H Πρωτομαγιά είναι μέρα αγώνα και τιμής για τους εργάτες που αγωνίστηκαν στο Σικάγο το 1886. Μέρα αγώνα και τιμής στους εργάτες της Θεσσαλονίκης του Μάη του 1936.
Μέρα τιμής και μνήμης των 200 που εκτελέστηκαν από τους ναζί στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944.
Στην Ελλάδα, για πρώτη φορά το 1893, πραγματοποιείται ο εορτασμός της εργατικής Πρωτομαγιάς.
Το 1920, μετά από είκοσι χρόνια αγώνα, απεργιακών κινητοποιήσεων και συλλήψεων ακολουθεί η θέσπιση του οχτάωρου στις βιομηχανικές επιχειρήσεις, για να επεκταθεί μετά από τους αιματοβαμμένους αγώνες του εργατικού κινήματος του 1931-1936 μετά το οικονομικό κράχ του 1929 στο σύνολο των εργαζομένων.
Η επικαιρότητα της φετινής Πρωτομαγιάς είναι δραματική.
Ο σημερινός εορτασμός συμπίπτει στη χώρα μας με την επικείμενη ψήφιση της κατάργησης του οχτάωρου και με τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης να ισοπεδωθούν οι τελευταίες κοινωνικές κατακτήσεις που έμειναν όρθιες με θυσίες και αγώνα μετά την οικονομική κρίση του 2008.
Στις αρχές του 21ου αιώνα κι ενώ ο εργάσιμος χρόνος σε πολλές χώρες του κόσμου μειώνεται, το εργατικό κίνημα στη χώρα μας καλείται και πάλι να αναμετρηθεί με τα χειρότερα σχέδια της κατάργησης του 8ωρου για να κατακτήσει και πάλι όσα μέχρι πριν λίγα χρόνια μας έμοιαζαν αυτονόητα.
Σε μια περίοδο που λόγω της πανδημίας ο εφιάλτης της μαζικής ανεργίας παραμονεύει, η αύξηση του εργάσιμου χρόνου και των υπερωριών θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη επιδείνωση της, σε εξουθένωση των εργαζομένων και στη διάλυση κάθε ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής.
Η Ελλάδα ήδη βρίσκεται στην κορυφή της Ευρώπης σε σχέση με τις ώρες εργασίας των εργαζομένων και τα νέα σχέδια θα στρώσουν το έδαφος για νέα ελαστικά, εξαντλητικά και κακοπληρωμένα ωράρια και μακροχρόνια ανεργία.
Σήμερα πιο πολύ από ποτέ οι εργαζόμενοι πρέπει να αντισταθούν και να σταματήσουν το εκδικητικό γκρέμισμα των ιστορικών κατακτήσεων του εργατικού κινήματος.
Σήμερα, πιο πολύ από ποτέ, η Πρωτομαγιά πρέπει να γίνει η αρχή των νέων αγώνων για οχτάωρη εργασία, αξιοπρεπείς μισθούς, δουλειά με δικαιώματα.
Στους εργαζόμενους ποτέ δε χαρίστηκε η αξιοπρεπής εργασίας.
Μόνο με κοινή πάλη και διαρκείς αγώνες κατάφεραν να σταματήσουν τα σχέδια των ισχυρών.
Οι αγώνες του Σικάγο, της Θεσσαλονίκης και κάθε γωνιάς του πλανήτη δείχνουν τον δρόμο για τις κατακτήσεις του μέλλοντος.
Πάντα θα υπάρχει η ελπίδα μίας διαφορετικής κοινωνίας, στηριγμένης στην αλληλεγγύη, την ισότητα, τη δικαιοσύνη, χωρίς αδικία και εκμετάλλευση.
