίκτες που ήταν οι παιδικοί μου ήρωες, και τους έπαιζα στην δεκαετία του 1950 στα τσιγκάκια με τους φίλους μου στην ηλικία των 10 -12 χρ. σε ένα χωριό που μεγάλωσα, οι παλαιοί ξέρουν τι εννοώ.
Ονόματα όπως Κώστας Νεστορίδης, ΗλίαςΥφαντής, Μίμης Στεφανάκος,Θανάσης Μπέμπης,Κώστας Πολυχρονίου,Τάκης, Κυριμόπουλος,Ηλίας Ρωσσίδης, Αλέκος Κοζομπόλης, Δημήτρης Γράφας, Γιώργος Δαρίβας, Γιάννης Κανάκης, Αντρέας Παπαεμμανουήλ, Λόρης Θεοφάνης, Μιχάλης Βουτσαράς, Αδάμ Χρονόπουλος, Αντρέας Απέργης, Βασίλης Μαστρακούλης, Στέλιος Ψύχος, Στέλιος Σεραφείδης, Κώστας Καρπαθάκης,Σάββας Σφαιρόπουλος, Σάββας Παπάζογλου,
Βασίλης Μποτίνος,Στάθης Χάϊτας,Λάκης Εμμανουηλίδης,Αντώνης Παραγιός,Τάκης Δαούτης,Αντώνης Ποσειδώνας,Τάκης Σπετσέρης,Κώστας Δημητρίου, Γιάννης Ιωάννου,Αντώνης Δερμάτης,Τάκης Λουκανίδης,Φίλιππος Ασημακόπουλος,Νίκος Μελισσής,Τάκης Οικονομόπουλος,Τάσος Βασιλείου,,Θανάσης Κουρκουβέλας,Νίκος Σεβαστόπουλος, Κώστας Βαλλιάνος,Νίκος Κορωνάρχης,Κώστας Βερτσώνης,Νίκος Σιμιγδαλάς,Δημήτρης Μουστάκας,Γιάννης Φρονιμίδης,
Δημήτρης Ράλλης,Δημήτρης Μύλλερ, Χρήστος Ζαντέρογλου. Έπίσης να αναφέρω και τους νεότερους των δεκατιών 1970–1980-1990. Παναγιώτης Κελεσίδης,Μάϊκ Γαλάκος,Μπάμπης Σταυρόπουλος, Χρήστος Αρβανίτης, Χούλιο Λοσάντα,Όλεγκ Προτάσοφ,Βασίλης Καραπιάλης,Θεόδωρος Παχατουρίδης,Αντρέας Μπονόβας, Ζαφείρης Κάκαρης, Μπάμπης Ιντζόγλου, και τώρα Μίμης Δομάζος.
Μίμη Δομάζο είμαστε σχεδόν συνομήλικοι και σου μιλάω στον ενικό ,δεν φαντάζεσαι πόσο μεγάλη τιμή και χαρά αισθάνομαι μόνο και μόνο που μιλάω μαζί σου.
Η πρώτη μου ερώτηση είναι από ποιόν και πότε πήρες το προσωνύμιο «Στρατηγός» του Παναθηναϊκού.
—Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού με βγάλανε γιατί έκανα τα πάντα μέσα στο γήπεδο όλα πέρναγαν από μένα έφτιαχνα το παιχνίδι με φύλαγαν δυο έπρεπε να τους ξεφύγω. Αυτό δεν έγινε από τα πρώτα χρόνια σιγά σιγά δεν θυμάμαι πότε ακριβώς
—Στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στην δεκαετία του 1960 σε φύλαγε ο Κώστας Πολυχρονίου;
—Δεν ήταν μόνο ο Πολυχρονίου πάντα με φύλαγαν δυο παίκτες και είχαν εντολές να μην παίρνω την μπάλα και ο κάθε προπονητής της αντίπαλης ομάδας από το μεσημέρι έκανε μάθημα στους παίκτες με τι τρόπο θα με εξουδετερώσουν.
Εγώ δεν έπαιζα τυχαία σε κάθε παιχνίδι προετοιμαζόμουν από την δεύτερα μια βδομάδα νωρίτερα ποιος αντίπαλος θα με φυλάξει τι θα του κάνω πως θα τον εξασθενήσω και και και.Οι περισσότεροι σχεδίαζαν πως θα με χτυπήσουν και τους χτύπαγα εγώ πρώτος.
Το μυστικό ήταν να βάζω τα πόδια μου πολύ δυνατά στη μπάλα, δεν τους φοβόμουνα αλλά με φοβόντουσαν εκείνοι.Και να φανταστείς ότι σε κάθε παιχνίδι έχανα 4 κιλά και τα ξανά έπαιρνα πάλι πίνοντας χυμούς πολύ νερό πορτοκαλάδα η λεμονάδα,,κι όταν πήγαινα σπίτι μου δεν είχα κούραση σωματική τα πόδια μου να πονέσουν, πόναγε το κεφάλι μου γιατί όλα πέρναγαν από το κεφάλι μου και ήθελα να ξαπλώσω να κοιμηθώ μια ώρα για να περάσει το κεφάλι μου.
—Ποιος κατά την γνώμη σου παίκτης σου έμοιαζε στο δικό σου στιλ με τις δικές σου κινήσεις, μήπως ο Πότης Μπαρμπαλιάς του Ολυμπιακού;
—Όχι κανένας ο κάθε ποδοσφαιριστής έχει το δικό του στιλ, ο Μπαρμπαλιάς μια φορά στο Καραϊσκάκη με κράτησε πολύ καλός παίκτης αλλά στην ρεβάνς στη Λεωφόρο όχι μόνο δεν με κράτησε αλλά δεν ακούμπησε την μπάλα.
—Ποιος παίκτης σε δυσκόλευε πάρα πολύ και δεν μπορούσες να κάνεις το παιχνίδι σου;
—Κανένας στην Ελλάδα δεν είχα πρόβλημα ,στην Ευρώπη έπαιξα με τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές και εκεί μου έβαζαν δυο παίκτες να με φυλάνε μέχρι και ο Άγιαξ στον τελικό το 1971 μου έβαλαν τον Νέεσκενς μέχρι που τον έσκασα και στο δεύτερο ημίχρονο έβαλαν έναν Γιουγκοσλάβο δεξί μπακ να με μαρκάρει.
—Μήπως ήταν ο Βάσοβιτς;
—Μπράβο τον βρήκες αυτός ήταν. Εδώ με την Σάντος το 1961 που παίξαμε και χάσαμε 3-2 ο Πελέ πήγε να μου βγάλει τα μάτια με τα δυο του δάχτυλα γιατί σε μια φάση αλλού πήγα εγώ αλλού αυτός και τσαντίστηκε. Έχω παίξει με τον Μπεκενμπάουερ, τον Ριβέρα τον Εουσέμπιο, τον Κρόιφ, δεν τους φοβόμουνα.
— Μια και ήρθε η κουβέντα με τον Πελέ τον θεωρείς τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή του πλανήτη όλων των εποχών;
—Ναι ναι αλλά σε κάθε εποχή ήταν και ένας παίκτης που ξεχώριζε .Ο Μαραντόνα στην εποχή του ήταν πρώτος στον κόσμο όπως και ο Κρόϊφ , ο Κόπα, ο Πούσκας, ο Ντι Στέφανο.Σε κάθε δεκαετία έχουμε και έναν μεγάλο παίκτη σήμερα έχουμε δυο τον Μέσι και τον Ρονάλντο. Όμως ο Πελέ είχε κάτι το ξεχωριστό είχε πολλές παραστάσεις στις κινήσεις του σαν θέαμα και είχε όλο το πακέτο παικτικά και σαν άνθρωπος για παράδειγμα στους αθλητές.
— Πως αισθανόσουνα στα ντέρμπι την διετία 1978–80 Παναθηναϊκός ΑΕΚ στη Λεωφόρο με την φανέλα της ΑΕΚ.
—Πολύ δύσκολα και περίεργα γιατί μετά από 22 χρόνια που έπαιζα από παιδάκι σ’ αυτό το χορτάρι να παίζω αντίπαλος, χάσαμε με 1-0 και θυμάμαι μου είχαν βάλει τον Λιβαθηνό να με μαρκάρει, και μερικές φορές τον άφηνα
—Με τον Αντωνιάδη παίξατε αντίπαλος στο Καραϊσκάκη;
—-Όχι όχι δεν έτυχε
— Πες μου τώρα εκτός από σένα τους 10 καλύτερους παίκτες όλων των εποχών στην Ελλάδα.
—Είναι πάνω από 10 γιατί όλες οι ομάδες είχαν από τρεις μεγάλους παίκτες στην δική μου εποχή, δεν μπορώ να πω ονόματα για να μην αδικήσω κανέναν .
—Και μια τελευταία ερώτηση το 1978 που έφυγες από τον Παναθηναϊκό σου δόθηκε η ευκαιρία να πας στην πρώτη σου μεγάλη παιδική αγάπη… τον Ολυμπιακό και επέλεξες την… ΑΕΚ
—- Η πρώτη μου μεγάλη παιδική μου αγάπη ήταν η Άμυνα Αμπελοκήπων και όχι ο Ολυμπιακός. Στον Ολυμπιακό δεν πήγα ποτέ.
— Ναι αλλά γιατί σε φώναζαν στις αλάνες Ολυμπίκ;
— Ήμουν θαυμαστής του Θανάση Μπέμπη και ήθελα να του μοιάσω είχα μάλιστα και μια μεγάλη φωτό του στο δωμάτιο μου. Σε ένα φιλικό παιχνίδι με τον Ολυμπιακό αυτός ο μεγάλος παίκτης έβγαλε από το λαιμό του ένα σταυρουδάκι και μου τον χάρισε λέγοντας μου εσύ θα είσαι ο διάδοχος μου όταν σταματήσω.
— Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις που μας έδωσες επαναλαμβάνω ήταν μεγάλη η τιμή και η χαρά να μας φιλοξενήσεις εδώ στις Ακαδημίες μαζί με τα παιδάκια που τα μαθαίνεις ποδόσφαιρο μακάρι ένα από αυτά να φτάσει τον Μίμη Δομάζο.
—Για να κλείσω την συνέντευξη θέλω να προσθέσω κάτι που δεν έχει αναφερθεί ποτέ.
Την περίοδο 1959-60 που ο Μίμης Δομάζος πρωτοφόρεσε την πράσινη φανέλα δεν ήταν τυχαία τα συνεχόμενα πρωταθλήματα του Παναθηναϊκού 1960-1961-1962-1964-1965.
Ο Παναθηναϊκός με τον Δομάζο στην μηχανή του πήρε τα πρωτεία από τον Ολυμπιακό γιατί ο άλλος μεγάλος γίγαντας του ποδοσφαίρου μας» Βασιλέα «τον είχε αποκαλέσει ο Θεόδωρος Νικολαίδης από το Φως Θανάσης Μπέμπης είχε πατήσει τα 30 χρ. με τα 6 συνεχόμενα πρωταθλήματα που είχε κατακτήσει με τον Ολυμπιακό.
Ένας βετεράνος παίκτης του Παναθηναϊκού σε μια συνέντευξη μου, είπε το εξής αμίμητο… περιμέναμε πότε θα σταματήσει ο Μπέμπης να πάρουμε κι εμείς κανένα πρωτάθλημα. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια Μίμης Δομάζος και Θανάσης Μπέμπης βάλτε οποίον θέλετε πρώτον, στην μεγάλη εποχή τους και στα ντουζένια τους έπαιρναν πρωταθλήματα με τις ομάδες τους, αυτό λένε τα γεγονότα. Αφού να φαντασθείτε ο Μίμης Δομάζος πήγε στην ΑΕΚ 36 χρ. το 1978 και το 1979 στα 37 του πήρε πρωτάθλημα με την ΑΕΚ. Πόσο άδικο είναι που δεν ξανά είδαμε ούτε θα ξαναδούμε τέτοια ποιότητα ποδοσφαιριστών Μίμη Δομάζου και Θανάση Μπέμπη.
Επειδή έτυχε να τους δω και τους δύο να παίζουν ποδόσφαιρο στις ομάδες τους μάλιστα εγώ προσωπικά όταν ο Ολυμπιακός έπαιζε εκτός έδρας πήγαινα μερικές φορές στη Λεωφόρο να δω τον Δομάζο και όχι μόνο, βλέπαμε Τάκη Λουκανίδη, Αντρέα Παπαεμανουήλ, παικταράδες όλοι τους. Λοιπόν τα βασικά προσόντα του Δομάζου και του Μπέμπη ήταν ότι κουβαλούσαν την μπάλα κρατούσαν μάλλον την μπάλα όσο ήθελαν κανείς δεν μπορούσε να τους την πάρει, τρέχανε μαζί με την μπάλα λες και είχαν μαγνήτη τα πόδια τους και κόλλαγε η μπάλα πάνω τους. Το μυαλό τους ξυράφι πανέξυπνοι και οι δυο έπαιζαν με το μυαλό αυτοσχεδίαζαν ενέργειες .Ο Μπέμπης είχε και κωμικές ικανότητες γελοιοποιούσε τους αντιπάλους του, αφού έκανε τα πάντα με την μπάλα στο τέλος καθόταν ο ίδιος πάνω στην μπάλα , μέσα στο γήπεδο ποτές δεν ήταν τα καλά παιδιά.
Ο Μπέμπης στα αποδυτήρια ήταν μεγάλο πειραχτήρι δεν άφηνε κανέναν παραπονούμενο για τον Ρωσσίδη έλεγε ότι μίλησε 9 χρονών, επειδή δεν μίλαγε πολύ. Από αντοχή; ο Δομάζος το πρωί έπαιζε με τους φίλους του ποδόσφαιρο και το απόγευμα έπαιζε πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό.
Τα ίδια και ο Μπέμπης τον είχα ρωτήσει μια φορά πως είναι δυνατόν να έχεις τόσο μεγάλες δυνάμεις και να μην κουράζεσαι ποτέ; πές μου το μυστικό..— Μπέμπης: Στην κατοχή όταν ήμουν 13-14 χρ. κουβάλαγα κάρβουνο με ένα καρότσι από τους Κουκουβάουνες στην Καλλιθέα και είχα σκληραγωγηθεί.
Να πω κι ένα τελευταίο για τον Θανάση Μπέμπη είχε έρθει στο Καραϊσκάκη μια Βραζιλιάνικη ομάδα για φιλικό παιχνίδι, τον Μπέμπη είχε αναλάβει ένας Μαυρούκος ψηλός κοίταζε τον Μπέμπη και γέλαγε, επειδή ήταν κοντός.
Σε ένα κόρνερ του Γκαβέζου (αυτό είναι το σωστό του όνομα) η μπάλα πήγαινε στον ψηλό στον αέρα , ο Μπέμπης κολλητός δίπλα του τι κάνει; την στιγμή που πάει ο ψηλός να σηκωθεί για κεφάλια έχει βάλει το δαχτυλάκι του στο σορτσάκι στη μέση του, και πηδάει ο ψηλός χωρίς αυτό, γυμνός από την μέση και κάτω. Σε μια άλλη φάση για να τον ντριμπλάρει πέρασε και ο ίδιος μαζί με την μπάλα κάτω από τα πόδια του.
Συνέχεια για Μίμη Δομάζο δεν τελειώσαμε έχουμε πολλά να πούμε:
Στο δημοψήφισμα του Συνδέσμου Πανελληνίου Αθλητικού τύπου του 2002 ο Δομάζος ψηφίστηκε από τους δημοσιογράφους ως ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.
Γεννήθηκε 22 Ιανουαρίου του 1942 στους Αμπελοκήπους, και στην τοπική Άμυνα έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα.
Η εξέλιξή του ήταν αλματώδης και το ταλέντο του ξεδιπλώθηκε από τις πρώτες εμφανίσεις του, η άριστη τεχνική του κατάρτιση, η εκπληκτική του ταχύτητα με την μπάλα μαζί αλλά κυρίως το “κοφτερό” μυαλό που διέθετε αποτελούσαν το μεγαλύτερο αβαντάζ έναντι των αντιπάλων αμυντικών που τον μάρκαραν.
Το 1958 έπεσαν πάνω του τα πρώτα πράσινα βλέμματα που τον παρακολουθούσε ο προπονητής του Παναθηναϊκου ο Γιουγκοσλάβος Γκλίσοβιτς. Έτσι την επόμενη χρονιά πραγματοποιήθηκε η μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό έναντι 9 χιλιάδων δραχ
.( Αξίζει να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο ότι δύο μεγάλα ονόματα του ποδοσφαίρου μας που έκαναν μεγάλη καριέρα στην ομάδα τους πριν υπογράψουν στις ομάδες τους πέρασαν από τον Ολυμπιακό μια βόλτα και έκαναν μια προπόνηση σαν δοκιμή. Άν υπέγραφαν στον Ολυμπιακό θα άλλαζαν όλη την ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Φανταστείτε να ήταν παίκτες του Ολυμπιακού από τα πρώτα τους βήματα Κώστας Νεστορίδης, Μίμης Δομάζος και οι δύο έκαναν προπόνηση με τους Χέλμηδες στο Καραϊκάκη δεν ήταν γραφτό να υπογράψουν στον Ολυμπιακό. Ο Κώστας Νεστορίδης το 1946 και ο Μίμης Δομάζος το 1958 Ολυμπίκ τον φώναζαν οι πιτσιρικάδες. Ο Νέστορας λίγο έλειψε να υπογράψει 16 χρ αλλά τον είδαν λίγο αδύνατο και τον έστειλαν ένα χρόνο στο Μοσχάτο για να “δέσει” με το ψευδόνυμο “Μπρίτζος” σε ένα χρόνο έβαλε 40 γκολ. Έτσι το 1947 τον έκλεψε ο Πανιώνιος και από το 1955 έκανε την μεγάλη καριέρα στην ΑΕΚ. Κλείνω την παρένθεση)
Συνέχεια με Μίμη Δομάζο: Στα πρώτα του παιχνίδια ο Δομάζος στον Παναθηναϊκό έπαιζε έξω δεξιά καμιά σχέση με αυτό που ήξερε να κάνει, αλλά ο Μίμης ήξερε να κάνει αυτός κουμάντο με τον τρόπο του και πήρε την φανέλα με το Νο 10 στο έκτο παιχνίδι. Ήταν γεννημένος αρχηγός,η άνεσή του να δίνει έτοιμα γκολ στους συμπαίκτες του ήταν μοναδική, καθώς και η μαεστρία του να οργανώνει το παιχνίδι και τις επιθέσεις.
Η καριέρα του στο ποδόσφαιρο θα μπορούσε να γεμίσει τις σελίδες ολόκληρης Εγκυκλοπαίδειας αφού επί 20 χρόνια γεύτηκε μοναδικές στιγμές χαράς δόξας καταξίωσης. Στον Παναθηναϊκό αγωνίστηκε 19 χρόνια συνεχόμενα 1959-1978 πήρε 9 πρωταθλήματα 1960-61-62-64-65-69-70-72-77. και 3 κύπελλα Ελλάδος 1967-69 (με τη δεκάρα ο Σιδέρης δεν είδε αν ήρθε γράμματα η κορώνα) και 77.
Αγωνίστηκε στο τελικό κυπέλλου πρωταθλητριών του 1971 με τον Άγιαξ και για τον τελικό του Διηπειρωτικού κυπέλλου με την Νάσιοναλ σε διπλά παιχνίδια.
Το καλοκαίρι του 1978 το κλίμα δεν ήταν καλό στον Παναθηναϊκό και αναγκάστηκε να μετακομίσει όχι πολύ μακρυά και με τα πόδια μπορούσε να πάει στη Νέα Φιλαδέλφεια για την ΑΕΚ.
Εκεί έπαιξε δυο περιόδους 1978-79 και 1979-1980 πήρε και ένα πρωτάθλημα με την ΑΕΚ το 1979. Το καλοκαίρι του 1980 ο Καπετάνιος τον κάλεσε να κλείσει την καριέρα του στην μεγάλη του αγάπη στον Παναθηναϊκό.
Ο Μίμης Δομάζος είναι μέχρι σήμερα ρέκορντμαν με 536 συμμετοχές στην Α Εθνική από το 1959-1980 με 139 γκολ. Στην Εθνική Ελλάδος 50 συμμετοχές 4 γκολ. Τέλος σας κούρασα βέβαια, αλλά Δομάζος είναι ένας και μοναδικός.
