Σαν σήμερα, πριν έναν αιώνα περίπου (1914 – 1923), το κίνημα των Νεότουρκων και των εθνικιστών του Κεμάλ Ατατούκ ξεκίνησε διωγμούς, μαζικές σφαγές και εκτοπισμούς των Ελληνικών πληθυσμών που κατοικούσαν στην περιοχή του Πόντου.
Με συστηματική εκτόπιση, έκθεση σε κακουχίες, βασανιστήρια, πείνα και δίψα, πορείες θανάτου στην έρημο, εν ψυχρώ δολοφονίες και εκτελέσεις, οι Τούρκοι εξολόθρευσαν πάνω από 350,000 Έλληνες του Πόντου. Όσοι κατάφεραν να γλιτώσουν, κατέφυγαν στην ΕΣΣΔ και μετά την Μικρασιατική Καταστροφή (1922) στην μητέρα Ελλάδα.
Η χώρα μας διεξάγει από το 1998 μια εκστρατεία για την διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων που μέχρι σήμερα έχει αναγνωριστεί από την Κύπρο, Αρμενία, Σουηδία, Ρωσία, 9 πολιτείες των ΗΠΑ, Ν.Αυστραλία, Αυστρία, Ολλανδία και από κάποιες πόλεις του Καναδά. Η 19η Μαΐου έχει οριστεί ως ημέρα μνήμης για τον Ελληνισμό. Η Τουρκία εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να μην αναγνωρίζει τα γεγονότα της γενοκτονίας αποδίδοντας τις ελληνικές απώλειες σε άλλους λόγους (όπως απώλειες λόγω εισβολής των Ελλήνων στην Ανατολία, λοιμό, ασθένειες κλπ).
Η Γενοκτονία των Ποντίων σε ένα αφιέρωμα του Τάσου Κοντογιαννίδη
Ο Νικόλαος Σούτας, τομεάρχης Ανάπτυξης και Επενδύσεων του κόμματος της Ελληνικής Λύσης τιμά την μνήμη των Ελλήνων του Πόντου. Για την σημερινή ημέρα δήλωσε:
«Το δάκρυ των Ποντίων δεν έχει στεγνώσει. Το αίμα των δεν έχει σβήσει. Ο πόνος των δεν επέρασε. Θυμόμαστε. Δεν ξεχνάμε και δεν συγχωρούμε. Το έγκλημα αυτό δεν έχει τιμωρηθεί και εμείς οφείλουμε να διεκδικήσουμε τα δίκαια των. Και θα τα διεκδικήσουμε.
Είμαστε όλοι Έλληνες. Είμαστε όλοι Πόντιοι.
ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΟΥΣ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ.»