Ο Θεόφιλος Καλύβας δεν χρειάζεται συστάσεις στον χώρο του ποδοσφαίρου.
Πρόκειται για έναν πολύ εργατικό και σοβαρό προπονητή που αυτό το καλοκαίρι πέτυχε την δεύτερη συνεχόμενη άνοδο όντας στον πάγκο του Αιγάλεω (βοηθώντας να επιστρέψει το ”Σίτι” ύστερα απο χρόνια σε επαγγελματική κατηγορία) μετά απο αυτή του Μανδραικού την προηγούμενη σεζόν.
Μιλήσαμε για πολλά πράγματα, όπως τα σταθερά βήματα που θέλει να κάνει στον χώρο της προπονητικής, για σύντομο και άτυχο του πέρασμα απο τον Ατρόμητο Πειραιά, αλλά και για την οικογένεια Παλτόγλου που τόσο πολύ σέβεται και δεν θα έλεγε όχι σε μια πάλι μελλοντική συνεργασία στο μέλλον.
1) Η αγωνιστική σεζόν τελείωσε, τώρα είστε ελεύθερος, ψάχνετε τον επόμενο σταθμό της προπονητικής σας καριέρας. Πέρσι τέτοια εποχή είσασταν Πρωταθλητής στην Δυτική Αττική με τον Μανδραικό, μετά αναλάβατε τον Ατρόμητο Πειραιά στον 5ο όμιλο της Γ΄ Εθνικής. Τι έγινε και δεν μακροημέρευσε η θητεία σας εκεί;
Η αλήθεια είναι οτι οι δρόμοι μας με τον Μανδραικό χωρίσανε λόγω διαφορετικής φιλοσοφίας.
Αυτό που σκέφτηκα είναι να κοιτάξω να ανέβω ενα σκαλοπάτι παραπάνω που ήταν η Γ’ Εθνική.
Μπορεί να ανεβήκαμε και με τον Μανδραικό στην ίδια κατηγορία, μιλήσαμε με τον κ.Παπαδάκη και αποφασίσαμε απο κοινού εκείνος να κάνει αυτό που πιστεύει και
εγώ αντίστοιχα να αναζητήσω μια νέα πρόκληση.
Μου χτύπησε την πόρτα ο Ατρόμητος Πειραιά, μια ομάδα που είχε βγεί επίσης Πρωταθλήτρια απο το τοπικό, συζητήσαμε, ήξερα οτι θα βρω ενα μπάτζετ χαμηλό
σε σχέση με την Γ’ Εθνική, αλλά δεν σου κρύβω οτι σκοπός μου ήταν να μου ανοίξει η πόρτα για την κατηγορία.
Δοκιμάζοντας εκεί τις δυνάμεις μου, όσον αφορά τα πιστεύω μου οτι σε οποιαδήποτε κατηγορία και αν βρίσκομαι η φιλοσοφία μου δεν θα αλλάξει.
Απλά το μόνο που αλλάζει είναι οι καταστάσεις, το υλικό, οι παράγοντες.
Θεωρώ οτι βρισκόμασταν στον πιο δύσκολο όμιλο της κατηγορίας.
Η αλήθεια είναι οτι ξεκινήσαμε θετικά στις πέντε αγωνιστικές που έμεινα, μαζεύοντας τέσσερις πόντους και απέναντι σε δύσκολους και πιο έμπειρους αντιπάλους,
όπως το Κερατσίνι και ο Εθνικός, με την συγκομιδή κατ εμέ να κρίνεται θετική.
Αποφασίστηκε μετά απο ενα παιχνίδι Κυπέλλου, να μιλήσω με τους δυο γενικούς αρχηγούς που είχαμε, με τον κ.Γιώτη και τον κ.Κούκα και να τους πω οτι κάτι
πρέπει να αλλάξει στην ομάδα.
Χωρίσαμε τους δρόμους πολύ φιλικά, πολύ ήρεμα και πολύ ψύχραιμα.
2) Στην συνέχεια δεχτήκατε μια πρόταση απο μια ομάδα που είχατε δουλέψει και στο παρελθόν, το Αιγάλεω, στο Πρωτάθλημα όμως της Αθήνας τότε.
Το καλό με το Αιγάλεω είναι οτι είχα περάσει πριν δυο χρόνια όπως είπες.
Μια πιο άσχημη περίοδο για τον σύλλογο, όπου ήταν 12 πόντους πίσω απο την κορυφή και τον Πανερυθραικό.
Θεωρούσαν όλοι οτι ήταν μια χαμένη χρονιά, και δεν πίστευαν οτι αυτό μπορούσε να ανατραπεί.
Η αλήθεια είναι οτι απέμεναν 11 παιχνίδια, πετυχαίνοντας 8 νίκες και μια ισοπαλία, με την διοίκηση να αποφασίζει μετά το Πάσχα να με αντικαταστήσει με έναν
προπονητή πιο έμπειρο στο Πρωτάθλημα αυτό.
Αυτή η συγκομιδή μας έφερε στην πρώτη θέση με την Ερυθραία, όπου στο προτελευταίο παιχνίδι γνώρισε την ήττα στους Αγίους Αναργύρους, και στο τέλος το
Αιγάλεω στο μπαράζ με τον Χαραυγιακό πήρε την άνοδο.
Η αλήθεια είναι οτι υπήρξε μια πικρία, γιατί θεωρώ οτι το δύσκολο κομμάτι ήταν τότε, και όταν καλύπτεται μια διαφορά 12 πόντων σε 11 παιχνίδια δεν
θεωρώ οτι είναι λίγο πράγμα.
Επειδή όμως μου αρέσει να μην σκέφτομαι έτσι αρνητικά, για αυτό όταν έφυγα δεν μίλησα, δεν τσακώθηκα με κάποιον.
3) Έτσι μετά την φετινή σας επιτυχία με το ”Σίτι” είναι σαν να αφήσατε κάτι στη μέση και έπρεπε να το ολοκληρώσετε και μάλιστα μια κατηγορία παραπάνω.
Νομίζω ναι, αλλά πιστεύω παράλληλα οτι η οικογένεια Παλτόγλου μπορούσε να επιλέξει πάρα πολλούς προπονητές και ίσως καλύτερους και πιο έμπειρους
απο μένα.
Για να με ξαναεπιλέξουν για τον πάγκο της ομάδας, πιστεύω οτι τους έμεινε αυτή η ολιγόμηνη μας συνεργασία, παρόλο που ήταν μια κατηγορία πάνω, παρόλο
που στην ομάδα βρισκόταν επίσης ένας καλός προπονητής ο κ.Βασιλειάδης, όπου έκανε τον προγραμματισμό της ομάδας με τον κ.Αποστολίδη και την οικογένεια
Παλτόγλου, αλλά για κάποιους προσωπικούς λόγους του, αποχώρησε.
Η αλήθεια είναι όμως οτι το πρόγραμμα όταν ανέλαβα εγώ μόνο εύκολο δεν ήταν, με το πρώτο παιχνίδι να είναι μέσα στην Μυτιλήνη.
Δύσκολο παιχνίδι, γιατί όπως είδαμε ο Αιολικός πάλεψε μέχρι τέλους την άνοδο του φτάνοντας στα μπαράζ.
4) Πάντως απο τον Ατρόμητο αποχωρήσατε την 5η αγωνιστική και το Αιγάλεω το αναλάβατε επίσης 5η αγωνιστική. Μεγάλη σύμπτωση
Η αλήθεια είναι οτι την επόμενη μέρα κιόλας, με πήρε τηλέφωνο ο κ.Αρης Παλτόγλου, και μου έκανε την πρόταση να αναλάβω την ομάδα άμεσα.
Την Τετάρτη βράδυ έφυγα απο τον Ατρόμητο, την Πέμπτη το μεσημέρι έκανα την πρώτη μου προπόνηση με το Αιγάλεω.
Δέχτηκα με χαρά γιατί πιστεύω πραγματικά οτι είχα αφήσει ενα έργο στη μέση όπως είπαμε και παραπάνω, και δόξα το Θεό πήγαν όλα καλά.
5) Πόσο δύσκολο για εσάς ήταν να διαχειριστείτε τις προσωπικότητες της ομάδας, μιλάμε για τον Φανούρη τον Γουνδουλάκη και τον Γρηγόρη τον Παπαζαχαρία, δυο ποδοσφαιριστές που έχουν διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα στο Πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής αλλά και στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Σε αυτούς τους ποδοσφαιριστές το πρώτο πράγμα που πρέπει να αποδείξεις είναι οτι γνωρίζεις πράγματα.
Κακά τα ψέμματα, θεωρώ εγώ ότι όλοι οι ποδοσφαιριστές σε αυτό το επίπεδο δεν μπορείς να τους κοροϊδέψεις.
Άρα λοιπόν το μέλημα μου ήτανε να καταλάβουν οτι αυτό που έλεγα ήταν σωστό ή οχι, ή αν μπορούσε να βγει στο γήπεδο.
Τα παιδιά αυτά επειδή είχαν αυτήν την εμπειρία, νομίζω οτι απο την πρώτη στιγμή καταλάβανε τι να κάνουν, και θεωρώ οτι η συνεργασία μας ήταν κάτι παραπάνω απο εκπληκτική απο όλες τις απόψεις.
6) To θετικό παρόλο την ποδοσφαιρική τους ηλικία, δεν ήρθαν ποτέ για να κάνουν ”διακοπές”που λένε ούτε να το παίξουν ντίβες, και ειδικά στο
Πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής. Ήρθαν για να δουλέψουν, πιστεύετε οτι εκτός απο αυτούς, οφείλεται και σε σας αυτό το αποτέλεσμα;
Η αλήθεια είναι ναι, αλλά δεν είναι μόνο αυτά τα παιδιά.
Υπήρχαν και άλλοι που είχαν μεγάλη εμπειρία.
Το οτι ο Γρηγόρης έπαιζε 7-8 χρόνια σε ομάδα Σούπερ Λιγκ, ο Φανούρης άλλα 14 χρόνια, σημαίνει οτι και οι δυο έδειξαν απίστευτο επαγγελματισμό.
Επίσης είχαν και ένα όνομα και ήθελαν να το κρατήσουν.
7) Μαζί με τον αρχισκόρερ σας τον Δημήτρη τον Βέρμπη, πιστεύετε οτι ήταν οι 3 κολώνες στην ομάδα αυτή;
Κυρίως ναι.
Αγωνιζόντουσαν σε καίριες θέσεις για την ομάδα και κακά τα ψέμματα ο Δημήτρης σαν συντελεστής ήταν και αυτός καθοριστικός, αφού μας ξελάσπωσε πολλές
φορές με τα γκολ του.
Η ομάδα στηρίχτηκε σε ενα σύνολο παικτών, για να φανταστείτε πόσες φορές αναγκαζόμουν να αφήσω έξω παιδιά, και στεναχωριόμουνα για αυτό,
γιατί σε οποιαδήποτε ομάδα θα παίζαν σε μόνιμη βάση.
8) Στην τρέχουσα χρονιά κάτσατε στους πάγκους του Ατρόμητου Π. και του Αιγάλεω. Ποίες οι διαφορές που διακρίνατε πλην του οικονομικού;
Το οικονομικό κάνει πολλές φορές την διαφορά, αλλά όχι 100 τις 100, αλλά είναι η βάση.
Πέρσι ας πούμε που το Αιγάλεω ήταν σε άλλο όμιλο και δεν ανέβηκε, είχε μεγαλύτερο μπάτζετ, αλλά κάποιοι χειρισμοί ήταν αυτοί που έφεραν την ομάδα στο τέλος να μην μπορεί να διεκδικήσει την άνοδο απο τον Ηρόδοτο.
Φέτος όμως, αναγνωρίζοντας η διοίκηση κάποια λάθη απο αυτή την χρονιά, έκανε έναν προγραμματισμό πιο συντηρητικό και πιο ουσιαστικό.
9) Η χρονιά τελείωσε και είχατε ήδη γνωστοποιήσει οτι θα αποχωρήσετε στο τέλος. Ποιοι ήταν οι κυρίως λόγοι που σας έκαναν να πάρετε αυτή την απόφαση;
Με τον κ.Παλτόγλου θεωρώ οτι υπάρχει αλληλένδετος σεβασμός, προσπαθώ να είμαι πάντα ειλικρινής μαζί του.
Κάναμε μια κουβέντα λοιπόν μετά το παιχνίδι με την Κόρινθο, και του είπα το δικό μου σκεπτικό.
Ότι εγώ μόλις τελειώσει η χρονιά θα αποχωρήσω, γιατί μου αρέσει να κάνω πιο σταθερά και ήρεμα προπονητικά βήματα.
Γιατί κακά τα ψέμματα όλοι θέλουμε να ανεβαίνουμε επίπεδο να εξελισσόμαστε, αλλά θεωρώ οτι όλα πρέπει να γίνονται στον σωστό χρόνο και όχι βιαστικά.
Ούτως ή άλλως η συμφωνία μας ήταν να ανέβει η ομάδα και αυτό κατάφερε.
10) Φέτος βρεθήκατε και στους δυο ομίλους τον 5ο και τον 7ο. Ποιές οι διαφορές που διακρίνετε;
Η νοοτροπία είναι ίδια, αλλά η πρώτη ομάδα που ανέλαβα είχε στόχο την σωτηρία ενώ μετά στο Αιγάλεω ο μόνος στόχος ήταν η άνοδος.
Αυτή ήταν η πρώτη διαφορά, μετά θα πω οτι προπονητικά πιο πολύ μου ταίριαζε η ομάδα που κάνει Πρωταθλητισμό.
Απο την άλλη όμως, οι ομάδες της Κρήτης στον 5ο, γενικότερα έχουν μεγαλύτερη οικονομική ευχέρεια, με αποτέλεσμα να φτιάξουν μια πιο ανταγωνιστική ομάδα.
Στον 7ο αντίθετα ο δυνατός παίκτης ήταν ο κ.Παλτόγλου, όποτε δύσκολα θα μπορούσες να βρείς τέτοιον αντίπαλο, και σίγουρα άλλο να έχεις 3-4 ταξίδια που είναι Χαλκίδα, Κόρινθο πχ και άλλο να έχεις 8 και να είναι όλα στην Κρήτη.
Ο 5ος ήταν σαφώς πιο δύσκολος, και το λέω κυριολεκτικά και δίκαια η Ιεράπετρα όπως και ο Ιωνικός πήραν την άνοδο.
11) Mιας και αναφερθήκαμε στον Ιωνικό, είδαμε οτι ύστερα απο χρόνια ο κόσμος του συσπειρώθηκε, ανέβηκε και στο μπάσκετ Α1, πήρε την άνοδο στο ποδόσφαιρο. Στο Αιγάλεω αντίστοιχα είδατε την ίδια δίψα και συσπείρωση απο τον κόσμο;
Να μιλήσω ειλικρινά περίμενα περισσότερο κόσμο στο γήπεδο, καθ όλη την διάρκεια της φετινής χρονιάς.
Γιατί το ”παράπονο” του προέδρου και κατ επέκταση και το δικό μας, ήταν οτι θέλαμε να βλέπουμε περισσότερο γεμάτο το γήπεδο.
Και όταν πήγα να δω, δεν το κρύβω, το παιχνίδι Ιωνικός-Αιολικός, είχε το λιγότερο 3000 κόσμο, και μου έκανε τρομερή εντύπωση, και αυτές οι ομάδες
νομίζω οτι σιγά σιγά πρέπει να βρίσκονται στις παραπάνω κατηγορίες.
Το μυστικό για να κρατηθούν αυτές οι ομάδες, όπως ο Ιωνικός, το Αιγάλεω, η Προοδευτική, πρέπει να κάνεις διάφορες κινήσεις στην περιοχή σου, με
επισκέψεις μέσω σχολείων πχ και να δώσεις σε αυτή την προσπάθεια μια κατεύθυνση, θεωρώ οτι μπορείς να ξανακερδίσεις φιλάθλους, και όχι μόνο τους
παλιούς που ζήσανε τις καλές εποχές.
12) Ο κ.Παλτόγλου στο Αιγάλεω είναι 5 χρόνια, θέλω να σας ρωτήσω, επειδή βρεθήκατε εκεί σε δυο διαφορετικές θητείες και σε άλλες κατηγορίες, πόσο
δύσκολο ήταν ο σύλλογος να απογαλακτιστεί απο την ”ρετσινιά” που είχε απο την προηγούμενη διοίκηση Μητρόπουλου? Τις συγχωνεύσεις με τον
Ηλυσιακό, τον υποβιβασμό στο τοπικό κ.α;
Οσον αφορά την συγχώνευση ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Η οικογένεια Παλτόγλου παρόλο που είναι χρόνια Αιγάλεω, ασχολήθηκε τα τελευταία χρόνια, έχοντας σαφώς άλλη φιλοσοφία απο τον κ.Μητρόπουλο.
Βέβαια η αλήθεια είναι οτι επι του κ.Μητρόπουλου ο σύλλογος αγωνίστηκε μέχρι και στην Ευρώπη.
Θεωρώ όμως οτι επειδή έμειναν διάφορα πράγματα στον κόσμο όπως η δυσπιστία, η οικογένεια Παλτόγλου το χειρίζεται τελείως διαφορετικά, με αργά και σταθερά βήματα με το δικό τους τρόπο, να οδηγήσουν την ομάδα στην Σούπερ Λιγκ 2 και κατ επέκταση στην μεγάλη κατηγορία.
Πραγματικά το εύχομαι ολόψυχα,γιατί είναι άνθρωποι που το αξίζουν και ”ματώνουν” οικονομικά, και είναι χρήματα καθαρά δικά τους απο την δουλειά τους,
και απο την αγάπη τους προς το Αιγάλεω.
13) Σαν προπονητής φυσικά δεν κλείνετε καμία πόρτα για το μέλλον?
Δεν έχω κλείσει την πόρτα σε κανέναν, δεν πρόκειται να την κλείσω ποτέ.
Προσπάθησα να δώσω τα πάντα στο Αιγάλεω.
Υπάρχει αυτό που σου είπα και πριν, αλληλοσεβασμός με τους ανθρώπους της ομάδας, και όντως εννοείται οτι ποτέ δεν ξέρεις.
14) Τώρα εσείς αναζητάτε τον επόμενο σταθμό στην καριέρα σας. Είστε σε συζητήσεις, είστε κοντά; Είστε μακρυά; Μπορείτε να μας δώσετε μια γενική εικόνα;
Το κοντά και το μακρυά στο ποδόσφαιρο δεν έχει μεγάλη διαφορά.
Δεν στο κρύβω, έχουν γίνει κάποια τηλεφωνήματα, έχουμε κάνει κάτι συζητήσεις.
Έχει δρόμο ακόμα γιατί το τοπίο κατεμέ τώρα με τις αναδιαρθρώσεις είναι θολό.
Δεν λέω οχι σε τίποτα, και δεν λέω και ναι γιατί είναι πολύ νωρίς.
Θα βάλουμε κάτω κάποια πράγματα, γιατί είναι σημαντικό οι άνθρωποι με τους οποίους θα μιλήσεις, να σε κερδίσουν.
15) Πριν κλείσουμε, έχετε να συμπληρώσετε κάτι που δεν είπατε ή θα θέλετε να πείτε;
Θέλω να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά τους ανθρώπους που συνεργάστηκα.
Καταρχήν θέλω να πω ενα μεγάλο ευχαριστώ στον Βαλάντη τον Πανταζόπουλο, που μου άνοιξε την πόρτα στον Ατρόμητο.
Δεν ξέρω αν τον δικαίωσα ή οχι.
Στην οικογένεια Παλτόγλου, τον κ.Αποστολίδη, στον αντιπρόεδρο τον κ.Τιρτιράκη, στον κ.Κωνσταντινίδη, στον κ.Φώτη Χρυσούλα που ήταν αυτός που με πήρε τηλέφωνο πριν δυο χρόνια για να αναλάβω την ομάδα και γενικότερα στους συνεργάτες μου στον κ.Βοιδονικόλα, στον κ.Βαμβακούση.
Να κλείσω με τους ποδοσφαιριστές και του Ατρομήτου, που σήμερα μιλάμε με πολλά παιδιά, αλλά πολύ περισσότερο και με του Αιγάλεω, που σπαταλήσαμε
πολλές ώρες μαζί ζώντας μια εξαιρετική χρονιά, περνώντας καταπληκτικά.
16) Τώρα που αναφερθήκαμε στα πρόσωπα, μου δώσατε πάσα να σας ρωτήσω για τον Διονύση Χιώτη, έναν άνθρωπο που είναι πασίγνωστος στο χώρο, με πολύ σημαντική καριέρα σαν πορτιέρο με συμμετοχές και στο Τσάμπιονς Λιγκ, και βρισκόταν στο επιτελείο της ομάδας ως προπονητής τερματοφυλάκων. Πως ήταν η συνεργασία σας;
Ο Διονύσης είναι μια προσωπικότητα και σαν όνομα, και σαν ύπαρξη.
Τον γνώρισα απο κοντά, είναι ένας πολύ απλός άνθρωπος, πάρα πολύ καλός στην δουλειά του, και η αλήθεια είναι οτι με βοήθησε πάρα πολύ τον πρώτο καιρό, όσον αφορά τον τρόπο σκέψης του.