Στις 18/09 κλείνουν 6 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον Γιώργο Ρουπακιά.
Η μητέρα του σε μία εξομολόγηση αναφέρεται στο γιο της, σε αυτά που τις λείπουν, στις δύσκολες στιγμές στις δικαστικές αίθουσες αλλά και στην ανάγκη να μπουν για πάντα στο περιθώριο όλοι όσοι ασπάζονται τις ιδέες του νεοναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής.
«Δεν μπορώ να μοιραστώ αυτό που έζησα με το παιδί μου, όταν άνοιγε η πόρτα κι άκουγα το «μάνα, πού είσαι» ή όταν, δύο μέτρα παλικάρι, χωνόταν στον λαιμό μου. Τουλάχιστον χόρτασε πριν φύγει αγάπη και φροντίδα, δεν είχε παράπονα. Για εμάς όμως σταμάτησαν όλα» τονίζει η Μάγδα Φύσσα σε συνέντευξή της που δημοσιεύεται σήμερα στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Η κ. Φύσσα σημειώνει ακόμη ότι δεν μπορεί να μιλήσει στα εγγόνια της γι΄ αυτό το θέμα. «Στα εγγόνια μου δεν μιλάω, το έχω αφήσει αυτό στην κόρη μου, που ξέρει πιο καλά πώς και πότε πρέπει να τους μιλήσει. Ξέρουν ότι ο Παύλος δεν θα γυρίσει από το μεγάλο ταξίδι…».
Για το μοιραίο βράδυ
Για το μοιραίο βράδυ όπου ο χρυσαυγίτης Ρουπακιάς σκότωσε τον Παύλο Φύσσα η μητέρα του αναφέρει. «Όλα τα παιδιά που ήταν μαζί του εκείνο το βράδυ, μαζί και η Χρύσα, σημαδεύτηκαν για πάντα. Όμως δεν ε΄ναι το ίδιο με το να περιμένεις κάθε βράδυ να ακούσεις το κλειδί στην πόρτα. Δεν το λέω εγωιστικά, αλλά είναι νέα παιδιά και υποχρεωτικά θα συνεχίσουν τη ζωή τους. Όμως τόσα παιδιά – κι όχι μόνο όσα έζησαν τον εφιάλτη – με γνώρισαν από τότε και ήρθαν κοντά μου. Δεν θέλω να είμαι αχάριστη. Έχασα τον Παύλο κι απέκτησα τόσα παιδιά, κι όταν περπατάω στον δρόμο κι ακούω να με φωνάζουν «μάνα» και να με πιάνουν από τον ώμο, αυτό είναι για μένα συγκλονιστικό.
Οι πρώτες στιγμές
Αναφέρθηκε ακόμη στις πρώτες στιγμές που έμαθε για το χαμό του παιδιού της αλλά και όλα όσα ένοιωσε για τους δολοφόνους. «Στο πρώτο άκουσμα ότι ο Παύλος έφυγε κι εγώ δεν θα ξαναδώ ποτέ το παιδί μου, το πρώτο που πρέπει να διαχειριστώ ήταν το πώς θα ζήσω χωρίς τον Παύλο. Τι ήθελα να κάνω και τι έπρεπε να κάνω, δηλαδή, να συνεχίζω να ζω, έχοντας άλλο ένα παιδί και εγγόνι. Δεν σκεφτόμουν καθόλου. Προσπάθησα να μπορέσω να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα τον ξαναδώ, δεν θα ξανανοίξω την πόρτα, δεν θα ακούσω το κλειδί. Το μυαλό μου για μεγάλο διάστημα δεν άφηνε καν να σκεφτώ τον δολοφόνο, τους δολοφόνους, το πώς έγινε…».
Τώρα, προσθέτει για τους δολοφόνους, τα αισθήματά της είναι πολύ χειρότερα. «Τώρα τους μισώ. Τώρα θα ήθελαν πολύ να τους δω να υποφέρουν, δεν θα ήθελα να πεθάνουν, θέλω να υποφέρουν».
Για τον Παύλο
Η κ. Φύσσα μοιράστηκε με τον κόσμο τις σκέψεις της για τον Παύλο, για τον χαρακτήρα, τα ιδανικά, την πορεία της ζωής του. «Ήταν παιδί με αξίες και ιδανικά που τα κράτησε μέχρι και την τελευταία του στιγμή». Για μένα, λέει σε άλλο σημείο, «που είμαι μάνα του, ο Παύλος είχε όλες τις χάρες, τα είχε όλα. Ήταν ένα παιδί με μεγάλη ενέργεια και με πολύ νεύρο, αλλά κι αυτά ήταν για μένα χάρες. Δεν με δυσκόλεψε ποτέ σαν έφηβος…».
Η μητέρα του Παύλου ανέφερε πως ο γιος της πέρασε από όλα τα ρεύματα και τις οργανώσεις – όχι βέβαια της Δεξιάς – αλλά ποτέ δεν έγινε μέλος , δεν εντάχθηκε πουθενά. «Μάθαινε πράγματα πηγαίνοντας δίπλα σε κινήματα, πλησίασε κάποτε και το ΚΚΕ. Πήγαινε, άκουγε, έβλεπε, αλλά κάτι στη συνέχεια δεν του άρεσε κι έφευγε. Δεν χώρεσε πουθενά».
