Ο Αλκιβιάδης Πολυχρονάκης είναι ένας έμπειρος και τεχνικά ολοκληρωμένος αμυντικός μέσος, ο οποίος ξεχωρίζει για την ικανότητά του να ελέγχει τον ρυθμό του παιχνιδιού και να προσφέρει ασφάλεια στην άμυνα με το σταθερό του παιχνίδι.
Με το δεξί του πόδι ως βασικό εργαλείο, συνδυάζει υψηλό επίπεδο φυσικής κατάστασης, τακτική αντίληψη και ηγετικές ικανότητες που τον καθιστούν αναντικατάστατο αρχηγό του Ποσειδώνα Χατζηκυριάκειου.
Η ποδοσφαιρική του διαδρομή ξεκίνησε στην Αγγλία, όπου από το 2012 έως το 2015 πραγματοποίησε σπουδές παράλληλα με τη συμμετοχή του σε τοπικά πρωταθλήματα του Λίβερπουλ, αποκτώντας σημαντική εμπειρία σε απαιτητικό επίπεδο.
Από το 2016, με την ίδρυση του ανδρικού τμήματος του Ποσειδώνα, αποτελεί βασικό μέλος και ηγέτη της ομάδας, διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και τις επιτυχίες της.
Ο Πολυχρονάκης ξεχωρίζει για την αφοσίωση, τη συνέπεια και τον επαγγελματισμό που επιδεικνύει τόσο στις προπονήσεις όσο και στους αγώνες, εμπνέοντας τους συμπαίκτες του και προσφέροντας σταθερότητα στο κέντρο του γηπέδου.
Η πολύπλευρη εμπειρία του και το πάθος του για το παιχνίδι τον καθιστούν πρότυπο ποδοσφαιριστή και έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες της ομάδας.
Απολαύστε τη συνέντευξη του
Ερώτηση: Προσωπική Πορεία & Παιδικά Χρόνια – Πότε και πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου στο ποδόσφαιρο με την ακαδημία του Ποσειδώνα Πειραιά;
Απάντηση: Προσωπική Πορεία & Παιδικά Χρόνια Το ποδόσφαιρο μπήκε στη ζωή μου σε πολύ μικρή ηλικία, περίπου στα 7 μου χρόνια, με τις πρώτες μου αναμνήσεις να είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την Κάρπαθο.
Η καταγωγή της μητέρας μου από το νησί μάς έφερνε εκεί κάθε καλοκαίρι, από το τέλος της σχολικής χρονιάς μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Σε αντίθεση με την πόλη, εκεί το ποδόσφαιρο δεν ήταν απλώς ένα χόμπι — ήταν καθημερινότητα.
Ο Ποσειδώνας Καρπάθου, η ομάδα του νησιού που συμμετέχει στα πρωταθλήματα της ΕΠΣ Δωδεκανήσου, ολοκληρώνει τις επίσημες υποχρεώσεις του τον Μάιο.
Από εκεί και πέρα, σχεδόν όλο το νησί στρέφεται στο τοπικό καλοκαιρινό πρωτάθλημα ανάμεσα στα χωριά.
Κάθε γωνιά της Καρπάθου έχει τη δική της ομάδα και η συμμετοχή είναι σχεδόν αυτονόητη για όλους — μικρούς και μεγάλους.
Παράλληλα διεξάγονται και αγώνες υποδομών, όπως το πρωτάθλημα Κ-16, στο οποίο συμμετείχα από νωρίς.
Μέσα σε αυτό το ζωντανό και ενεργό ποδοσφαιρικό περιβάλλον άρχισα να καταλαβαίνω τι σημαίνει ομαδικότητα, πειθαρχία και πάθος για το παιχνίδι.
Το ποδόσφαιρο δεν περιοριζόταν σε προπονήσεις· ήταν τρόπος ζωής. Ό,τι κι αν κάναμε το καλοκαίρι, γυρνούσε πάντα γύρω από τη μπάλα.
Τον χειμώνα, πίσω στον Πειραιά, η επαφή μου με το άθλημα συνέχισε μέσω του μεγαλύτερου αδερφού μου, ο οποίος αγωνιζόταν στον Αργοναύτη.
Μέσα από αυτόν γνώρισα από κοντά τον κόσμο των ποδοσφαιρικών ακαδημιών και πολύ σύντομα εντάχθηκα κι εγώ στην ακαδημία του Ποσειδώνα Πειραιά.
Εκεί άρχισε για μένα μια πιο οργανωμένη και απαιτητική ενασχόληση με το ποδόσφαιρο, που έθεσε τις βάσεις για όσα ακολούθησαν.
Ερώτηση: Ποιος ήταν ο πρώτος σας προπονητής και τι σας δίδαξε που θυμάστε μέχρι σήμερα;
Απάντηση: Ένας από τους προπονητές που έχουν μείνει βαθιά χαραγμένοι στη μνήμη μου από τα παιδικά μου χρόνια είναι ο Γιάννης Καραμηνάς.
Τον γνώρισα σε ηλικία 14-15 ετών, όταν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Άρη Όθους στην Κάρπαθο.
Αυτό που ξεχώριζε σε εκείνον δεν ήταν μόνο οι ποδοσφαιρικές του γνώσεις, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο τις μετέφερε στους ποδοσφαιριστές του.
Ενέπνεε σεβασμό, είχε ξεκάθαρες απαιτήσεις και, κυρίως, διέθετε τη σπάνια ικανότητα να σε παρακινεί να δουλέψεις σκληρά και να ξεπεράσεις τον εαυτό σου.
Ήταν απόλυτα ταυτισμένος με την αρχή ότι «οι στόχοι επιτυγχάνονται μόνο με σκληρή δουλειά», κάτι που επαναλάμβανε συχνά και που με συνόδευσε σε όλη μου την πορεία.
Η προπονητική του πορεία επιβεβαιώνει τη φιλοσοφία του: ως προπονητής του Ποσειδώνα Καρπάθου, οδήγησε την ομάδα από τη Γ’ Κατηγορία στην Α’ Κατηγορία της ΕΠΣΔ, όπου παραμένει σταθερά τα τελευταία χρόνια, εδραιώνοντας την παρουσία της σε υψηλό επίπεδο.
Ο Γιάννης Καραμηνάς δεν ήταν απλώς ένας προπονητής για μένα· υπήρξε πραγματικός μέντορας. Το αποκορύφωμα της κοινής μας πορείας ήρθε το 2023, όταν με τον Άρη Όθους κατακτήσαμε το Πρωτάθλημα Καρπάθου, έπειτα από 28 χρόνια αναμονής.
Μια ιστορική στιγμή για την ομάδα και ένα προσωπικό ορόσημο που φέρει και τη δική του σφραγίδα.
Ερώτηση: Πώς κατάφερνες να συνδυάζεις το σχολείο με τις προπονήσεις και τους αγώνες;
Απάντηση: Ο συνδυασμός του σχολείου με το ποδόσφαιρο και τους αγώνες υπήρξε ανέκαθεν μια πρόκληση που απαιτούσε προσήλωση, αυτοπειθαρχία και αρκετές θυσίες.
Μέχρι την Α’ Λυκείου, τα πράγματα ήταν πιο απλά – το καθημερινό πρόγραμμα είχε χώρο για τις προπονήσεις και τα απογευματινά μαθήματα αγγλικών, χωρίς ιδιαίτερες πιέσεις.
Όμως όσο περνούσαν τα χρόνια και πλησίαζαν οι Πανελλήνιες, ο χρόνος άρχισε να συρρικνώνεται δραματικά.
Η καθημερινότητα γινόταν ένας διαρκής αγώνας δρόμου.
Από τη μία το σχολείο, το διάβασμα, τα φροντιστήρια· από την άλλη, οι προπονήσεις, οι αγώνες, η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο που δεν ήθελα με τίποτα να εγκαταλείψω.
Ήξερα πως δεν είχα την πολυτέλεια να χάνω χρόνο.
Έτσι, έμαθα να οργανώνω σωστά τη μέρα μου, να εκμεταλλεύομαι ακόμα και το παραμικρό διάλειμμα για να διαβάσω, να προετοιμαστώ, να μη μείνω πίσω.
Τα Σαββατοκύριακα, όταν οι περισσότεροι συμμαθητές μου χαλάρωναν ή έπαιζαν στην παιδική χαρά, εγώ έμενα σπίτι για διάβασμα ή έτρεχα στο γήπεδο για αγώνα.
Δεν ήταν πάντα εύκολο – υπήρξαν στιγμές εξάντλησης, αμφιβολίας, ακόμα και απογοήτευσης.
Παρ’ όλα αυτά, κάθε φορά που έμπαινα στο γήπεδο, κάθε φορά που έβλεπα τον κόπο μου να αποδίδει και στο σχολείο, καταλάβαινα πως άξιζε τον κόπο.
Αυτό που έμαθα μέσα από αυτή τη διαδικασία είναι πως όταν αγαπάς κάτι πραγματικά, βρίσκεις τον τρόπο να το κρατήσεις στη ζωή σου, όσο απαιτητικό κι αν είναι το πρόγραμμά σου.
Με οργάνωση, επιμονή και στήριξη από τους γύρω σου, ακόμα και το πιο δύσκολο μονοπάτι μπορεί να γίνει βατό.
Ερώτηση: Υπήρξε κάποιος καθηγητής ή συμμαθητής που σε ενέπνευσε ή σε στήριξε στον αθλητισμό;
Απάντηση: Δεν μπορώ να πω ότι υπήρξε κάποιος καθηγητής ή συμμαθητής που με ενέπνευσε ουσιαστικά στην ενασχόλησή μου με τον αθλητισμό.
Παρ’ όλα αυτά, υπήρξε ένα πρόσωπο από τον ευρύτερο κοινωνικό μου κύκλο, το οποίο με ενέπνευσε και συνεχίζει να αποτελεί για μένα πρότυπο: ο Γιώργος Χατζαντώνης.
Είμαστε συντοπίτες, και από μικρός τον θαύμαζα για τη συνέπεια, τη μαχητικότητα και την πορεία του στα ποδοσφαιρικά δρώμενα του Πειραιά.
Ο Γιώργος έχει μια πλούσια καριέρα, έχοντας αγωνιστεί με επιτυχία σε ιστορικές ομάδες της περιοχής, όπως ο Παντζιτζιφιακός, ο Ποσειδώνας Καρπάθου, ο Άρης Αμφιάλης, ο Ποσειδώνας Χατζηκυριακείου και ο Πανιώνιος Κερατσινίου.
Η διαδρομή του είναι γεμάτη αφοσίωση, ήθος και σκληρή δουλειά — στοιχεία που με ενέπνευσαν να ακολουθήσω το δικό μου δρόμο με πίστη και πειθαρχία.
Όποιος δει το βιογραφικό του μπορεί εύκολα να καταλάβει γιατί αποτέλεσε για μένα πηγή θαυμασμού και παρακίνησης.
Δεν είναι μόνο οι ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε, αλλά κυρίως ο τρόπος με τον οποίο τίμησε κάθε φανέλα που φόρεσε.
Η επιρροή του δεν προήλθε από λόγια, αλλά από το παράδειγμα του χαρακτήρα και της πορείας του — και αυτό, για μένα, έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία.
Ερώτηση: Θυμάσαι κάποια παιδική στιγμή στα γήπεδα που σε σημάδεψε;
Απάντηση: Μια από τις στιγμές που με έχει σημαδέψει βαθιά από τα παιδικά μου χρόνια στα γήπεδα ήταν κατά τη διάρκεια ενός σχολικού πρωταθλήματος στον Πειραιά.
Παίζαμε στον ΣΕΦ, ένα γήπεδο που για μένα τότε ήταν κάτι το μαγικό, γεμάτο ενθουσιασμό και όνειρα. Ήμουν μικρός, γεμάτος ενέργεια και πάθος για το παιχνίδι, αλλά εκείνη τη μέρα συνέβη κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Κατά τη διάρκεια ενός σκληρού μαρκαρίσματος, δέχτηκα ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι που μου προκάλεσε σοβαρό τραυματισμό.
Το φρύδι μου σκίστηκε βαθιά και χρειάστηκε να μου κάνουν 10 ράμματα.
Πέρα από τον πόνο και το σοκ, διαγνώστηκα και με διάσειση, κάτι που με ανάγκασε να απομακρυνθώ από τα γήπεδα και να μείνω για αρκετές μέρες μακριά από την αγαπημένη μου μπάλα.
Αυτή η εμπειρία με στιγμάτισε όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά.
Θυμάμαι τον φόβο που ένιωσα εκείνη τη στιγμή — τον φόβο του άγνωστου, του πόνου, και το άγχος μήπως κάτι πιο σοβαρό είχε συμβεί.
Ωστόσο, παρά τον φόβο και τον πόνο, αυτή η στιγμή με έκανε πιο δυνατό.
Με δίδαξε την αξία της υπομονής, της αντοχής και της προσοχής, αλλά και την αγάπη για το άθλημα που δεν έσβησε ποτέ.
Μετά από αυτό, όχι μόνο δεν εγκατέλειψα το ποδόσφαιρο, αλλά ήρθα πιο αποφασισμένος να βελτιωθώ και να προστατεύω καλύτερα τον εαυτό μου μέσα στο παιχνίδι.
Ήταν μια στιγμή που με έμαθε πόσο σημαντικό είναι να σέβεσαι το σώμα σου, να προσέχεις τις λεπτομέρειες και να συνεχίζεις να παλεύεις, ακόμα και όταν όλα φαίνονται δύσκολα.
Αυτή η εμπειρία στα παιδικά μου χρόνια με σημάδεψε βαθιά και μου έδωσε μαθήματα ζωής που κουβαλάω ακόμα μαζί μου.
Ερώτηση: Καθημερινότητα στον Ποσειδώνα & Ανδρικό Τμήμα.
Πώς βιώνεις τον ρόλο του αρχηγού στον Ποσειδώνα Χατζηκυριακείου από την ίδρυση του ανδρικού τμήματος μέχρι σήμερα;
Απάντηση: Ο Ποσειδώνας Χατζηκυριακείου είναι ένα σωματείο με έντονο οικογενειακό χαρακτήρα, κάτι που μας συνοδεύει από την πρώτη ημέρα.
Το να έχω την τιμή να είμαι αρχηγός αυτής της ομάδας, στην οποία αγωνίζομαι τα τελευταία εννέα χρόνια, είναι κάτι που με γεμίζει υπερηφάνεια αλλά συνοδεύεται και από ευθύνες.
Ο ρόλος του αρχηγού σε μια ομάδα ερασιτεχνικού επιπέδου έχει πολλές ιδιαιτερότητες.
Επειδή δεν είμαστε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και δεν υπάρχει οικονομικό αντίκρισμα, συχνά προκύπτουν δυσκολίες που σχετίζονται είτε με τον διαθέσιμο χρόνο για προπονήσεις και αγώνες, είτε με τις απαιτήσεις της προσωπικής ζωής του κάθε παίκτη.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο αρχηγός καλείται να λειτουργήσει ως γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στη διοίκηση, τον προπονητή και τους συμπαίκτες του.
Κάθε ποδοσφαιριστής είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα, με διαφορετικό υπόβαθρο και τρόπο σκέψης.
Προσπαθώ λοιπόν να είμαι δίπλα στον καθένα, να ακούω τις ανάγκες του και να βοηθώ ώστε να διατηρείται το καλό κλίμα και η συνοχή της ομάδας — γιατί στα αποδυτήρια χτίζεται η πραγματική δύναμη κάθε συνόλου.
Ερώτηση: Απάντηση: Τι σημαίνει για σένα η φανέλα του Ποσειδώνα;
Η φανέλα του Ποσειδώνα για μένα σημαίνει αγάπη.
Μια βαθιά, αληθινή αγάπη που έχει χτιστεί μέσα από χρόνια κοινών εμπειριών, προσπαθειών, επιτυχιών αλλά και δυσκολιών.
Ίσως η λέξη οικογένεια να ταιριάζει επίσης, όμως θεωρώ πως έχει χάσει, δυστυχώς, την ουσιαστική της βαρύτητα από την υπερβολική χρήση.
Η αγάπη, από την άλλη, παραμένει μια έννοια αυθεντική και ανθεκτική στον χρόνο.
Στον Ποσειδώνα δεν βρήκα μόνο μία ομάδα· βρήκα ανθρώπους με τους οποίους έχω μοιραστεί στιγμές που ξεπερνούν το αγωνιστικό κομμάτι.
Σχέσεις που διατηρούνται μέχρι και σήμερα, φίλους που έγιναν κομμάτι της ζωής μου.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά το 2018, όταν ο Λάμπρος Δούλος παντρευόταν και βάφτιζε το παιδί του στο Αίγιο — η ομάδα ήταν εκεί, σύσσωμη.
Όχι γιατί έπρεπε, αλλά γιατί το νιώθαμε.
Γιατί ήμασταν και είμαστε μια κοινότητα που στηρίζει ο ένας τον άλλον πέρα από τα όρια του γηπέδου.
Φοράω τη φανέλα αυτή με υπερηφάνεια, γνωρίζοντας ότι εκπροσωπώ κάτι πολύ μεγαλύτερο από έναν σύλλογο.
Εκπροσωπώ ιστορίες, φιλίες, αξίες και μια ολόκληρη διαδρομή ζωής.
Ερώτηση: Ποια είναι η πιο συγκινητική στιγμή που έχεις ζήσει με την ομάδα;
Απάντηση: «Η πιο συγκινητική στιγμή που έχω ζήσει με την ομάδα ήταν, χωρίς αμφιβολία, η άνοδός μας από τη Γ στη Β κατηγορία με τον Ποσειδώνα Χατζηκυριακείου.
Ήταν η στιγμή που όλα όσα είχαμε περάσει –οι κόποι, οι τραυματισμοί, οι αμέτρητες ώρες στο γήπεδο, τα “πάμε από την αρχή” μετά από κάθε απογοήτευση– βρήκαν δικαίωση.
Θυμάμαι ακόμα τα μάτια των συμπαικτών μου, γεμάτα δάκρυα και περηφάνια.
Εκείνη τη μέρα δεν ανεβήκαμε απλώς κατηγορία.
Εκείνη τη μέρα νιώσαμε όλοι πως κάτι δυνατό μας ενώνει.
Μια ομάδα, μια οικογένεια, μια ιστορία που θα διηγούμαστε για χρόνια.»
Ερώτηση: Ποιος προπονητής σου άφησε το μεγαλύτερο αποτύπωμα και γιατί;
Απάντηση: Όλοι οι προπονητές που πέρασαν από τον Ποσειδώνα ήταν ξεχωριστοί, με διαφορετικές φιλοσοφίες, μεθόδους και προσεγγίσεις στο ποδόσφαιρο.
Ο καθένας τους άφησε το δικό του στίγμα και συνέβαλε στην εξέλιξη τόσο της ομάδας όσο και τη δική μου.
Δεν θα μπορούσα να πω πως κάποιος υστέρησε έναντι κάποιου άλλου· όλοι πρόσφεραν και με βοήθησαν να γίνω καλύτερος.
Αν, ωστόσο, έπρεπε να ξεχωρίσω έναν, αυτός θα ήταν ο Ιωάννης Καζολάς.
Ήταν ο πρώτος προπονητής του ανδρικού τμήματος του Ποσειδώνα και, παρόλο που τότε ήταν κι εκείνος νέος στον ρόλο, κατάφερε να μας εμπνεύσει και να μας ενώσει σαν σύνολο.
Έφερε μια φρέσκια, σύγχρονη ματιά στο παιχνίδι, δίνοντας έμφαση όχι μόνο στην τακτική, αλλά και στη νοοτροπία, στο πάθος και στη συνοχή της ομάδας.
Ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούσε με τους παίκτες, η εμπιστοσύνη που μας έδειχνε και η αφοσίωση που έδειχνε καθημερινά, με άγγιξαν βαθιά. Ήταν από εκείνους τους προπονητές που δεν χρειάζεται να φωνάξουν για να τους ακούσεις — ήξερε πώς να σε αγγίξει, πώς να σε “ξυπνήσει”, να σε εμπνεύσει να δώσεις το 100% σου, όχι γιατί στο ζητούσε, αλλά γιατί ήθελες να το κάνεις για τον ίδιο, για την ομάδα και για εσένα.
Το αποτύπωμά του δεν ήταν μόνο αγωνιστικό. Ήταν και ανθρώπινο.
Ερώτηση: Πώς διαχειρίζεστε τις αποφάσεις και τις συζητήσεις με το Διοικητικό Συμβούλιο;
Απάντηση: Δόξα τω Θεώ, το Διοικητικό Συμβούλιο του Ποσειδώνα χαρακτηρίζεται από αμοιβαίο σεβασμό, ανοιχτή επικοινωνία και διάθεση συνεργασίας.
Οι συζητήσεις μας είναι πάντα εκτενείς και ουσιαστικές, καθώς δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στην ανταλλαγή απόψεων και στην εις βάθος ανάλυση των θεμάτων που αφορούν την ομάδα και τη στρατηγική της.
Όταν ζητείται η γνώμη μου, τη διατυπώνω με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα, πάντα με γνώμονα το καλό της ομάδας και τη μακροπρόθεσμη επιτυχία της.
Είναι σημαντικό για μένα να επισημάνω ότι, παρότι μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να μη συμμερίζομαι πλήρως κάποια απόφαση, την αποδέχομαι με σεβασμό ως προϊόν συλλογικής σκέψης και ευθύνης του Διοικητικού Συμβουλίου.
Επιπλέον, θεωρώ υποχρέωσή μου να μεταφέρω αυτή τη σεβαστή στάση και στην ομάδα, διασφαλίζοντας έτσι την ενότητα και τη συνοχή που είναι απαραίτητες για την υλοποίηση των στόχων μας.
Η εμπιστοσύνη και η ανοιχτή διάθεση για διάλογο μεταξύ μου και των μελών του ΔΣ αποτελούν τη βάση μιας αποτελεσματικής συνεργασίας, που ενισχύει τη λήψη αποφάσεων και ενδυναμώνει τη συλλογική μας προσπάθεια.
Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργούμε ένα περιβάλλον όπου η κάθε φωνή ακούγεται και το συμφέρον του Ποσειδώνα προέχει πάντα.
Ερώτηση: Αγγλία & Εμπειρίες στο Λίβερπουλ -Ποιες διαφορές εντόπισες ανάμεσα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στην Αγγλία και στην Ελλάδα;
Απάντηση: Η διαφορά ανάμεσα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στην Αγγλία και στην Ελλάδα είναι πραγματικά εντυπωσιακή και πολλές φορές μοιάζει σαν να συγκρίνεις δύο τελείως διαφορετικούς κόσμους.
Στην Αγγλία, και ειδικά σε περιοχές με μεγάλη ποδοσφαιρική παράδοση όπως το Λίβερπουλ, το παιχνίδι έχει έναν πολύ συγκεκριμένο χαρακτήρα: είναι ταχύ, δυναμικό, με έντονη φυσική παρουσία και πολύ μεγάλη έμφαση στην αντοχή και στη δύναμη.
Οι παίκτες συνηθίζουν να παίζουν δυνατά και σκληρά, και οι διαιτητές επιτρέπουν αυτήν την ένταση, αφήνοντας το παιχνίδι να εξελίσσεται με φυσικό ρυθμό και χωρίς υπερβολικές διακοπές.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι αγώνες να είναι πολύ πιο γρήγοροι και «ζωντανοί», με λιγότερες παύσεις και πολλές φορές πολύ έντονες μονομαχίες στο κέντρο του γηπέδου.
Η φυσική κατάσταση είναι κρίσιμος παράγοντας, και η πειθαρχία μέσα στον αγώνα είναι τέτοια που οι παίκτες μαθαίνουν να αντέχουν το σκληρό παιχνίδι και να παραμένουν συγκεντρωμένοι παρά τις πολλές σωματικές επαφές.
Το κλίμα αυτό προέρχεται από μια μακρά παράδοση όπου το ποδόσφαιρο είναι τρόπος ζωής και το άθλημα παίζεται με πάθος και αφοσίωση.
Αντίθετα, στην Ελλάδα το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι συνήθως πιο τεχνικό και τακτικό, αλλά δυστυχώς λιγότερο σκληρό και με πολύ πιο συχνές διακοπές.
Οι διαιτητές είναι πιο αυστηροί στις φάσεις που περιλαμβάνουν σωματική επαφή, και πολλές φορές το παιχνίδι «σπάει» από τα πολλά φάουλ ή τις διαμαρτυρίες, με αποτέλεσμα να χάνεται η ροή και η ένταση που βλέπει κανείς στην Αγγλία.
Η έμφαση δίνεται περισσότερο στο να κρατηθεί η μπάλα, να παιχτεί «όμορφο» ποδόσφαιρο, και λιγότερο στο φυσικό σκέλος της αντοχής και της δύναμης.
Αυτή η διαφορά όχι μόνο αλλάζει το στιλ παιχνιδιού, αλλά επηρεάζει και την εμπειρία των ίδιων των παικτών και των φιλάθλων.
Στο Λίβερπουλ, για παράδειγμα, το ποδόσφαιρο ζωντανεύει στην κοινότητα και γίνεται μέσο κοινωνικοποίησης και έκφρασης, όπου το ένστικτο της μάχης και η αγάπη για το σπορ συνδυάζονται.
Η ατμόσφαιρα στα τοπικά γήπεδα είναι φορτισμένη, με έντονο ανταγωνισμό αλλά και σεβασμό προς τον αντίπαλο.
Ερώτηση: Πώς επηρέασαν οι σπουδές σου στο Λίβερπουλ τη φιλοσοφία σου ως παίκτη;
Απάντηση: Αυτό που συνειδητοποίησα σημαντικά στην Αγγλία, και ειδικά στο Λίβερπουλ, είναι η ολοκληρωμένη προσέγγιση στην προπόνηση.
Δεν αρκεί να είσαι απλώς τεχνικά ικανός στο γήπεδο· η φυσική κατάσταση και η ενδυνάμωση παίζουν εξίσου καθοριστικό ρόλο.
Με άλλα λόγια, η προπόνηση δεν αφορά μόνο την τεχνική βελτίωση, αλλά και την ανάπτυξη της αντοχής, της ταχυδύναμης και της γενικότερης φυσικής ετοιμότητας.
Αυτή η ισορροπία μεταξύ τεχνικής και φυσικής δύναμης με βοήθησε να εξελιχθώ ως παίκτης και να κατανοήσω πόσο σημαντικό είναι να είσαι πλήρως προετοιμασμένος για τις απαιτήσεις ενός σύγχρονου, γρήγορου και δυναμικού παιχνιδιού.
Ερώτηση: Υπάρχει κάποια εμπειρία από τοπικό πρωτάθλημα στην Αγγλία που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Απάντηση: Ναι, δεν θα ξεχάσω ποτέ τον χαμένο αγώνα που ανέδειξε τον πρωταθλητή το 2013. Ήταν μια από τις πιο δύσκολες στιγμές, καθώς είχαμε παλέψει σκληρά όλη τη χρονιά και ήμασταν τόσο κοντά στον στόχο. Η αλήθεια είναι ότι η ήττα εκείνη ήταν αρκετά επώδυνη και μας στοίχισε πολύ, τόσο συναισθηματικά όσο και αγωνιστικά.
Ερώτηση: Πώς αντιμετωπίζεις τις αμφισβητούμενες αποφάσεις των διαιτητών ως αρχηγός;
Απάντηση: Η αλήθεια είναι πως, ειδικά μέσα στον έντονο ρυθμό του αγώνα, όταν οι παλμοί είναι ανεβασμένοι και νιώθεις ότι αδικείσαι, είναι δύσκολο να παραμείνεις ψύχραιμος.
Ωστόσο, γνωρίζω ότι λάθη συμβαίνουν και από τη δική μας πλευρά αλλά και από τη διαιτησία.
Γι’ αυτό, ως αρχηγός, προσπαθώ πάντα να διατηρώ τον σεβασμό προς τον διαιτητή και να συζητώ τις αμφισβητούμενες φάσεις με ήπιο και ήρεμο τρόπο.
Πιστεύω ότι έτσι δίνω το σωστό παράδειγμα στους συμπαίκτες μου και βοηθώ στη διατήρηση του καλού κλίματος στον αγώνα.
Ερώτηση: Ποια είναι η γνώμη σας για την εξέλιξη της διαιτησίας στα τοπικά πρωταθλήματα;
Απάντηση: Η διαιτησία στα τοπικά πρωταθλήματα σίγουρα έχει περιθώρια εξέλιξης. Υπάρχουν αρκετοί διαιτητές που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτούς των ανώτερων κατηγοριών.
Ωστόσο, για να μπορέσουν να αναδειχθούν και να εξελιχθούν, χρειάζονται την απαραίτητη στήριξη και τους αντίστοιχους πόρους από την ΕΠΣΠ.
Η συνεχής επιμόρφωση, η ενίσχυση των διαιτητών με τεχνικά και εκπαιδευτικά μέσα, καθώς και η θεσμική αναγνώριση του ρόλου τους είναι βασικά στοιχεία για τη βελτίωση της εικόνας και της ποιότητας της διαιτησίας στα τοπικά.
Με την κατάλληλη υποστήριξη, μπορούν να δημιουργηθούν οι συνθήκες για υψηλότερο επίπεδο διαιτησίας, προς όφελος όλου του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.
Ερώτηση: Υπήρξε ποτέ διαιτητής που να εκτιμάς ιδιαίτερα για τον επαγγελματισμό του;
Απάντηση: Με μια πολύ γρήγορη σκέψη, θα πω τον κ. Δημήτρη Σαββατιανό.
Μας είχε σφυρίξει στον αγώνα με τον ΑΟΑΔ στις 15 Μαρτίου, και πραγματικά ξεχώρισε για τον επαγγελματισμό του, τη συνέπεια και τη διακριτικότητά του μέσα στο παιχνίδι.
Είναι σημαντικό για τους αθλητές να νιώθουν ότι ο διαιτητής κρατάει το παιχνίδι δίκαιο και υπό έλεγχο, και αυτός το κατάφερε άψογα.
Ερώτηση: Πώς διαμορφώνεται η σχέση σου με τους νέους παίκτες που έρχονται στην ομάδα;
Απάντηση: Όταν έρχονται νέοι παίκτες στην ομάδα, προσπαθώ από την πρώτη στιγμή να τους κάνω να αισθανθούν ευπρόσδεκτοι.
Θεωρώ πολύ σημαντικό να νιώσουν ότι είναι ήδη μέλος του συνόλου και όχι απλοί «καινούριοι».
Τους προσεγγίζω φιλικά, συζητάω μαζί τους, τους εξηγώ πώς λειτουργεί η ομάδα και προσπαθώ να τους στηρίξω, ιδιαίτερα στην αρχή που όλα είναι καινούρια για εκείνους.
Ξέρω πως δεν ταιριάζουν πάντα όλοι οι χαρακτήρες – είναι απολύτως φυσιολογικό.
Όμως για μένα προτεραιότητα έχει το καλό κλίμα και η συνεργασία.
Προσπαθώ να κρατώ τις ισορροπίες, να αποφεύγονται οι εντάσεις και να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός ανάμεσα σε όλα τα μέλη της ομάδας.
Πιστεύω ότι όταν ένας παίκτης αισθάνεται άνετα και αποδεκτός, τότε αποδίδει καλύτερα και συμβάλλει περισσότερο στο σύνολο.
Γι’ αυτό και κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να χτίζονται δυνατές και θετικές σχέσεις μέσα στην ομάδα.
Ερώτηση: Έχεις δημιουργήσει φιλίες ζωής μέσα από το ποδόσφαιρο;
Απάντηση: Το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς ένα άθλημα για μένα· είναι ένας τρόπος ζωής που μου έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίσω ανθρώπους που έγιναν φίλοι ζωής, να ζήσω αξέχαστες στιγμές και να δημιουργήσω σχέσεις που ξεπερνούν τα γήπεδα.
Ελπίζω να συνεχίσουμε να μοιραζόμαστε τέτοιες εμπειρίες και να βλέπουμε πως οι φιλίες που γεννιούνται μέσα από το ποδόσφαιρο αντέχουν στο χρόνο, κρατώντας ζωντανή την αγάπη για το παιχνίδι και την ανθρώπινη επαφή.
Ερώτηση: Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος που αντιμετώπισες ποτέ;
Απάντηση: Θεωρώ πως ο πιο δύσκολος αντίπαλος δεν ήταν κάποιος εξωτερικός αντίπαλος, αλλά ένας συμπαίκτης μου — ο Λευτέρης Μαυρίκος.
Όταν έχει την απαραίτητη διάθεση, πραγματικά γίνεται «κομπολόι», όπως λέμε στην ποδοσφαιρική αργκό.
Με τις τρομερές του κινήσεις και την ευκινησία του, μοιάζει με υδραυλικό που ξέρει ακριβώς πού και πώς να κάνει τη δουλειά του, αφήνοντας σε να προσπαθείς να τον ακολουθήσεις.
Είναι αυτός που ανεβάζει το επίπεδο του παιχνιδιού και σε αναγκάζει να δώσεις το 100%.
Ερώτηση: Πώς διαχειρίζεσαι εντάσεις ή παρεξηγήσεις στα αποδυτήρια;
Απάντηση: Όταν προκύπτει ένταση στα αποδυτήρια, προσπαθώ πάντα να την αντιμετωπίσω εκείνη τη στιγμή, γιατί ξέρω καλά πως όταν οι παλμοί ανεβαίνουν, τα πνεύματα δύσκολα ηρεμούν γρήγορα.
Είναι σημαντικό να μη μεγαλώσει το πρόβλημα και να μη μείνει «αναπάντητο», γιατί αυτό μπορεί να δηλητηριάσει το κλίμα της ομάδας.
Μετά, στην πρώτη ευκαιρία ή την επόμενη προπόνηση, συζητάμε όλα ανοιχτά, με ψυχραιμία και σεβασμό, ώστε να λύσουμε το ζήτημα χωρίς εντάσεις και παρεξηγήσεις.
Με αυτόν τον τρόπο, κρατάμε την ομάδα ενωμένη και επικεντρωμένη στους κοινούς μας στόχους.
Ερώτηση:Τι σημασία έχει για σένα η συμμετοχή στο καλοκαιρινό τουρνουά της Καρπάθου; Πώς βιώνεις αυτή την εμπειρία και τι ρόλο παίζει στην πορεία σου ως αθλητής;
Απάντηση: Η συμμετοχή στο καλοκαιρινό τουρνουά της Καρπάθου για μένα σημαίνει δύο πολύ σημαντικά πράγματα.
Πρώτον, μου δίνεται η ευκαιρία να αγωνιστώ σε έναν τόπο που έχει ιδιαίτερη αξία για μένα, στο τόπο καταγωγής μου, και να διεκδικήσω τον τίτλο του πρωταθλητή, κάτι που με γεμίζει υπερηφάνεια.
Δεύτερον, το τουρνουά λειτουργεί ως μια πρόβα και προετοιμασία πριν από την επίσημη έναρξη της αγωνιστικής περιόδου με τον Ποσειδώνα στο πρωτάθλημα του Πειραιά.
Είναι, δηλαδή, μια πολύτιμη ευκαιρία να διατηρήσω τον ρυθμό και να βελτιωθώ αγωνιστικά εν όψει των επόμενων προκλήσεων.
Ερώτηση: Πώς ήταν η εμπειρία του να κατακτάς τον τίτλο με τον Άρη Όθους το 2023;
Απάντηση: Θεωρώ πως ήταν η ομορφότερη ποδοσφαιρική στιγμή έως σήμερα.
Τελευταία φορά το πρωτάθλημα το είχε κατακτήσει η ομάδα το 1995 και ήταν κάτι που το συζητούσαν έντονα για το πότε θα είναι η επόμενη φορά που θα το κατακτήσει το χωριό.
Είναι πραγματικά ιδιαίτερο να ανήκεις στη γενιά που επέστρεψε το κύπελλο στο χωριό μετά από τόσα χρόνια. Η χαρά και η περηφάνια ήταν απερίγραπτες, ενώ η επιτυχία αυτή ένωσε όλη την κοινότητα και άφησε μια ανεξίτηλη σφραγίδα στην ιστορία μας.
Ήταν μια στιγμή που θα θυμόμαστε όλοι για πάντα.
Ερώτηση: Σκέψεις, Όνειρα & Προοπτικές Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στην πορεία σου, τι θα ήταν;
Απάντηση: Σαν πορεία πραγματικά δεν θα ήθελα να αλλάξω τίποτα.
Εκτιμώ πάρα πολύ αυτά τα 9 χρόνια που βρίσκομαι στον Ποσειδώνα, καθώς κάθε στιγμή ήταν γεμάτη εμπειρίες, μάθηση και αξέχαστες στιγμές που με έχουν διαμορφώσει τόσο ως ποδοσφαιριστή όσο και ως άνθρωπο.
Αν όμως υπάρχει κάτι που θα ήθελα ιδιαίτερα, αυτό είναι να είχαμε τη δυνατότητα να ζήσουμε κανονικά και ποδοσφαιρικά τα πρωταθλήματα που ακυρώθηκαν λόγω της πανδημίας Covid.
Αυτές οι σεζόν στέρησαν από όλους μας πολύτιμες ευκαιρίες για αγωνιστική εξέλιξη και ομαδική πρόοδο.
Παρόλο που ήταν αναγκαίο να συμβεί, πάντα θα σκέφτομαι πόσο διαφορετική θα ήταν η πορεία μας αν είχαμε βιώσει εκείνες τις στιγμές στο γήπεδο.
Ερώτηση: Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρο που δεν έχεις ακόμα εκπληρώσει στο ποδόσφαιρο;
Απάντηση: Ο μόνος στόχος και όνειρο αυτή τη στιγμή είναι να κάνω άνοδο στην Α Πειραιά με την ομάδα του Ποσειδώνα.
Είναι κάτι που με γεμίζει πραγματικά με κίνητρο και πάθος, γιατί δεν είναι απλά μια αθλητική επιτυχία, αλλά και μια προσωπική ικανοποίηση.
Η προσπάθεια που καταβάλλουμε ως ομάδα, η ενότητα και η σκληρή δουλειά καθημερινά, κάνουν αυτό το όνειρο ακόμα πιο σημαντικό.
Όταν καταφέρουμε να φτάσουμε στην άνοδο, θα νιώσω ότι έχω πετύχει κάτι μεγάλο και ουσιαστικό, που θα ανταμείψει όλες τις θυσίες και τον κόπο.
Είναι το κερασάκι στην τούρτα της ποδοσφαιρικής μου πορείας και η στιγμή που θα με γεμίσει με υπερηφάνεια και χαρά.
Ερώτηση: Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου στο μέλλον μέσα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο; Σαν προπονητής, στέλεχος ή και πάλι ως παίκτης;
Απάντηση: «Σίγουρα, όσο μπορώ και αντέχω, θα συνεχίσω να αγωνίζομαι στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο του Πειραιά.
Το πάθος για το παιχνίδι και η αγάπη για την ομάδα είναι αυτά που με κρατούν ενεργό στο γήπεδο, ακόμα και όταν οι δυνάμεις αρχίζουν να μειώνονται.
Όταν όμως έρθει η στιγμή που θα χρειαστεί να κάνω χώρο για τις νέες φουρνιές ποδοσφαιριστών, τότε θα αναλογιστώ πώς μπορώ να παραμείνω ενεργά μέσα στον χώρο του ποδοσφαίρου, αλλά με έναν διαφορετικό ρόλο.
Θα ήθελα να προσφέρω την εμπειρία και τις γνώσεις μου στα νεότερα παιδιά, είτε μέσα από έναν προπονητικό ρόλο, όπου θα μπορώ να τους καθοδηγήσω και να τους μεταδώσω όχι μόνο τεχνικές δεξιότητες αλλά και αξίες όπως η ομαδικότητα, η πειθαρχία και η αγάπη για το παιχνίδι.
Επίσης, βλέπω τον εαυτό μου να στηρίζει και τη διοικητική πλευρά της ομάδας, συμβάλλοντας στο να δημιουργηθεί ένα υγιές και οργανωμένο περιβάλλον που θα ευνοεί την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου σε τοπικό επίπεδο.
Σε κάθε περίπτωση, θέλω να παραμείνω κοντά στο άθλημα που μου έχει προσφέρει τόσες όμορφες στιγμές και να δώσω κάτι πίσω στην κοινότητα του Πειραιά, ώστε οι επόμενες γενιές να έχουν τις ευκαιρίες και την υποστήριξη που χρειάζονται για να εξελιχθούν και να αγαπήσουν το ποδόσφαιρο όσο κι εγώ.»
Τα νεα απο το ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ από την Α&Β ΠΕΙΡΑΙΑκαι τον ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ , στα https://peiraiotika.gr/
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Κάνε like στη σελίδα μας στο https://www.tiktok.com/@stathisgiapappas3
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του μόνο αν αναφέρεται ως πηγή τα https://peiraiotika.gr/ με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.
