ι
Μεγάλη κουβέντα να γράψεις για ένα Βετεράνο ποδοσφαιριστή ότι υπήρξε ο πρώτος για την θέση αυτή όλων των εποχών.Θα μου επιτρέψετε να το στηρίξω και να το τεκμηριώσω στο γεγονός ότι ψηφίστηκε πρώτος για την θέση αυτή από 614 δημοσιογράφους το 2002 για την εφημερίδα Πρωταθλητής στην καλύτερη ενδεκάδα του Ολυμπιακού όλων των εποχών.
Η συνέντευξη έγινε 21-1-2014 την αναδημοσιεύουμε γιατί θα υπάρχει η ευκαιρία να την διαβάσει χιλιάδες κόσμος αφού μένουμε στο σπίτι λόγω του Κορωνοϊού.
Αν υπήρχε βραβείο για τον ποδοσφαιριστή με τα σπουδαιότερα προσόντα αθλητή, τότε θα ήταν εκτός συναγωνισμού πρώτος. Βασίλης Μποτίνος. Στην ευελιξία απαράμιλλος! Δεινός σκόρερ αλλά και ιδανικός διεμβολιστής.
Από τους πραγματικά μεγάλους παικταράδες του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Ήταν τυχερός ο Ολυμπιακός που πέρασε ένας παίκτης με τόσο μεγάλο ταλέντο απ’τα αποδυτήρια του, αυτός ο «πάνθηρας» με τα στραβά πόδια που τίμησε την ερυθρόλευκη φανέλα όσο λίγοι. Ο Βασίλης Μποτίνος είχε άλλα σχέδια και όνειρα για την ζωή του. Όταν θα τελείωνε το Γυμνάσιο θα πήγαινε στη Θεσσαλονίκη στη σχολή Γεωπονικής να γίνει Γεωπόνος, του άρεσε πολύ το πράσινο και παράλληλα θα έπαιζε ποδόσφαιρο στον Άρη ή στον ΠΑΟΚ. Δεν ήταν οπαδός καμιάς ομάδος.
Έτσι άρχισαν όλα…
Γεννήθηκε 19 Οκτωβρίου 1944 Ιταλικής καταγωγής από τον πατέρα του,σε μια προσφυγογειτονιά του Βόλου. Ο Βασίλης Μποτίνος ήταν ένας πολύ καλός άλτης του μήκους. Το 1964 μπήκε στην Γυμναστική Ακαδημία. Διέθετε εντυπωσιακή αλτικότητα. Το 1959 υπογράφει το πρώτο του δελτίο στον Εθνικό Βόλου. Μία ομάδα Ποντίων που το 1961 συγχωνεύτηκε με τον Ολυμπιακό Βόλου. Το καλοκαίρι του 1964 στο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής βγαίνει πρώτος σκόρερ.
Έπαιζε σεντερ-φόρ. Είχε αποφασίσει να φύγει για το Κέιπ-Τάουν, να παίξει ποδόσφαιρο. Το πρόβλημα ήταν να πάρει από την στρατολογία το πιστοποιητικό τύπου Α με εγγύηση 200.000 δρχ που θα τα έδινε η ομάδα της Αφρικής για να φύγει στο εξωτερικό. Όλα ήταν έτοιμα με τις βαλίτσες στο χέρι, τον πρόλαβε όμως η αλλαγή του νόμου για το χαρτί της στρατολογίας και δεν το πήρε ποτέ. Σε λίγες μέρες φθάνει στην παραλία του Βόλου στο ξενοδοχείο αντιπροσωπία του Ολυμπιακού Πειραιώς με επικεφαλής τον κ. Σιφαλάκη και καλούν τον Μποτίνο να κατέβει στην παραλία. Ήταν όλα κανονισμένα για να υπογράψει. Του λένε: θέλεις να πας στον Ολυμπιακό; «Γιατί να μη θέλω, πόσα χρήματα θα πάρω όμως για την μεταγραφή;» απαντάει. 30.000 δρχ του λένε. Τόσο εκτιμήθηκε ένα »διαμάντι» του ποδοσφαίρου.
Χωρίς φαγητό και στέγη
Τον πρώτο χρόνο του 1964 για τον Μποτίνο ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα, ο Ολυμπιακός δεν του προσφέρει τροφή και στέγη και περιφέρεται σε μικρά ξενοδοχεία. Το πρώτο ήταν στην πλατεία Κοτζιά και το δεύτερο στο Μοσχάτο. Kάποιο μικρό διάστημα τον φιλοξένησε στο σπίτι του ο Θρυλικός Φώντακας αδερφός του Γ.Σιδέρη για να τρώει σπιτίσιο φαγητό από την κ.Πόπη. Τον επόμενο χρόνο νοικιάζουν ένα σπίτι στο Μοσχάτο μαζί με τον Ορέστη Παυλίδη. Ώσπου αναγκάσθηκε η μητέρα του Μποτίνου να κατέβει να τον περιποιείται. 9η αγωνιστική: μια ιστορική μέρα (6-12 -1964) για τους δυο Βολιώτες παίκτες του Ολυμπιακού.
Παίζει Ολυμπιακός-Προοδευτική στο Καραϊσκάκη. Σκορ 0-3. Εκείνη τη χρονιά η Προοδευτική ήταν μεγάλη ομάδα με τερματοφύλακα τον Φρονιμίδη και τερμάτισε 4η. Για τον Νίκο Τζίνη είναι το τελευταίο του παιχνίδι στον Ολυμπιακό και για τον Βασίλη Μποτίνο είναι το πρώτο του επίσημο παιχνίδι στον Ολυμπιακό.
Οι παράγοντες του Ολυμπιακού δεν αργούν να καταλάβουν ότι απέκτησαν ένα εκπληκτικό και αέρινο εξτρέμ σχεδόν τσάμπα αφού πριν ένα χρόνο το 1963 είχαν δαπανήσει ένα κάρο λεφτά 1.000.000 δρχ για ένα παίκτη φιλότιμο μεν αλλά… ήξερε μόνο να μαρκάρει και να τρέχει ασταμάτητα. Ποιός ήταν; Παναγιώτης Κυπριανίδης.
Ο Μποτίνος ήταν ένας απίστευτος παίκτης.Το μόνο μειονέκτημα του ήταν τα αχαλιναγώγητα νεύρα του .Τα είχε όλα ντρίμπλα, ταχύτητα, μέση, άλμα, κεφαλιά, σούτ, σκοράρισμα. Αν έπαιζε τότε στην Ευρώπη που τον ζήταγαν πολλές ομάδες θα ήταν το όνομα του γραμμένο σαν ένα από τα καλύτερα εξτρέμ του κόσμου.
Οξύθυμος αλλά και αποφασιστικός
Υπάρχουν ιστορικά επεισόδια στην καριέρα του που αξίζει να τα αναφέρουμε, από δικές του περιγραφές:
31-12-1967 παίζουν Ολυμπιακός -Απόλλων Αθηνών στο Καραϊσκάκη για την 13η αγωνιστική. Το ημίχρονο λήγει 2-0 με γκολ του Μποτίνου και Γ.Σιδέρη. Ο Μποτίνος έχει κάποιο πρόβλημα με τις τάπες των παπουτσιών και ζητάει από τον Τάκη Κτενά αλλαγή παπουτσιών.
Ο Κτενάς δεν του δίνει σημασία και ο Μποτίνος του πετάει το παπούτσι. Βλέπει τη φάση ένας τύπος κοντός με πολιτικά και πιάνει τον Μποτίνο από το γιακά και του λέει θα σε βγάλω έξω από την ομάδα, θα σε τελειώσω, θα μιλάς καλύτερα στον Κτενά. Ο Μποτίνος αντιδρά ενστικτωδώς και του δίνει μια δυνατή σφαλιάρα. Τρέχει ο Σούλης και μπαίνει στη μέση λέγοντας στον Μποτίνο τι έκανες μωρέ ξέρεις ποιόν κτύπησες; – όχι ποιόν; (απαντάει) είναι ο νέος Γενικός Αρχηγός του Ολυμπιακού Συνταγματάρχης Παπαποστόλου
. Όλοι πάγωσαν. Ο Ολυμπιακός βγαίνει στο Β’ ημίχρονο με 10 παίκτες, ο κόσμος κατάλαβε, έμαθε τι έγινε στα αποδυτήρια και απαιτούσε να ξαναβγεί στην ενδεκάδα ο Μποτίνος. Σε 10 λεπτά ήταν πάλι στη θέση του και μάλιστα έβαλε και το 4ο γκολ του αγώνα που έληξε 4-0. Από τότε ο Μποτίνος ήταν το κόκκινο πανί για την χούντα διότι αντιστεκόταν με τον τρόπο του.
Το δεύτερο επεισόδιο έχει να κάνει με τα εισιτήρια κάθε ποδοσφαιριστή. Έπαιρνε από τον Τραυλό 200 εισιτήρια. Όταν τα εισιτήρια για τον Μποτίνο με εντολή του Γενικού Αρχηγού έγιναν 20, έξαλλος ο Μποτίνος πάει κατευθείαν στον Συνταγματάρχη της Χούντας και ζητάει εξηγήσεις με έντονο τρόπο. Ήταν με την στολή και τράβηξε πιστόλι στο Μποτίνο. Τον έσωσε ο Γ.Σιδέρης, λέγοντας στον χουντικό Αξιωματούχο τι πας να κάνεις;; αυτός είναι ο Μποτίνος τον ξέρει όλη η Ελλάδα εσύ ποιος είσαι;;
Έβλεπε αλλιώς το ποδόσφαιρο
Ο Μποτίνος το ποδόσφαιρο το έβλεπε με άλλο μάτι, δεν τον ενδιέφερε να κάνει καριέρα στον Ολυμπιακό. Τα χρήματα που έπαιρνε στον Ολυμπιακό ήταν πολύ λίγα, 8 με 10 χιλιάδες το πολύ το μήνα. Έτσι το 1968 το καλοκαίρι φτάνει μια πρόταση από το Βέλγιο της Στάνταρ-Λιέγης και έχει αποφασίσει να φύγει. Τα χρήματα είναι πολλά Όμως ο Ολυμπιακός δεν συζήτησε κάν.
Το 1969 ο Μποτίνος έχει κάνει μια εξαιρετική εμφάνιση με την Εθνική Ελλάδος στο ματς με τους Ελβετούς στο Καυτατζόγλειο με νίκη ης Εθνικής μας 4-1. Τον παρακολουθούν εκεί τρεις Γερμανικές ομάδες Σάλκε, Μπορούσια Ντόρντμουντ και Ρόντ-Βάις. Του προτείνουν συμβόλαιο μαζί με τα μπόνους γύρω στα 15.000.000 το χρόνο. Και πάλι ο Μποτίνος έχει λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο. Ο Ολυμπιακός δεν το κουβεντιάζει καν.
Ο Μποτίνος εξαφανίζεται από τον Ολυμπιακό 5-4-1970 από το ματς με τον Ηρακλή στο Καραϊσκάκη. Έχει φύγει για την Γερμανία σε συγγενής του για να ηρεμήσει αλλά και για να καταλάβουν ότι μια τέτοια απόφαση είναι άδικη και ασύμφορη για τις δύο πλευρές. Ο Ολυμπιακός δεν πάει καλά εκείνη την περίοδο. Τον καλούν από την Γερμανία να γυρίσει και μιλάει με τον παράγοντα του Ολυμπιακού κ. Επιτρόπουλο. Του τάζουν ένα διαμέρισμα και αρκετά χρήματα, στο μιλητό όμως.
Ο τραυματισμός και η αδικία
Μη έχοντας τι να κάνει αποφασίζει να γυρίσει στον Πειραιά και παίζει μετά από 8 μήνες χωρίς σοβαρή προετοιμασία στην 13η αγωνιστική 27-12-1970 με τον Άρη στο Χαριλάου και σκορ 0-0. Σε μια προπόνηση τραυματίζεται με σοβαρή θλάση. Είναι η αρχή ενός γολγοθά για τον Μποτίνο που του σημάδευσε όλη του τη ζωή. Το καθοριστικό ματς για τον Μποτίνο ήταν το επόμενο ματς στη Βέροια 0-0 στης 17-1-1971. Εκεί έγινε »έγκλημα» κατά την διάρκεια του αγώνα, κόπηκε ο ένας μυς από τον τετρακέφαλο του δεξιού ποδιού του.
Ο Μποτίνος σταματάει να παίζει και ψάχνει γιατρούς από μόνος του να γίνει καλά το πόδι του. Ο Ολυμπιακός δεν δίνει καμιά σημασία. Έχουμε φτάσει στον μήνα Μάιο και ενδιαφέρεται να μάθει ο Φέρενς Πούσκας (ήταν προπονητής στον Παναθηναϊκό) γιατί δεν παίζει μπάλα ο Μποτίνος.
Ο Πούσκας τα μαθαίνει όλα και κατεβαίνει ο ίδιος στο σπίτι του Μποτίνου με την Μερσεντές στο Μοσχάτο. Του λέει είσαι τυχερός, βρίσκεται στο Καστρί ο Γιατρός της Ρεάλ Χούλιο Λόπεζ Κίλεζ. Τον εξετάζει ο Κίλεζ και διατάζει επειγόντως να γίνει επέμβαση στην Ισπανία. Το αεροπορικό εισιτήριο ο Μποτίνος το πήρε με χρήματα του Πούσκας από την λέσχη του Παναθηναϊκού.
Ο Βασίλης Μποτίνος γυρίζει από την Ισπανία βέβαιος ότι θα ξαναπαίξει ποδόσφαιρο και το ρισκάρει και πολύ γρήγορα αρχίζει προπονήσεις για τη νέα περίοδο 1971-72 και φοράει την φανέλα του με το Νο 11 στις 19-9-71 με την Βέροια στο Καραϊσκάκη και σκορ 2-1 .Το πόδι του πρήζεται. Ξανά τα ίδια για τον Βασίλη, σταματάει το ποδόσφαιρο χωρίς να ξέρει τι τον περιμένει. Ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν τον βοήθησε οικονομικά ως όφειλε αλλά όσο διάστημα δεν αγωνιζόταν του είχε κόψει όλες τις ασφαλιστικές εισφορές.
Η επιστροφή και η αποχώρηση
Γυρίζει υγιής πλέον για να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο, όχι βέβαια στον Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός έχει τον πρώτο λόγο για τον Μποτίνο. Όταν έμαθε ο Ολυμπιακός ότι ο Μποτίνος πάει στον Παναθηναϊκό θορυβήθηκαν και ανέλαβαν δράση. Έτσι ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού κ. Κώστας Ασλανίδης ακυρώνει την μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό.
Ο Μποτίνος παίζει ένα χρόνο πρώτα στον Παναιγιάλειο ομάδα Β Εθνικής κατηγορίας 1972-1973 Και την επόμενη χρονιά στον Πανιώνιο, κάνει σπουδαίες εμφανίσεις και καλείται στην Εθνική Ελλάδος χωρίς να αποδεχθεί την πρόταση φοβούμενος υπερκόπωση στο πόδι του. Ο Πανιώνιος του έκανε και δεύτερη πρόταση για δεύτερο χρόνο αλλά ο Μποτίνος αρνήθηκε διότι τα χρήματα που του είχαν τάξει για τον πρώτο χρόνο, του τα χρωστούσαν. Έτσι ο Βασίλης Μποτίνος σταμάτησε οριστικά το ποδόσφαιρο σε ηλικία 30 χρ. το 1974 χωρίς να πραγματοποιήσει κανένα από τα όνειρά του. Έχει μια πολύ μεγάλη πικρία μέσα στην ψυχή του διότι κάποιοι συνειδητά του κατέστρεψαν την καριέρα.
Ο Βασίλης Μποτίνος κατέκτησε με τον Ολυμπιακό δυο πρωταθλήματα επί Μπούκοβι 1966-1967 τρία κύπελλα Ελλάδος 1965-1968-1971.
Με την Εθνική ομάδα από το 1967 μέχρι το 1969 είχε 12 συμμετοχές 3 γκολ. Επίσης με την Εθνική Ενόπλων δυο φορές το Παγκόσμιο κύπελλο το ΣΙΣΜ 1968-1969.
Με τον Ολυμπιακός σε 170 συμμετοχές πέτυχε 120 γκολ που σημαίνει για ακραίο κυνηγό τα γκολ είναι πάρα πολλά. Όσο για το μεγαλύτερο επιτόπιο άλμα του στην Ελλάδα τον ρωτήσαμε πως τα κατάφερνε να ξεπερνάει με το άλμα του να ξεπερνάει στις κεφαλιές ακόμα και τα χέρια του τερματοφύλακα:
Μποτίνος: Από το δημοτικό σχολείο ανακάλυψα ότι είχα περισσότερο επιτόπιο άλμα από τα άλλα παιδιά και έτσι το δούλεψα αυτό το κομμάτι. Στο ματς με την Ελβετία υπήρχε μια αφίσα με μια φάση που έδειχνε το άλμα μου να είναι το κεφάλι μου πάνω από τα χέρια του Ελβετού τερματοφύλακα και είχε αναρτηθεί σε πλατεία στην Ελβετία και όταν πέρασα με το αυτοκίνητο και την είδα έκανα δυο βόλτες στην πλατεία να την ξανά δω.
–Με τον Βασίλη Μποτίνο πριν την επιδημία του Κορωνοϊού κάθε Σάββατο το μεσημέρι πίναμε τον καφέ μας στην καφετέρια ” modello” στο σταθμό του ΗΣΑΠ Νέου Φαλήρου, να μας λέει κάθε Σάββατο πολλά διάφορα περιστατικά και ντοκουμέντα από την ποδοσφαιρική του καριέρα.
Πάντα εκεί ήταν το στέκι του, και προς τιμήν του, δημιουργήσαμε εκεί ακριβώς το στέκι του καφέ των Βετεράνων όλων των ομάδων.
