28 Ιουνίου 2019. Ήταν η ημέρα που έβγαιναν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων. Που βρισκόμουν; Σε μία κηδεία στην Αμαλιάδα. 14 Ιανουαρίου 2020. Που βρισκόμουν εκείνη τη μέρα; Πάλι σε κηδεία, με τη διαφορά οτι οι εκλιπόντες ήταν προφανώς διαφορετικοί. Από τη μία πλευρά, η μητέρα του κολλητού μου και από την άλλη πλευρά, η γιαγιά μου. Και τί σχέση έχει όλο αυτό με το κείμενο; Κι όμως έχει, μιας και τα δύο περαστικά μου έδωσαν την ώθηση να μπω στη διαδικασία να γράψω αυτό το αφιέρωμα. Γενικά προσπαθώ να παρομοιάζω όποια προσωπικά μου βιώματα είναι εφικτά με τέτοιου είδους ποδοσφαιρικές στιγμές που είναι ιδιαίτερες. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι λίγα τα παραδείγματα ποδοσφαιριστών που να συγκινήθηκαν μετά από ένα γκολ και να αφιέρωσαν στον άνθρωπο που μπορεί να ήταν μαζί του την προηγούμενη εβδομάδα. Γιατί μην ξεχνάμε, ο αθλητισμός προσφέρει συναισθήματα που δύσκολα θα τα βρεις αλλού.
ΦΡΑΝΚ ΛΑΜΠΑΡΝΤ
30 Απριλίου 2008. Η Τσέλσι αντιμετωπίζει την Λίβερπουλ στο Stamford Bridge στον επαναληπτικό αγώνα για τα ημιτελικά του Champions League εκείνης της περιόδου. Το σκορ είναι ίδιο με αυτό του πρώτου αγώνα (1-1), με αποτέλεσμα το παιχνίδι να οδηγηθεί στην παράταση. Εκεί, η Τσέλσι κερδίζει πέναλτι έχοντας την ευκαιρία να πάρει το προβάδισμα. Εκτελεστής ο Φράνκ Λάμπαρντ, ο οποίος 2 μέρες μετά θα βρισκόταν στην κηδεία της μητέρας του. Παρ’ όλα αυτά έπαιξε σε εκείνον τον κρίσιμο αγώνα, όπου μάλιστα ευστόχησε στο πέναλτι που εκτέλεσε. Το παρακάτω βίντεο το οποίο ναι μεν είναι ερασιτεχνικής λήψης, τα λέει όλα. Είναι αυτονόητο το που αφιέρωσε το γκολ… Η Τσέλσι κερδίζει εν τέλει με 3-2 και παίρνει την πρόκριση για τον δραματικό τελικό της Μόσχας απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
ΑΝΧΕΛ ΝΤΙ ΜΑΡΙΑ
6 Ιουνίου του 2016 και η Αργεντινή αντιμετωπίζει την Χιλή για την φάση των ομίλων του επετειακού Κόπα Αμέρικα. Η γιαγιά του Ντι Μαρία φεύγει από τη ζωή και ο ποδοσφαιριστής της Παρί λέει το παρακάτω πριν το ματς: ”Αν δεν παίξω, η γιαγιά μου θα θυμώσει”.
Έτσι, ο Ντι Μαρία παίζει στον αγώνα, ανοίγοντας μάλιστα το σκορ στο 51ο λεπτό. Εμφανώς συγκινημένος, ο Ντι Μαρία παίρνει μία μπλούζα η οποία έγραφε ”Γιαγιά, θα μου λείψεις πολύ”. Η Αργεντινή παίρνει τη νίκη με 2-1, ο Ντι Μαρία αναδεικνύεται καλύτερος παίκτης του αγώνα και η γιαγιά του από κει ψηλά χαίρεται για τον εγγονό της.
Το γκολ του Ντι Μαρία:
Το ξέσπασμα του στην συνέντευξη μετά το ματς:
ΜΠΙΛΙ ΣΑΡΠ
Τον Οκτώβριο του 2011, ο γιος του ποδοσφαιριστή της Ντόνκαστερ, Μπίλι Σαρπ, φεύγει από τη ζωή σε ηλικία μόλις 2 ημερών. Ο Σαρπ όμως δεν αφήνει το ποδόσφαιρο, πετυχαίνοντας ένα σπάνιας ομορφιάς γκολ απέναντι στην Μίντλεσμπρο, δείχνοντας μία φανέλα η οποία έγραφε ” Αυτό είναι για σένα, γιε μου”.
ΡΟΝΑΛΝΤΙΝΙΟ
Τον Οκτώβριο του 2012 ο Ροναλντίνιο έχασε τον θετό πατέρα του ο οποίος έφυγε από τη ζωή λόγω καρδιακής προσβολής. Λίγες μέρες μετά, η Ατλέτικο Μινέϊρο, η τότε ομάδα του ”Ρόνι” αντιμετωπίζει την Φιγκεϊρένσε. Στο 12ο λεπτό του αγώνα o Ροναλντίνιο πετυχαίνει το ένα από τα τρία γκολ του με εντυπωσιακό τρόπο, γονατίζοντας και κλαίγοντας στη συνέχεια για τον θετό πατέρα του.
ΚΝΟΚΕΡΤ
Τον Δεκέμβριο του 2016 η Μπράιτον αντιμετωπίζει την QPR για την Champioship με τους γηπεδούχους να παίρνουν το τρίποντο με 3-0. Ο συγκεκριμένος αγώνας σημαδεύτηκε από την αφιέρωση του Κνόκερτ προς τον πατέρα του, ο οποίος έφυγε από τη ζωή έναν μήνα πριν. Ο Κνόκερτ κάνει το 3-0 για τη Μπράιτον και στη συνέχεια παίρνει μία φωτογραφία του πατέρα του την οποία ύψωσε στον ουρανό. Μία ακόμη συναισθηματική στιγμή λαμβάνει χώρα στα γήπεδα της Αγγλίας.
ΠΑΠΙΣ ΣΙΣΕ
Τον Ιούνιο του 2017 ο Σιέκ Τιότε φεύγει από τη ζωή, μετά από καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια προπόνησης της Κινεζικής Beijing Enterprises. Ο καλός του φίλος και πρώην συμπαίκτης του στη Νιούκαστλ Παπίς Σισέ, ο οποίος αγωνιζόταν επίσης στην Κίνα και την Shandong Lueng του αφιέρωσε ένα γκολ που πέτυχε απέναντι στην Guizhou Zhicheng λίγες μέρες μετά με μία μπλούζα η οποία έγραφε ”Σε αγαπώ αδερφέ μου, Τιοτέ για πάντα”.
1:20 του βίντεο
Γνωρίζω πως υπάρχουν κι άλλα γκολ αφιερωμένα σε θανάτους (Νεϊμάρ σε Μπράιαντ, Γουίλιαν-Λουίζ-Καβάνι σε θύματα της Σαπεκοένσε, Κόστα στη μητέρα του Γουίλιαν, Χιούγκο σε Αστόρι), όμως ήθελα να επικεντρωθώ σε αφιερώσεις σε συγγενικά πρόσωπα, συν ακόμα ένα που θα σχετιζόταν σε καλό φίλο (Σισέ). Το βασικό όμως δεν είναι το πρόσωπο όπου αφιερώνει ο καθένας το γκολ, αλλά τα συναισθήματα που βγάζει ο κάθε αθλητής. Συναισθήματα που όπως επεσήμανα παραπάνω μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει, άλλοτε χαράς και άλλοτε λύπης όπως τώρα. Άλλωστε αυτό είναι. Ένα συνονθύλευμα δυνατών στιγμών που σου χαράζονται στη ζωή σου για πάντα.
Αναπαυτείτε εν ειρήνη.
[sc name=”hpeiros” ]