Τον Γιάννη Ιωάννου τον έψαχνα πάνω από 6 μήνες κανείς δεν ήξερε τα στέκια του διότι δεν εμφανίζεται πουθενά και ποτέ. Πήρα τελικά μια πληροφορία ότι σε ένα καφενεδάκι κάπου στον Πειραιά κοντά στο Πασαλιμάνι κάθε μεσημέρι πίνει το καφεδάκι του.
Πράγματι μπαίνω ένα μεσημέρι στο καφενείο που μου είπαν και ρωτάω τους θαμώνες ποιος είναι ρε παιδιά ο Γιάννης Ιωάννου; Ένας κύριος με μια τραγιάσκα λέει εγώ είμαι τι θέλετε;
Έτσι απλά και με αυτό τον τρόπο γνώρισα τον πληρέστερο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ελλάδος της δεκαετίας 1950.
Όπως καταλάβατε πριν τον Τάκη Λουκανίδη τα Ελληνικά γήπεδα πάτησε κι άλλος ένας πληρέστερος ποδοσφαιριστής ο Δάσκαλος του ποδοσφαίρου Γιάννης Ιωάννου.
Αλλά ας ξεκινήσουμε την ιστορική μοναδική συνέντευξη που έδωσε ποτέ αυτός ο ” μαέστρος” της μπάλας Γιάννης Ιωάννου ήταν 16-9-2016.
Ο μαέστρος βετεράνος του Ολυμπιακού, του Εθνικού και της Εθνικής Ελλάδος με το εξαιρετικό ήθος, εκπληκτικά διορατικός, σπουδαίος επιτελικός νους και ασυναγώνιστος δεξιοτέχνης. Αυτός ήταν ο Γιάννης Ιωάννου, 5 φορές διεθνής με τον Εθνικό και 7 με τον Ολυμπιακό. Το στυλ του παιχνιδιού του έμοιαζε με τον Σάντρο Ματσόλα της Ίντερ. Αξέχαστο παραμένει το καλύτερο δίδυμο μέσων που είχε ποτέ η Εθνική μας, το οποίο αποτελούσαν οι Γιάννης Ιωάννου και Κώστας Πούλης της ΑΕΚ. Ο πρώτος υπήρξε πολυσύνθετο ταλέντο σαν τον Τάκη Λουκανίδη. O Ιωάννου υπερείχε κατά πολύ σε τεχνική κατάρτιση. Με τον Ολυμπιακό πήρε 6 συνεχόμενα πρωταθλήματα από το 1954 μέχρι το 1959. Επίσης πήρε 4 κύπελλα Ελλάδος 1954-1957-1958-1959 και τρία ντάμπλ. Στο Πειραϊκό πρωτάθλημα σε 45 συμμετοχές πέτυχε 28 τέρματα. Στο πρωτάθλημα είχε 81 συμμετοχές βάζοντας 24 τέρματα και στο κύπελλο Ελλάδος είχε 22 συμμετοχές με 8 τέρματα. Ο Γιάννης Ιωάννου εδώ και πολλά χρόνια αποφεύγει διακριτικά να δίνει συνεντεύξεις. Καταφέραμε να τον πλησιάσουμε, όμως στην περιοχή που μεγάλωσε, στο Μικρολίμανο.
-Είναι μεγάλη τιμή για μένα να σας μιλάω. Σας παρακολουθούσα στα γήπεδα και σας χειροκροτούσα. Και τώρα είμαστε εδώ και μιλάμε. Αρχικά, θα ήθελα να μας μιλήσετε για τα παιδικά σας χρόνια και για τις μνήμες σας από τη γερμανική κατοχή.
Γεννήθηκα το 1931 και μέχρι τα 18 μου έμενα στο Μικρολίμανο. Μετά έφυγα και πήγα στην Φρεαττύδα στην Πειραϊκή. Για περισσότερα από 70 χρόνια είμαι εδώ. Τώρα για την κατοχή που με ρωτάτε… Ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα. Θυμάμαι μια φιλενάδα της μάνας μου περπατούσε στο δρόμο έπεσε και πέθανε από την πείνα. Αυτό γινόταν παντού σε καθημερινή βάση από ανθρώπους που δεν είχαν δυνατότητες να επιζήσουν. Εμείς ήμασταν 4 αδέλφια και τα δύο μεγάλα ήταν ψαράδες και τρώγαμε ψάρια. Δεν γνωρίσαμε την πείνα, πηγαίναμε και στα περιβόλια ψάρια και μας δίνανε ζαρζαβατικά. Ό,τι μας περίσσευε τα δίναμε στον κόσμο που πεινούσε.
-Το 1945 ήσασταν 14 χρονών και γραφτήκατε στα τσικό του Ολυμπιακού. Πώς βρεθήκατε στον Εθνικό Πειραιώς;
Παράλληλα ήμουν κολυμβητής με τον Αντρέα Γαρύφαλλο στον Εθνικό με δελτίο και οι παράγοντες του Εθνικού με πλάγιο τρόπο μου έκαναν δελτίο και έπαιξα αμέσως στην πρώτη ομάδα. Με είχαν δει στον Ολυμπιακό, τους άρεσα και σκέφθηκαν αφού είμαι δικός τους κολυμβητής να με εντάξουν και στο ποδόσφαιρο. Στον Εθνικό έπαιξα μέχρι αρχές του 1952.
-Πώς ξαναπήγατε στον Ολυμπιακό;
Έχω μεγάλη υποχρέωση στους αδελφούς Βαγγέλη και Γιάννη Χέλμη. Αυτοί έκαναν κουμάντο στον Ολυμπιακό και με πήραν. Ο Εθνικός δεν με έδινε με τίποτα και υπέγραψα με τιμωρία δυο χρόνια παίρνοντας από τον Ολυμπιακό 30.000 δραχ. που για την εποχή εκείνη ( το 1952) ήταν πολλά χρήματα και αποτέλεσε ρεκόρ μεταγραφής. Η Καλαμάτα είχε κάνει μια πρόταση σε διεθνείς παίκτες όταν γίνεται τιμωρία από μεταγραφή να χαρίζεται ο ένας χρόνος έτσι έπαιξα στον Ολυμπιακό από τα τέλη του 1953.
-Ποιόν παίκτη αντικαταστήσατε;
Νομίζω τον Διονύση Μινάρδο στα χάφ. Έπαιζα μαζί με τον Μπάμπη Κοτρίδη, αλλά έπαιζα σε όλες τις θέσεις και σέντερ- μπάκ και μέσα δεξιά, μέσα αριστερά, σέντερ-φoρ, σχεδόν παντού έπαιζα. Απ’ όσο ξέρω, το πρώτο παιχνίδι στο Πειραϊκό πρωτάθλημα ήταν στις 8-11-1953 στη Ν. Σμύρνη με τον Ατρόμητο με σκορ 3-0. Σκόρερ Μπιζάν 2 και Γιάννης Ιωάννου 1 στο 76. Στο πρωτάθλημα το πρώτο σας παιχνίδι έγινε στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ 2-1 σκόρερ Κοκκινάκης Δαρίβας.
-Πόσα χρήματα παίρνατε στις νίκες και πόσα όταν βγαίνατε πρωταθλητές Ελλάδος;
Παρ’ όλο που τα γήπεδα ήταν γεμάτα δεν μας δίνανε σχεδόν τίποτα. Φτιάξαμε ένα «κίνημα» και πετύχαμε να παίρνουμε ένα μικρό ποσοστό από τα καθαρά κέρδη του Ολυμπιακού. Τα Χριστούγεννα και Πάσχα έρχονταν μεγάλες ομάδες από την Γιουγκοσλαβία, Αυστρία, Βραζιλία, Αργεντινή και από αυτούς μαθαίναμε πολλά πράγματα, (εμείς την μπάλα από τις αλάνες την μάθαμε) και παίζανε με τις ομάδες του ΠΟΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και εκεί φαινόταν η διαφορά του Ολυμπιακού από τις άλλες ομάδες. Φέρναμε συνεχώς νίκες. Τότε, πολλές ομάδες και της Θεσσαλονίκης ΠΑΟΚ, Άρης, Ηρακλής, Απόλλων, είχαν μεγάλους παίκτες, αλλά και εδώ, Εθνικός, Πανιώνιος, Προοδευτική, Ατρόμητος Πειραιώς. Αγαπώ τον Πειραιά υπερβολικά και τις ομάδες του, τον Αργοναύτη, τον Ατρόμητο, και ειδικά τον Εθνικό. Λυπάμαι που βρίσκονται τόσο χαμηλά.
iwannoy (2)
-Θα ήθελα να που πείτε δυο λόγια για τον Θανάση Μπέμπη.
Ο Θανάσης Μπέμπης ήταν πολύ μεγάλος παίκτης. Μας έπαιρνε την μπάλα από τα πόδια μας, την ήθελε συνέχεια στα δικά του, μπορούσε να περάσει την μισή αντίπαλη ομάδα, να πασάρει στον Υφαντή και να μπει το γκολ. Ο Θανάσης Μπέμπης ήταν ο ένας από το τετράγωνο που ήταν ο κορμός του Ολυμπιακού και πήραμε τα 6 συνεχόμενα πρωταθλήματα, τα κύπελλα και τα νταμπλ και έγινε ο Ολυμπιακός «Θρύλος». Οι άλλοι τρείς ήταν ο Μπάμπης Κοτρίδης, ο Γιώργος Δαρίβας, και να βάλω μέσα και τον εαυτό μου. Χωρίς όμως τον σκόρερ της ομάδας μας δεν θα τα κατακτούσαμε όλα αυτά και ήταν φυσικά ο «δαντελένιος» και καλύτερος σέντερ-φoρ όλων των εποχών Ηλίας Υφαντής. Θέλω να πω για τον Τάκη Λουκανίδη όταν τον πήρε ο Παναθηναϊκός ήταν μια ομάδα μόνος του τον θεωρώ σαν τον πληρέστερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών. Το ίδιο και ο Κώστας Λινοξυλάκης με τον Μίμη Στεφανάκο, ήταν άρχοντες σαν αμυντικοί παίκτες.
-Ποια ήταν η ωραιότερη στιγμή σας που ζήσατε στον Ολυμπιακό; Σε ένα παιχνίδι στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη ήταν αν θυμάμαι καλά στις 17-6-1956 και νικήσαμε 2-1 και πήραμε το πρωτάθλημα με ένα γκολ δικό μου στο 16 και το άλλο ο Κώστας Πολυχρονίου στο 8’. Και ένα ματς με τον Ερυθρό Αστέρα μου έχει μείνει αξέχαστο, γιατί στην ομάδα αυτή έπαιζαν παίκτες της μικτής κόσμου, φέραμε 0-0 και ο Γιάννης Χέλμης μου λέει «θα κρατήσεις τον Μίτιτς;» λέω θα τον κρατήσω, έπαιζα μέσα αριστερά και του κάνω μια ντρίμπλα με το τακούνι και η εξέδρα πετάχτηκε όρθια από ενθουσιασμό, και όταν στο τέλος κόντευε να λήξει το παιχνίδι είχα εξαντληθεί από την κούραση μου φωνάζει ο Χέλμης να βγω.
-Κάποια άσχημη στιγμή θυμάστε στα χρόνια που παίζατε ποδόσφαιρο;
Όταν χάναμε όλοι οι παίκτες εκτός από μένα οι Ρωσσίδης, Υφαντής, Στεφανάκος, Μπέμπης, Κοτρίδης και Πολυχρονίου δεν έβγαιναν έξω από το σπίτι του. Τους ερχόταν πολύ βαριά μια ήττα και στεναχωριόντουσαν πάρα πολύ. Εγώ είχα κι άλλα πράγματα να σκεφθώ στο μυαλό μου.
-Το 1960, στα 29 ήσασταν σταρ, ένας πολύ μεγάλος παίκτης, και ξαφνικά σταματάτε οριστικά το ποδόσφαιρο. Τι συνέβη;
Το ποδόσφαιρο δεν το αγαπούσα και σταμάτησα νωρίς. Είχα τα κουράγια ακόμα να παίξω αλλά είχα κι άλλα ενδιαφέροντα. Ασχολήθηκα με διάφορες επιχειρήσεις, κυρίως οικοδομικές. Θυμάμαι σε μια εκδήλωση που βραβεύτηκε ο Γιάννης Διακογιάννης όταν τον συνάντησα μου λέει «Γιάννη τι κάνεις;» του λέω «με θυμάσαι;» και μου λέει «εσένα ρε Γιάννη να μην θυμάμαι; ‘Ήσουν η αδυναμία μου». Να σας πω ότι θεωρώ τον Γιάννη Διακογιάννη κορυφαίο σπορτς-κάστερ όλων των εποχών όταν έκανε μετάδοση ποδοσφαίρου δεν έχανε φάση, ζούσε με αυτό. Και όταν ανέβηκε στο βήμα να του δώσουμε το κύπελλο είπε «γνώρισα έναν πολύ μεγάλο ποδοσφαιριστή που δεν αγαπούσε το ποδόσφαιρο, τον Γιάννη Ιωάννου». Τρελάθηκα. Είχε διαπιστώσει ο ίδιος αυτό που πίστευα εγώ για μένα. Θυμάμαι, τότε που ήμουν προπονητής στον Ατρόμητο Πειραιώς. Εγώ πήγα τον Γιώργο Σιδέρη στον Ολυμπιακό. Όταν θα έπαιζε ο Ολυμπιακός με τον Ατρόμητο έλεγα στους παίκτες του Ατρόμητου με ποιον τρόπο θα τους αντιμετωπίσει ο αντίπαλος.
-Σήμερα παρακολουθείτε τον Ολυμπιακό;
Δεν έχω σταματήσει ποτέ να ασχολούμαι με τα του Ολυμπιακού. Όταν σταμάτησα για 7 με 8 χρόνια πήγαινα στο γήπεδο, τώρα μόνο από μακριά από την τηλεόραση εδώ στο Καφενείο που είμαστε μεγάλη παρέα τα βλέπουμε όλα τα παιχνίδια. Μια φορά, το 2004, πήγα για να δω το καινούργιο γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης μαζί με τον γιο μου.
-Σήμερα έχετε επαφές με παλιούς συμπαίκτες σας;
Με κανέναν. Μιλάω τηλεφωνικά που και που με τον Σάββα Θεοδωρίδη, παλιά κάναμε πολύ παρέα. Πλέον, έχουν «φύγει» και τα τρία αδέλφια μου από τη ζωή και έχω μείνει μόνος μου.
Είπαν για τον Γιάννη Ιωάννου
Σάββας Παπάζογλου: Ποδοσφαιριστής κολοσσός μεγάλης εμβέλειας, από τους κορυφαίους χάφ, μεγάλη προσωπικότητα. Αδικημένος, βέβαια από τους δημοσιογράφους γιατί ήταν «έξω από τα συστήματα».
Στέλιος Σεραφείδης: Από τα μεγαλύτερα χαφ. Ήταν μέσα στους τρείς μπαλαδόρους όλων των εποχών. Ηλίας Υφαντής: Ένας ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής υψηλών προδιαγραφών με ήθος και ύφος. Μέσα στους πέντε καλύτερους χαφ της Ελλάδος όλων των εποχών.
Κώστας Πολυχρονίου: Ήταν ο πιο έξυπνος χαφ για την εποχή του. Ήταν ο άνθρωπος που ετοίμαζε την ομάδα για επίθεση και έδινε τον ρυθμό. Ήξερε να αμύνεται με τεχνική χωρίς δύναμη ή φάουλ. Τεχνίτης, ήρεμος ψύχραιμος και δεν έχανε εύκολα την μπάλα από τα πόδια του.
