Μία ιδιαίτερη και μεγάλη συνέντευξη μας παραχώρησε ο προπονητής τών Νέων Δραπετσώνας Γιάννης Κούσης.
Μία συνάντηση στήν οποία ανταποκρίθηκε και μας έδωσε καίριες και σαφείς απαντήσεις.
Αναφέρθηκε σε πολλές προσωπικές εμπειρίες σε μία συνέντευξη όπου κυριάρχησαν δυνατά συναισθήματα, τόσο χαράς όσο και συγκίνησης για πράγματα και καταστάσεις που ανήκουν πλέον στο παρελθόν.
-Πως νιώθεις που ως νεοφώτιστος προπονητής έκανες μια μεγάλη επιτυχία και κατάφερες να ανεβάσεις τους Ν.ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ στην Α’ κατηγορία;
Νιώθω μεγάλη χαρά και δικαίωση που πετύχαμε την άνοδο στην Α’ κατηγορία που ήταν και ο πρωταρχικός μας στόχος. Το γεγονός ότι στις 20 αγωνιστικές που πραγματοποιήθηκαν οι δυο και μοναδικές μας ήττες προήλθαν από τον Ήφαιστο και τον Φαληρικό ( τα δυο μεγαλύτερα μπάτζετ της Β’ κατηγορίας) από μόνο του λέει πολλά.
-Ποιό πιστεύεις ήταν το μυστικό της φετινής επιτυχίας και ποσό συντέλεσε στην επιτυχία αυτή η διοίκηση;
Είμαι της άποψης ότι όλα θέλουν τύχη αλλά τίποτα δε γίνεται τυχαία. Πολλοί ήταν οι παράγοντες που οδήγησαν στην επιτυχία με πρωταρχικό τους ίδιους τους πρωταγωνιστές που ήταν οι παίχτες μου. Πολλά τα εύσημα που πρέπει να δοθούν στη διοίκηση της ομάδας ΑΦΟΙ ΤΑΟΥΞΗ ΒΑΣΙΛΗΣ & ΧΡΟΝΗΣ , στον πρόεδρο Βαρδίκο Μάρκο και στον γενικό αρχηγό Χρούση Τάσο για την αμέριστη συμπαράσταση τους καθόλη την διάρκεια της χρονιάς. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο τεχνικό μου τιμ που αποτελείται από τον Παπαγεωργίου Π.(συνεργάτης), Σαρηγγιανάκη Δ. ( γυμναστής) , Μακρόπουλο Μ. (προπον. τφ), Φωτόπουλο Θ. ( φυσικοθεραπευτής) και φυσικά την ψυχή της ομάδας και των αποδυτηρίων τον φροντιστή μας Φίτσο Λίντι.
-Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής σου καριέρας πως αποφάσισες να γίνεις προπονητής;
Η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο είναι τόσο μεγάλη που πάντα ήξερα ότι θα βρίσκεται με τον έναν η τον άλλο τρόπο στη ζωή μου. Ένας σοβαρός τραυματισμός που είχα το 2018 όταν αγωνιζόμουν στον ΑΟ ΚΑΡΑΒΑ ήταν η αφορμή να σταματήσω την ενεργό δράση και να ασχοληθώ με την προπονητική και να αφοσιωθώ ολοκληρωτικά σε αυτήν.
-Τι είναι αυτό που θέλεις να προσφέρεις σαν άνθρωπος στο χώρο του ποδοσφαίρου;
Στα 25 χρόνια που πέρασα στα γήπεδα σαν παίχτης αυτό που με χαρακτήριζε ήταν η απεριόριστη αγάπη μου για το άθλημα, η ευγενής άμιλλα και η πίστη και αφοσίωση στην εκπλήρωση των στόχων μου. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να περάσω όχι μόνο στους παίχτες μου αλλά σε όλα τα νέα παιδιά ούτως ώστε να βγουν καλύτεροι χαρακτήρες στην κοινωνία διότι το ποδόσφαιρο αποτελεί μια μικρογραφία της.
-Κατά τη γνώμη σου ποιό είναι το επίπεδο που επικρατεί στα πρωταθλήματα της ΕΠΣ Πειραιά;
Βρίσκεται σε αρκετά καλό και ανταγωνιστικό επίπεδο αν αναλογιστεί κανείς ότι οι οικονομικοί πόροι στις περισσότερες ομάδες είναι περιορισμένοι και οι αθλητικές εγκατάστασεις ελάχιστες.
-Ποιόν δρόμο πρέπει να ακολουθήσεις κατά τη γνώμη σου για να γίνεις ένας επιτυχημένος προπονητής;
Ο δρόμος για την επιτυχία δεν έχει συνταγή. Η αυθεντικότητα και ακεραιότητα του χαρακτήρα ενός προπονητή εντός και εκτός γηπέδου είναι το άλφα και το ωμέγα κατά τη γνώμη μου. Και φυσικά επειδή το ποδόσφαιρο είναι ένα διαρκώς εξελισσόμενο άθλημα πρέπει ο προπονητής να ακολουθεί την εξέλιξη για να μπορεί να την μεταδώσει στους παίχτες του.
-Ποιά ήταν η εμπειρία στους ΝΕΟΥΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ;
Δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη δεδομένου ότι απ την πρώτη κιόλας χρονιά μου ως νεοφώτιστος προπονητής εκπληρώθηκε ο στόχος της ανόδου στην Α’ κατηγορία. Και για αυτό οφείλω και ένα μεγάλο ευχαριστώ στη διοίκηση που με εμπιστεύτηκε να ηγηθώ της προσπάθειας αυτής.
-Στην Ελλάδα συνήθως όταν η ομάδα δεν πάει καλά την «πληρώνει» ο προπονητής. Είναι ένα μεγάλο λάθος των συλλόγων αυτό;
Κατά την γνώμη μου τόσο η επίτευξη ενός στόχου όσο και η αποτυχία αυτού είναι μια συλλογική διαδικασία/προσπάθεια. Άρα ποτέ το φταίξιμο δεν είναι μόνο του προπονητή αλλά πολυπαραγοντικό. Υπό αυτό το πρίσμα θεωρώ ότι πρέπει να δίνεται πίστωση χρόνου στους προπονητές αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο αποφασίζει ο εκάστοτε σύλλογος.
-Στην Ελλάδα συνήθως όταν η ομάδα δεν πάει καλά την «πληρώνει» ο προπονητής. Είναι ένα μεγάλο λάθος των συλλόγων αυτό;
Κατά την γνώμη μου τόσο η επίτευξη ενός στόχου όσο και η αποτυχία αυτού είναι μια συλλογική διαδικασία/προσπάθεια. Άρα ποτέ το φταίξιμο δεν είναι μόνο του προπονητή αλλά πολυπαραγοντικό. Υπό αυτό το πρίσμα θεωρώ ότι πρέπει να δίνεται πίστωση χρόνου στους προπονητές αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο αποφασίζει η εκάστοτε διοίκηση.
-Ποιός πιστεύεις ότι είναι ο κατάλληλος τρόπος για να καθοδηγείς τους ποδοσφαιριστές σου απ τον πάγκο;
Δεν υπάρχει κάποιος ενδεδειγμένος τρόπος,ο κάθε προπονητής έχει το στυλ του. Εγώ απ την μεριά μου το ζω λιγάκι πιο έντονα απ το πάγκο προσπαθώντας να περάσω στους παίχτες μου το πάθος αυτό με σωστή καθοδήγηση.
– Τι σκέφτεσαι για το μέλλον σου στη προπονητική;
Πάντα στη ζωή πρέπει να έχεις στόχους και να εξελίσσεσαι. Δε μου αρέσει η μετριότητα και θέλω πάντα στη ζωή ότι κάνω να το κάνω όσο το δυνατόν καλύτερα για αυτό και επόμενος στόχος μου είναι η αποκτήση του διπλώματος UEFA A.
-Πως αντιμετώπιζες τους προπονητές σου όταν εσύ ήσουν παίχτης;
Σε πιο μικρή ηλικία ήμουν λιγάκι αντιδραστικός αλλά μεγαλώνοντας και έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι ήθελα να ασχοληθώ κάποια στιγμή με την προπονητική ήμουν πολύ κοντά στους προπονητές τους παρατηρούσα, έκανα συνέχεια ερωτήσεις και προσπαθούσα να μάθω τα πάντα για το παιχνίδι.
-Ποιό είναι το μήνυμα που θέλεις να περάσεις στον κόσμο που ασχολείται με τα αθλήματα;
Όσοι αθλούνται να συνεχίσουν να το κάνουν και όσοι γονείς δεν στέλνουν τα παιδιά τους σε κάποιο άθλημα να το κάνουν διότι ο αθλητισμός προετοιμάζει τα παιδιά για έναν υγιή τρόπο ζωής και επικεντρώνεται στη σωματική και διανοητική τους ανάπτυξη εμφυσώντας τους παράλληλα σημαντικές κοινωνικές αξίες όπως η αυτοπειθαρχία, η ομαδικότητα και το ευ αγωνίζεσθαι.
– Η επόμενη αγωνιστική περίοδος θα σε βρει στον πάγκο των Ν.ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ;
Μέσα στις επόμενες μέρες θα γίνει συζήτηση με την διοίκηση της ομάδας η οποία έχει τον πρώτο λόγο, και εφόσον υπάρξει ταύτιση απόψεων θα συνεχιστεί η συνεργασία μας.